Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Φίλος είναι...


Την Ευτυχία, δεν την ξέρω τόσο καλά. Την γνώρισα σαν νέα συνάδελφο μέσω του φέιςμπουκ και την λάτρεψα από την πρώτη στιγμή. Απλό παιδί, χαμογελαστό, καθόλου κλεισμένο στον εαυτό του,παρά τις δύσκολες συνθήκες τις οποίες βρέθηκε καθ όλη την διαμονή της στην Αθήνα.
"Είναι άσχημο, να μην έχεις φίλους, να μην μπορείς να μοιραστείς αγωνίες, στιγμές και εικόνες", μου ψιθύρισε με όλη της την ειλικρίνεια ένα βράδυ που μιλούσαμε και ένοιωσα ένα τσίμπημα στο στήθος. Παλιές εικόνες της εφηβείας. Ίσως όχι σε τέτοιο βαθμό, αλλά έχω περάσει και εγώ από αυτό το στάδιο.
Τότε ο λόγος ήταν ένας άνδρας. Άφησα πίσω μου φίλους και φίλες και αφοσιώθηκα στην τότε σχέση μου γιατί υπήρχε η λογική του , "θα βγαίνεις μόνο μαζί μου".
Οι επαναστατικές μου τάσεις τότε δεν είχαν ωριμάσει όσο έπρεπε και έτσι στην αρχή της εφηβεία μου αυτό μου φαινόταν λογικό. Να περνάς όλο τον χρόνο με τον άνθρωπό σου. Κάτι η ανάγκη του να νοιώσεις αυτό το συναίσθημα κάτι ο έρωτας που χτύπησε την πόρτα...Κάτι το να κάτι τ'άλλο...
Κάποια χρόνια αργότερα και ενώ η σχέση είχε τελειώσει με δάφνες, απειλές και πολλά απρόοπτα, βρέθηκα στο μέσω της απόλυτης μοναξιάς. Οι φίλες μου, είχαν κάνει τη ζωή τους, τις παρέες τους και εγώ αναρωτιόμουν, τι έκανα λάθος. Για την ακρίβεια, είχε κάνει πολλά λάθη αλλά δεν μπορούσα να τα δω καθαρά.
Οι σχέσεις μου αποκαταστάθηκαν πολύ γρήγορα μαζεύοντας όλο το κόσμο που με ενδιέφερε και ζητώντας μια τεράστια συγνώμη από όλους. Φυσικά και κατάλαβαν. Γ' αυτό και βρίσκονται ακόμη δίπλα μου, με μικρές εξαιρέσεις οι οποίες ξεθώριασαν στο χρόνο.
Οι φίλοι είναι σχεδόν πάντα ότι κοντινότερο έχουμε στη ζωή μας. Μοιραζόμαστε όλες μας τις σκέψεις και τους προβληματισμούς, χωρίς να εμβαθύνουμε βέβαια σε πολύ προσωπικά θέματα.
Κατ'εμέ φίλος δεν είναι αυτός που σου τηλεφωνεί κάθε μέρα.
Φίλος είναι αυτός που θα βρεθεί εκεί την ώρα που πρέπει.
Φίλος είναι αυτός που θα σου μιλήσει σκληρά προκειμένου να καταλάβεις το λάθος σου και να μην το επαναλάβεις.
Φίλος είναι αυτός που δεν θα ανακατευτεί ποτέ στα προσωπικά σου. Θα σεβαστεί την άποψή σου, και όταν του ζητήσεις την δική του θα σου μιλήσει ανοιχτά Πάντα από τη δική του οπτική γωνία.
Φίλοι μου είστε όλοι εσείς εκεί έξω, μετρημένοι στα δάχτυλα αλλά τόσο πολύτιμοι για μένα, όλα αυτά τα χρόνια. Στα εύκολα, στα δύσκολα, στα απλά, στα καθημερινά. Φίλη μου είναι και η Ευτυχία, η οποία και μόνο από το όνομα της σε προδιαθέτει για το πόσο τυχεροί είναι όσοι την περιβάλλουν!
Τα σέβη μου.

**Εξαιρετικά αφιερωμένο στην φίλη μου, Ευτυχία που ξενυχτάει παρέα με το Blog μου. Κοριτσάκι μου μπορεί να μην σε ξέρω καλά, ωστόσο ξέρω πως οι γονείς σου πρέπει ναναι πολύ υπερήφανοι που σε έχουν! Να είσαι πάντα καλά.



"Φίλος" είσαι και "εσύ", που με κάνεις να γελάω κάθε μέρα. Που με κάνεις να νοιώθω ελεύθερη χωρίς να είμαι με "κολάρο" στο λαιμό. Που μιλάς με το εμείς και όχι με το εγώ. Που ακούς, που μοιράζεσαι, που υπάρχεις γενικώς...

Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

And I know now

There's place I go where I'm alone, do anything I want, be anyone I want to be!!!Γιατί όλοι μας, κάποτε και ίσως και ακόμα, κάπου κρυβόμαστε - εξαφανιζόμαστε από όλα αναζητώντας γαλήνη. Όταν, απλά λειτουργεί περισσότερο το μονος μου από το πολλοί, ή και ακόμα από το ουτοπικό σε ορισμένες περιπτώσεις, μαζί. Για εκείνους τους μοναχικούς ανθρώπους νομίζω έγραψε την τραγουδάρα ο Faulkner.



***And I know now...

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Αγαπάμε...


Αγαπάμε μαμά, γιατί είναι όλη την ώρα μες το άγχος, που είμαι, τι κάνω, τι θα φάω, με ποιόν θα βγω τι ώρα θα γυρίσω, λες και είμαι 10 χρονών! Γιατί πολύ απλά είναι η μαμά που όλοι αγαπήσαμε και δεν θα αλλάξει ποτέ!

Αγαπάμε την Ρίτα γιατί όταν νευριάζει και αρχίζει την γκρίνια θες να την δαγκώσεις!!!Αλλά μετά από λίγο σου περνάει γιατί είναι η Ρίτα βρε παιδί μου!

Αγαπάμε την Ντίνα, γιατί όλο σου λέει θα πάτε για μπάνιο, για ψώνια για καφέ και όλο την παίρνει ο ύπνος!!!Γιατί απλά είναι η Ντίνα και δεν αλλάζει και ούτε και θέλουμε να αλλάξει!

Αγαπάμε τον Γιώργο γιατί αντέχει την τρέλα που κουβαλάμε στην δουλειά! Τις φωνές μου, όταν κάτι δεν γίνεται όπως θέλω και το παραλήρημα όλων κάθε Παρασκευή πριν κλείσει επιτέλους αυτή η ριμάδα εκπομπή!!

Αγαπάμε Νίκο, γιατί όσο αίμα μου κ' αν είναι έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να τον κοιτά με δολοφονικό βλέμμα. Του λες μην μιλάς και εκείνος φλυαρεί, ΑΚΟΠΑ!!

Αγαπάμε Αλεξάνδρα γιατί απλά ξέρει ποιόν θέλει, τι θέλει, πότε το θέλει γιατί το θέλει και πως το θέλει. (θα γινόσουν καλή ρεπόρτερ by the way).

Αγαπάμε άγιον Ψάριον, γιατί κάνει ευτυχισμένη την Αλεξάνδρα, και κάνει όλους τους υπόλοιπους να κλαίμε από τα γέλια.

Αγαπάμε Εύα και Δώρα , γιατί αν και καινούργιες φίλες ξέρουν να δηλώνουν παρόν όταν πρέπει!

Αγαπάμε Μαράκι γιατί και μόνο που χαμογελάει με τόσο νάζι λιώνει ο Κώστας στα πατώματα!

Αγαπάμε Εφούλα γιατί she's finally back to Greece γαμώτη μου!!!!!!!!!!!!!

Αγαπάμε, πολύ όμως Μαρία και Πέτρο, γιατί είναι μακράν το πιο ισορροπημένο ζευγάρι που έχω γνωρίσει ποτέ και ξέρουν τι παει να πει φιλία!

Αγαπάμε πολύ Βασίλη, γιατί απλά είναι η αρσενική Μαρίνα, και αυτό τα λέει όλα!!!

Αγαπάμε Σπύρο γιατί είναι πάντα εδώ Άγρυπνος φρουρός πάντα. Αδερφός, φίλος, δικός μου άνθρωπος!

Αγαπάμε Γιώργο γιατί παρότι είναι κρυψίνος, έχει γούστο και μόνο να βλέπεις αντίδραση προσώπου όταν τον αποκαλείς "κοντέεεεεεε"!

Αγαπάμε Τόνια, γιατί παρότι δεν σε αφήνει ΠΟΤΕ να διαβάσεις με την ηρεμία σου την εφημερίδα στην παραλία, είναι φίλη από καρδιάς. Ξέρει να δίνει, χωρίς να απαιτεί!!

Αγαπάμε Σοφία, γιατί μας έδωσε τα "φώτα" της για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι στην εφηβεία μας, να αγαπήσουμε τόσο τα γράμματα όσο και εκείνη, αληθινά, ουσιαστικά!

Αγαπάω τη Ναυσικά και το Νίκο γιατί πολύ απλά είναι δυο άνθρωποι τόσο δικοί μου, όσο δεν φαντάζεστε!

Αγαπάω την βαφτιστήρα μου, γιατί με έχει κάνει πιο υπεύθυνη από την ημέρα που ήρθε στον κόσμο.

Αγαπάω τα λάθη μου, γιατί με έκαναν σωστό άνθρωπο και όχι δείγμα ανθρώπινης οντότητας!

Αγαπάω ,εμένα γιατί μέρα με τη μέρα γίνομαι καλύτερη...!

Τα σέβη μου, για έναν όμορφο Σεπτέμβρη. Εγω τον απολαμβάνω...