Χημεία!

Χρόνια τώρα ακούω γι'αυτή τη ριμάδα τη λέξη Χημεία. Σαφώς και έχει σχέση με αυτή του σχολείου που πολλοί από εμάς συχαινόμασταν (μπλιαξ), αλλά πάνω απ όλα σχετίζεται με την χημεία που δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι με τον εαυτό μας, και παράλληλα με τους γύρω μας, ή με τον άνθρωπό μας.

Τι είναι άραγε αυτή η λέξη που κάνει΄την τόσο μεγάλη διαφορά σε μια σχέση είτε είναι σε αρχικό στάδιο είτε έχει προχωρήσει στο επόμενο στάδιο το απαγορευμένο για το στόμα μου, εεεεεε, γάμος νομίζω λέγεται.?

Κάποτε ρώτησα ΄τον "σοφό" τι πρέπει να περιέχει τον 21ο αιώνα μια σχέση για να μπορεί να κρατηθεί. Σε όποιο στάδιο και αν βρίσκεται. Χημεία που απάντησε. Να μπορείτε να μοιράζεστε ίδιες σκέψεις,πράγματα, βιώματα και πάνω απ όλα τρέλα.
Την κράτησα την συμβουλή . Δεν μου φάνηκε και άκυρη να πω την αλήθεια μου και βάζοντας μπόλικη σάλτσα από τη φαντασία μου, έβγαλα τα δικά μου συμπεράσματα.

ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΕΧΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΓΕΡΑΜΑΤΑ

Μισό κιλό τρέλα (σε καθημερινή βάση).

1/3 σταθερότητα (για τους τύπους τουλάχιστον).

1/3 παραμύθι (θες δεν θες θα το ακούσεις).

2/3 εμπειρία ( για να μπορείς να προσθέσεις την σταθερότητα και να λες και το παραμύθι).

1/3 σεξ (δώσεις παραπάνω ή λιγότερο,υπάρχει άφθονο παντού, οπότε μην ξοδεύεστε σε λούσα) .

2/3 γνώσεις μπάλας (αυτό κυρίως για το γυναικείο φύλλο, διότι χωρίς τις αυτονόητες γνώσεις, κινδυνεύεις να φας εύκολες δικαιολογίες, του τύπου παίζει τσάμπιονς Λίγκ η ομάδα μου απόψε θα βγω κτλ και η μέρα να ναι Παρασκευή!!!!)

3/3 γνώσεις μαγειρικής για να μην μπαίνεις μέσα οικονομικά, αλλά και να μην χρειάζεσαι να εξαρτάσαι από την μαμά - πεθερά κτλ.

2/3 πονηριά για να μην χρειάζεσαι να σε πιάνουν μαλάκα, οι μαλάκες οι ίδιοι...

3/3 Κατανόηση, σύνεση, ανεκτικότητα,χαμόγελο, εμπιστοσύνη και υποχωρητικότητα (δύσκολο παίδες ξέρω, αλλά απαραίτητο).

Πέρα από την πλάκα τώρα, οι σχέσεις έχουν δυσκολέψει πολύ. Οι περισσότεροι κουβαλούν τον προσωπικό τους Γολγοθά από τον οποίο όσο και αν το αρνούνται, τον αφήνουν να τους επηρεάζει Και είναι λογικό, μέχρι ένα σημείο πάντα. Το ασύδοτο έχουμε ξανά πει, δεν ωφέλησε ποτέ κανένα. Η Χημεία, μπορεί αφενός να φαίνεται δύσκολη να την πετύχεις, μπορείς ωστόσο να την προσπαθήσεις Με καλή θέληση τα πάντα γίνονται, ακόμη και τα πιο απίθανα! Τα, ένα μήνα πριν το καλοκαίρι, σέβη μου! .

ΥΓ1 Γιάννα, μήνας είναι θα περάσει! Έχουμε περάσει και πιο δύσκολες φάσεις. Το να κλεινόμαστε στον εαυτό μας, δεν ωφέλησε ποτέ.

ΥΓ2 Γιάννη ευχαριστώ για τις ατελείωτες συζητήσεις. Βοηθούν, αμφότερους!

ΥΓ3 Βάλε λίγη ποιότητα στη ζωή σου, και στο μυαλό σου! Θα σε βοηθήσει για τη συνέχεια!

ΥΓ4 Ευχαριστώ για τα λουλούδια. Αλλά χωρίς όνομα, καταλήγουν στο καλάθι των "αχρήστων".!

29 ε και?

Πριν δυο μέρες κουβέντιαζα διαδικτυακά με ένα συνάδελφο που μου θυμίζει πολύ εμένα, στην ηλικία που βρίσκεται τώρα.

Τα 29 πλησιάζουν απειλητικά του είπα.

Ε και, απάντησε?

Είναι 12 μήνες πριν τα 30

Ε και?...

Σε πολλές φάσεις τις ζωής μου έχω λειτουργήσει σαν παιδί, είμαι ακόμα άλλωστε, μην λέω βλακείες Άλλες πάλι ξεπέρασα κατά πολύ τον εαυτό μου σε ηλικία, όχι γιατί απαραίτητα το ήθελα, αλλά επειδή όφειλα.

Εδώ ήμασταν και τον περσινό Μάρτη, και πάλι τα λέγαμε, και θα τα λέμε για καιρό ακόμα. Το ΄"πνευματικό μας παιδί", στην οικογένεια της παραγωγής, ήθελε απλά να πει ότι όσοι Μάρτηδες και αν περάσουν σημασία έχει πάντα πόσους νιώθεις εσύ ζωντανούς μέσα στη ψυχή σου. Και πιστέψτε με, καθένας από αυτούς είχε και κάτι να μου δώσει. Σε αντίθεση με τον Φλεβάρη, που δηλώνω χρόνια τώρα πόσο σιχαμένος μήνας είναι. Δεν μου πάει ρε παιδί μου! Ενώ ο Μάρτης με τα πάνω του τα κάτω του τα απρόσμενα του...έχει την γοητεία του! Ακόμη κ' αν μου υπενθυμίζει στις 19, ότι μεγαλώνω κατά ένα χρόνο! Ε ΚΑΙ????

Φέτος είναι μακράν τα καλύτερα γενέθλια. Πιο χαλαρή από ποτέ και πιο δημιουργική επίσης. Παρέα με ανθρώπους που θέλω εγώ και γεμάτη θετική ενέργεια! Ένας λείπει μόνο από την παρέα. Δεν πειράζει, θα βλέπει από ψηλά.

28 χρόνια 11 μήνες και κάτι μέρες μετά, δεν θα κάνω απολογισμό. Δεν θέλω. Είμαι μικρή ακόμα για τέτοια. Έχουν και θέλουν να δουν πολλά ακόμα τα μπιρμπιλοτά μάτια μου!

Αυτό που μου εύχομαι ολόψυχα είναι να ακούω περισσότερα να πιστεύω λιγότερα και να κρατάω 5 καλάθια και όχι ένα!!!Να με χαίρεστε, εσείς που με έχετε εκεί, και εγώ που σας έχω πάντα εδώ!

Happy μου 29!

ΥΓ Ευχαριστώ εκ των προτέρων όλους για τις ευχές! Ανταποδίδω σε όλους και εύχομαι να τα βρείτε όλα μπροστά σας εις τριπλούν!

Ανάγκη, σαν παιδί!

Ο Μανώλης Φάμελλος είναι ιδιαίτερη φωνή, αυτό δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε διεξοδικά. Οι γνώστες και οι λάτρεις του συγκεκριμένου είδους, μουσικής ξέρουν.

Χθες φρόντισαν να μου θυμίσουν τον χαρταετό, ένα εξαιρετικό τραγούδι, που σε ταξιδεύει, ακόμα κ' όταν και εσύ ο ίδιος, δεν θέλεις να κουνηθείς από την θέση σου. Έχει ένα μαγικό τρόπο ρε παιδί μου αυτή η μελωδία, αυτός ο στίχος.

Σε έχω ανάγκη σαν παιδί, τραγουδά. Ανάγκη, πόσο εύκολη λέξη και πόσο δύσκολη να την ξεστομίσεις. "Εχω ανάγκη να σε δω, έχω ανάγκη να σου μιλάω, σ'εχω ανάγκη σαν παιδί".

Πολλά τραγούδια γράφτηκαν πάνω στη συγκεκριμένη λέξη. Πολλοί άνθρωποι είχαν ανάγκη από κάτι ή κάποιον , ή αναγκάστηκαν να κάνουν κάτι.

Ο Μανώλης Φάμελος μοιράζεται συναισθήματα. Συνήθως την ανάγκη την συγχέουμε με το συναίσθημά

"Έχω ανάγκη από σένα, ανάγκη να αισθάνομαι ότι ζω". Ανάγκη ακόμα και αν είναι ψευδαίσθηση. Γιατί μπορεί να το αποζητάμε, χωρίς ωστόσο να υπάρχει κανένα αποτέλεσμα Οπότε παραμένει, απλά μια ανάγκη. Μάλλον του να εκφραζόμαστε!

Αυτό πιθανολογώ, ότι θέλει να πει και ο καλλιτέχνης μέσα από το τραγούδι. Το φανερώνουν και οι στίχοι από μόνοι τους.

"έλα ας περπατήσουμε

μακριά απ' το θόρυβο

τις πληγές να κλείσουμε

έχουμε όλο τον καιρό

Εκείνος έχει το θάρρος της έκφρασης, έχει το θάρρος του να μιλήσει για τα συναισθήματα του, να ζητήσει, να γκρεμίσει τα τοίχοι και τους εγωισμούς και αφήσει την καρδιά του να μιλήσει και όχι την λογική του. Το έχει ανάγκη, σαν παιδί. Πόσοι απο εσάς και μπορείτε και θέλετε να το κάνετε? Να εκφραστείτε ελεύθερα, χωρίς εγωισμούς?

Πολλές φορές η λογική δεν μας αφήνει να δούμε τι πραγματικά θέλουμε. Άλλες πάλι φορές το συναίσθημα δεν μας αφήνει να δούμε λογικά! Είναι αντιφατικό,ομολογώ Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Παιδιά, δεν είναι κακό, να μάθουμε να μοιραζόμαστε με λόγια όσα νοιώθουμε. Αρκεί να μην το κάνουμε πιπίλα, σε ότι βρεθεί μπροστά μας, μόνο και μόνο λόγω έλλειψης, ανωριμότητας και ανασφάλειας, γιατί πάντα υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις ανθρώπων. Όπως παντού υπάρχουν εξαιρέσεις στους κανόνες. Άλλο αν οι κανόνες, δεν μας αρέσουν καθόλου!

Οι ανάγκες μου χρόνια τώρα περιορίζονται σε απλά πράγματα. Έχω ανάγκη από μένα, από μια αλήθεια, και από ζωή. Εμμένω στο τραγούδι που έγραψα στον πατέρα μου, κάποτε. Ο στίχος το έλεγε καθαρά "η μοναδική αλήθεια στη ζωή μου είσαι εσύ". Προφανώς του το επέτρεψα . Το είχα ανάγκη, σαν παιδί... Τα Ανοιξιάτικα σέβη μου!

ΥΓ: Εξαιρετικά αφιερωμένο στα "αναπάντεχα της ζωής", που μας κάνουν να χαμογελάμε με αισιοδοξία...

ΥΓ2: Κοριτσάκι, η θάλασσα, δεν είναι φουρτουνιασμένη πια, δες το και από αυτή την πλευρά. Εγώ είμαι πάντα εδω, κυρίως για τα δύσκολα! Στα εύκολα μπορείς και μόνη σου!

Eίναι να γελάει κανείς!

Καλά είναι να γελάει κανείς, με πολλά από αυτά που χουν δει τα μάτια μου και έχουν ακούσει τα αυτιά μου το τελευταίο διάστημα Για την ακρίβεια είναι να ξεκαρδίζεσαι Τουλάχιστον μας φτιάχνουν ακόμη καλύτερο "βιογραφικό". Μαθαίνουμε δηλαδή πως είναι να είσαι κομπλεξικός και κολλημένος με τη "μπάλα", πως είναι να χεις ψυχολογικά καθώς επίσης πόσα κόμπλεξ μπορεί να κουβαλάνε όσοι ζουν σε καθεστώς στρατιωτικό.
Κυκλοφορούν τελευταία δεκάδες βίντεο με διάφορες παρουσιάστριες στην Γερμανία, είτε από κρατικό κανάλι της χώρας, είτε από ιδιωτικά οι οποίες το παίζω και άσσο του 1,20 ότι δεν τις ξέρει ούτε η μάνα τους. Οι εν λόγο κυρίες χλευάζουν την Ελλάδα, σαν χώρα, τους Έλληνες καθώς επίσης και την ιστορία.
Και αναρωτιέμαι εγώ, σαν ξανθιά ρε παιδί μου. Πόσες φορές εχουν επισκευτεί την Ελλάδα οι εν λόγο λαλίστατες 2μετρες? Πάνω από δυο φορές τουλάχιστον θα απαντήσω. Πόσες από αυτές δεν γνώρισαν έστω και 1 Ελληνα και γκομένισαν ασύστολα? ΟΛΕΣ, θα απαντήσω. Πόσες από αυτές δεν ζήλεψαν τη ζωή εδώ, και δεν ευχήθηκαν να ζούσαν στις συνθήκες που τώρα χλευάζουν?ΟΛΕΣ , θα ξανα μανα - απαντήσω.
Αναρωτήθηκαν, οτι αν "πιάσει στα χέρια του" κανας Ελληνάρας κάποιες από αυτές πόσο καιρό θα κάνουν να ξανα-κάτσουν φυσιολογικά? Ή μήπως τελικά αυτό προσδοκούν?
Οι κυρίες άραγε ξέρουν οτι το μεταπολεμικό χρέος της χώρας τους αγγίζει τα 80 δις?Μάλλον όχι Να βγαίνουν όμως στα κανάλια και να λένε οτι για να καταλάβουμε τι προσφέρουν οι Έλληνες, πρέπει να πάμε στην αρχαιότητα όπου οι Ελληνες μας έμαθαν τη στάση "πίσω πόρτα", ξέρουν.
Σιχάθηκα τη Ζωή μου, ειλικρινά μολις είδα ένα βίντεο που μου προώθησε facebook-φίλος. Τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω πολλά για τους κομπλεξικούς ανθρώπους. Αυτούς που εχουν μάθει να ζουν με το δηθεναριό της στρατιωτικής τους ζωής, και μόλις βγουν από το "καβούκι" τους ξεσπούν σε ακατονόμαστες πράξεις. Μήπως τελικά γνωρίσατε την Ελληνική φιλοξενεία κυρία μου και φροντίσατε να το μεταφέρετε και στο γυαλί? ΝΤΡΟΠΉ ΣΑΣ!
Ποτέ δεν είπα ότι είμαστε αθώοι. Όλοι μας κουβαλάμε τις αμαρτίες, μικρές και μεγάλες. Κομπλεξικοί ομως δεν είμαστε, πολλοί απο εμάς. Κολλημένοι επίσης δεν είμαστε πολλοί απο εμάς. Ξεκολλήστε και εσείς λίγο το μυαλό σας. Σταματήστε να δείχνετε τόσο έντονα την ζήλια σας. ΓΙΑΤΙ ΕΛΛΑΔΑ,ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΤΕ ΠΟΤΕ!!!!!!!!
Τα ελεύθερα,γιατί περίεργα την είδα που λέει και ο Σταμάτης,σέβη μου!

Tης οικονομίας το...βίντεο!

Καλά ότι η Ελλάδα ήταν η χώρα του ότι να ναι, είναι γνωστό. Μεγάλωσα με αυτό. Το έζησα η ίδια. Και ξαφνικά ένα ωραιότατο ηλιόλουστο μεσημέρι του αγαπημένου μου μήνα, ανακοινώνονται μέτρα προκειμένου η ελληνική οικονομία να ανακάμψει από τη μία, ε νω από την άλλη κυκλοφορεί βίντεο "κάμψης" γνωστής , πως να την χαρακτηρίσω δεν ξέρω, αλήθεια σας λέω.
Από την μια μάζεμα, από την άλλη ''άπλωμα"! Τραγέλαφος, παίδες. Τα τσοντο σάιτ είχαν μαζικό ντου για πόσες ώρες, γιατί ο κόσμος ασχολιόταν με τα μπούτια της κυρίας, και οχι μόνο... Σερφάροντας έπεσα σε σχόλια ανθρώπων , όπου παραληρούσαν του τύπου "ρε παιδιά, το link δώστε", "που θα το βρούμε ρε αδέρφια κτλ κλτ. Μιλάμε για κατάντια.
Μιλάμε οτι εδώ ο κόσμος καίγεται και η κοινωνία...χτενίζεται! Κορυφαίο σχόλιο της σημερινής ημέρας ενός συναδέλφου: "όχι πολλές πολλές χειραψίες σήμερα" Νομίζω οτι τα λέει όλα...Η μαλακία πήγε σύννεφο!
Κατά τα άλλα η τσέπη αρχίζει να αδειάζει επικίνδυνα. Και ουδείς από τους "μεγάλους" βλέπω να αγχώνεται ιδιαίτερα, για το πως η τάξη των 700 ευρώ θα τα βγάλει πέρα. Για το πως θα πληρωθούν φώτα νερά, τηλέφωνα. Για το πως ο άνθρωπος που του φεύγει ο κω%^ος όλο το χρόνο να δουλεύει , θα πάει διακοπές΄. Και δεν μιλάμε για πολυτέλειες, τα απλά καθημερινά. Ύπνο - φαγητό - μπάνιο. Η διασκέδαση θα θεωρείται πολυτέλεια. Αν και μεταξύ μας ο Ελληνάρας προτιμά να ξοδέψει όλο του το μισθό στα μπουζούκια, και την άλλη μέρα να δανείζεται, παρά να μείνει σπίτι του. Τώρα χωρίς μισθό τι θα κάνει? Την λουλουδού?Αυτό το δήθεν μας ρε παιδί μου θα μας φάει. Και η λέξη δεν είναι καθόλου τυχαία...
Θυμάμαι ατάκες και γελάω:"Υπάρχουν λεφτά".
Που είναι ρε παιδιά τα λεφτα???Δωστε και απο δω τίποτα!
Αναρωτιέμαι η φόλα βγήκε απο την βουλή. Τόσα χρόνια κοροϊδία και εμείς τα μεγαλύτερα κορόιδα!
Τα 1,5 εκατ.ευρώ σέβη μου...

Εμπειρίες από την συμπρωτεύουσα!

Το είχα ξανά πει Η Θεσσαλονίκη έχει πάντα κάτι καινούργιο να σου προσφέρει. Όλο και κάτι παραπάνω θα ακούσεις, θα δεις και θα κάνεις, έστω και αν η παραμονή σου περιορίζεται σε ένα Σαββατοκύριακο.

Η πτήση αγγλίδα. Στην ώρα της. Η παραλαβή μου, κλασσική Ελληνίδα Ποτέ στην ώρα της. Η Θερμοκρασία, καθαρά βόρεια και το τοπίο πάντα το ίδιο μουντό. Καλωσόρισμα με βροχή. Δεν με χάλασε ποτέ, να πω την αλήθεια μου.

Καφέ, για τις "ιστορίες" της καθημερινότητας στην Αθήνα με θέα τη θάλασσα και κους κους. Βραδυνή έξοδος μέσα σε κόσμο που δεν κοιμάται ποτέ. Απολογισμός? Ήμουν και εγω έτσι στα φοιτητικά μου χρόνια? Ακόμη αναρωτιέμαι!

Η Κυριακή, ήταν "Άρης και δεν είμαι καλά". Ανέκαθεν έλεγα ότι θέλω να επισκεφτώ ένα γήπεδο της συμπρωτεύουσας Έκατσε το Βικελίδης, γιατί όχι? Αγαπάμε Αριανά, από παλιά. Και αγαπήσαμε ακόμη περισσότερο τα Αριανά, όντας μέσα στη θύρα 3. Μπουμπούκια για όλα τα γούστα. Ακούσαμε ατάκες από προληπτικούς ( αδερφέ κάτσε να αλλάξω τσέπη το κινητό για να αλλάξει και του γούρι), τα κλασσικά (πάμε για κάνα σουβλάκι) συνθήματα (δεν εχω σπίτι δεν εχω δουλεια, δεν έχω γκόμενα δεν έχω λεφτά.Εννίοτε δεν εχω γκόμενα που ναχει λεφτά κτλ κτλ), (Άρης και δεν είμαι καλά) .

Το κορυφαίο όλων των εποχών, η αναπαράσταση στη βούλα του πέναλτι με μια τούρτα για τον 1 χρόνο χωρις πέναλτι που έκλεισε ο ΑΡΗΣ. Πραγματικό χάιλάϊτ, της 24ης αγωνιστικής. Εύστοχο και καλοστημένο! Ποδοσφαιρικές εμπειρίες...

Είδαμε ανθρώπους που μας είχαν λείψει...πολύ,ακούσαμε depeche mode και καταλήξαμε 03:00 το πρωί να λέμε...αλήθειες!

Και κάπως έτσι πέρασαν οι μέρες...και αναχωρήσαμε το πρωί της Δευτέρας για την Αθήνα. Το μετανιώσαμε. Αλλά όπως λέει και ο σοφός λαός τα καλά πράγματα διαρκούν λίγο (με μικρές εξαιρέσεις...!)

Θα επανέλθω...το υποσχέθηκα! Άλλωστε, η δήλωση που έκανα (ξέρεις εσύ μικρή μπουμπού) ήταν πέρα για πέρα αληθινή. Η Ιστορία θα δείξει...

Εις το επανιδείν πιο σύντομα απ ότι θα περίμενα!!Τα σέβη μου!

ΥΓ: Τωρα που επέστρεψα κανονίστε να ξυπνάτε πάλι μετά της 15:00...Αυτό ανήκει στη κατηγορία, πολυ-έλεος!!!!!!!!!