Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012

Περί Κινέζων ο λόγος...

Πιο βαρετά πεθαίνεις τις τελευταίες μέρες. Κ'ας τρέχουν οι υποχρεώσεις και ας μας εκνευρίζει που το σχεδόν όλο το καλοκαίρι με κάτι θα ασχολούμαστε.! Κ'ας μην ξέρουμε αν θα καταφέρουμε να αδειεύσουμε σαν άνθρωποι. Γκρίνια δεν έχω τουλάχιστον δουλεύω, εκεί φτάσαμε πλέον. Να χαιρόμαστε που μετά από 12 χρόνια σκληρής δουλειάς και ατελείωτων υπερωριών έχουμε έναν μισθό να τρέχει, έστω και κουτσουρεμένο. Αλλά τι μαλακίες λέω. Υπάρχουν συνάδελφοι με τα διπλάσια χρόνια από εμένα εκεί έξω , με οικογένεια και παιδιά που βιώνουν την ανεργία.  Άρα σκάσε και κολύμπα κοπελιά!

Μέσα στην περίεργη περίοδο που βιώνουμε όλοι μας η ψυχολογία βαράει και εκείνη τα δικά της "εγκεφαλικά". Μια πάνω μια κάτω , ασανσέρ. Εικόνες από το παρελθόν συγκρούονται με το παρόν με την λογική να υψώνει το δικό της τείχος μετά από χρόνια. Και εσύ απλά κάνεις τον κινέζο - "νασουσύρωτοκασόνι"!

Σκατά είπες? Όχι, ποτέ. Δοκιμασίες , ακόμα και τώρα. Αυτός εκεί πάνω δεν ξέρει τι να κάνει και δοκιμάζει τα νεύρα μας. Άγνωστο μέχρι πότε. Τι φεγγάρια και εκλείψεις μου λες, πραγματικότητα ρε συ. Ζήσε την, αντέχεις, μπορείς... Κ'ας κάνεις λάθη κ'ας βρίσκεσαι στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή. Ή μήπως ήταν τελικά η σωστή? Ποτέ δεν θα μάθουμε...Τα σέβη μου.