Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Γιατί είναι υπέροχο να είσαι άνδρας?


Πάμε να δούμε και κάτι διαφορετικό, αλλά έχει μια δόση αλήθειας στα περισσότερα!ΔΙΟΤΙ στατιστικά κάθε στιγμή σού αναλογούν τέσσερις διαθέσιμες γυναίκες

Δεν είναι ντροπή ούτε μυστικό που αυνανίζεσαι συνεχώς..

Κανείς δεν χαζεύει το στήθος σου, όταν του μιλάς.

Μπορείς να αγοράσεις προφυλακτικά χωρίς ο περιπτεράς να σε φαντάζεται γυμνό.

Μπορείς να βρεις καλή δουλειά κι ας μην έχεις υπέροχα οπίσθια.

ΔΙΟΤΙ καρφάκι δεν σου καίγεται που κανείς δεν πρόσεξε το καινούργιο σου κούρεμα.

Οι ρυτίδες, τ' άσπρα μαλλιά και η κοιλίτσα είναι γοητεία.

Δεν έχεις λόγο να ξυρίζεσαι απ' τον λαιμό και κάτω.

Τα παπούτσια ποτέ δεν σε πληγώνουν.

Αν γουστάρεις, αφήνεις μούσι και μουστάκι.

Μπορείς να ρευτείς ελεύθερα. (λέμε τώρα)

Όταν κάθεσαι, δεν χρειάζεται να θυμάσαι τι φοράς για να βάλεις ανάλογα τα πόδια σου.

Όλοι οι οργασμοί σου είναι αληθινοί...

ΔΙΟΤΙ οι φίλοι σου δεν σου τη σπάνε άμα βάλεις κιλά.

Συνεννοείσαι στο τηλέφωνο σε 30 δευτερολέπτα.

Δεν ψυχαναγκάζεσαι να κουβαλάς μια τσάντα γεμάτη άχρηστα πράγματα.

Στα εστιατόρια τρως όλο το φαγητό σου.

Οι πενθήμερες διακοπές χρειάζονται μια μικρή βαλίτσα μόνο.

Οι ουρές για να πας στις τουαλέτες είναι κατά 80% μικρότερες.

Μπορείς να κάνεις μπάνιο και να ετοιμαστείς σε 10 λεπτά.

Ακόμη και στο κατούρημα έχεις στόχο.

Στα 35 αν είσαι ανύπαντρος, κανείς δεν το κάνει θέμα.

ΔΙΟΤΙ το μόνο βιολογικό ρολόι που έχεις είναι εκείνο που σε ειδοποιεί πως αρχίζει ο ποδοσφαιρικός αγώνας.

Όταν ζοχαδιάζεσαι, δεν φταίει μια αόριστη ορμονική τσιγκολελέτα που εκφράζεται με τη δικαιολογία-πασπαρτού «είμαι αδιάθετη».

Δεν υπάρχει τίποτα ανώμαλο και παρεξηγήσιμο όταν δύο γυναίκες κάνουν σεξ μεταξύ τους· αρκεί να το κάνουν μπροστά σου.

ΔΙΟΤΙ ο γάμος δεν είναι η σημαντικότερη στιγμή της σταδιοδρομίας σου.

Δεν καταλαβαίνεις γιατί πρέπει να συζητάς 6 μήνες πριν και 6 μήνες μετά γι' αυτό

το μισάωρο ορθοστασίας δίπλα σε μια ντυμένη μπομπονιέρα.

Οι ποικιλίες νέων μοντέλων σε αυτοκίνητα και γυναίκες ανανεώνονται συνεχώς.

Όσο υπάρχει ζωή σ'αυτόν τον πλανήτη, θα υπάρχει πάντα και μια Σούλα - ανακουφίστρα, πρόθυμη ν'αποτελέσει την εναλλακτική σου λύση.

ΔΙΟΤΙ σ' ένα πάρτι αν κάποιος φοράει τυχαία τα ίδια ρούχα με σένα μπορεί να

γίνει άνετα κολλητός σου.

Ένα λευκό πουκάμισο με κολαρισμένο γιακά κι ένα ζευγάρι υποδήματα σοβαρά ήταν, είναι και θα είναι πάντα αρκετά.

Έχει αποδειχθεί ότι οι άνθρωποι που έχουν οπτική επαφή με τα γεννητικά τους

όργανα είναι εξωστρεφείς και άνετοι· καθόλου τσιτωμένοι.

Ε ναι λοιπόν,δεν χρειάζεσαι ποτήρι για να πιεις νερό απ' το μπουκάλι του ψυγείου!

ΔΙΟΤΙ έχεις λόγο τιμής. (εξαρτάται...)

Ανοίγεις τα βαζάκια μόνος σου.

Ξέρεις πώς θ' αλλάξεις λάστιχο στο αυτοκίνητο.

Όλα στο πρόσωπό σου παραμένουν στο φυσικό τους χρώμα.

Δεν χρειάζεται να τακτοποιείς το σπίτι επειδή θα έρθει ο υδραυλικός.

Δεν είναι απαραίτητο να θυμάσαι τα γενέθλια των άλλων.

Δεν χρειάζεται ν' ανησυχείς αν θα φύγει κάποιος πόντος απ' το καλσόν σου· εκτός

αν είσαι τσολιάς στ' ανάκτορα.

ΔΙΟΤΙ όταν χωρίσεις, υπάρχει πάντα τουλάχιστον μία γκόμενα διαθέσιμη,

κολλητή φίλη της δικιάς σου, να σε παρηγορήσει στην αγκαλιά της...

Άμα σφίξουν τα πράγματα υπάρχει πάντα ένα Αγιον Ορος· και μόνο που το ξέρεις, αρκεί.


ΥΓ: Η' όπως λέει και ο Σπύρος όταν λες θες "αυτό" εννοείς αυτό, κ'οχι 10 παραλλαγές του "αυτό" . Παραταύτα γ'αυτό μας αγαπάτε!

ΥΓ Η φωτογραφία είναι η "αδυναμια μου" μιας και μιλάμε για άνδρες. Εγω θα συμπληρώσω , για όμορφους άνδρες!

Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Όταν το τηλέφωνο χτυπήσει...


Ομολογώ δεν είχα σκοπό να πιαστώ με κάτι τέτοιο, αλλά θα της το κάνω το χατήρι της Εφούλας, μιας και δεν είναι στα πολύ up της τον τελευταίο καιρό. Επιστροφές, καταστροφές θα σου πω καλή μου και αρκεί. Είναι σαν τον φρέσκο κρουασάν το ψωμί κτλ. Όταν τα ξαναζεσταίνεις δεν τρώγονται για κανένα λόγο στο πλανήτη. Σκληρά, άκαμπτα και παντελώς άνοστα!! Λείπει το φρέσκο βουτυράκι που δίνει και όλη την νοστιμιά στην γεύση!
Τι συμβαίνει όταν μετά από πολλά χρόνια χτυπάει ξαφνικά το κινητό σου τηλέφωνο και βλέπεις μέσα σε 3 λέξεις τα μάτια σου να αλληθωρίζουν? Το τρεις λέξεις είναι σχετικό γιατί σε περίπτωση έντονου θράσους το κείμενο μπορεί να τις ξεπερνά ή και ακόμα να παίρνει την μορφή τηλεφώνου. Ωραία πράγματα. ΄
Το γεγονός ότι ένας πρώην εμφανίζεται από το πουθενά θέλοντας να δηλώσει παρόν μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα, μπορεί και τίποτα. Στην περίπτωση της Εφούλας, το τηλέφωνο από κάποιον που μόλις αφίχθει από εξωτερικό είναι κάπως πιο περίεργο. Του τέστην : το καλησπέρα, επέστρεψα Ελλάδα, μπορεί να ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως:

1. Ήρθα και δεν έχω παρέες.
2. Ήρθα και δεν έχω καβάτζες.
3. Ήρθα και βαριέμαι που ζω.
4. Ήρθα και σε πήρα γιατί δεν σε ξέχασα ποτέ μου (σπάνιο φαινόμενο)
5. Ήρθα γιατί τα πράγματα εις την αλλοδαπήν σκούρυναν, και μαζί με αυτά και οι γκόμενες.
6. Μου έλειψες... (ακόμα πιο σπάνιο)


Σε περιπτώσεις, εκτός Εφης μπορείς να διαβάσεις πολλά τέτοια ραβασάκια που πλέον αντί για χαρτί έρχονται μέσω της νέας τεχνολογίας . (αχ ακόμα θυμάμαι τα δικά μου στο δημοτικό)

Τώρα η Έφη μας ενημέρωσε ότι θα απαντήσει ένα απλό "άντε συνουσιάσου" (μην γίνομαι και αισχρή δεν μου το επιτρέπει η Μπραχαμιώτικη ανατροφή μου).
Πέρα από το χαβαλέ του όλου θέματος τέτοιου είδους επισκέψεις ποτέ δεν ωφέλησαν κανένα από τους δυο εμπλεκόμενους Κυρίως όταν ο ένας από τους δυο έχει προχωρήσει την ζωή του. Σέβομαι απεριόριστα την θέληση των ανθρώπων όπως και το αυθόρμητο του χαρακτήρα τους για να το κάνουν, απλά πρώτα καλό θα είναι να έχουν κάνει ένα σχετικό "ρεπορτάζ" για την ζωή του άλλου, μετά από τόσο μεγάλο διάστημα απουσίας.
Σε όλους μας έχει συμβεί, δεν είναι μόνο θέμα της Έφης. Καθένας έπραξε ανάλογα και σύμφωνα με το πως διατηρεί στον κεφάλι του τον συγκεκριμένο άνθρωπο, γιατί όλοι οι χωρισμοί δεν είναι ίδιοι. Σκοπός είναι να μπορέσεις να μην γυρίσεις τούμπα όλο σου το παρόν, για το παρελθόν. Εκτός αν ακόμα, βρίσκεται στο πίσω μέρος του μυαλού σου. Εκτός αν εθελοτυφλείς,αλλά γιατί να το κάνεις? Αξίζει τον κόπο? Αναρωτήσου!
Τα σέβη μου.

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

Εύχομαι...


"Πρόσεχε τι εύχεσαι γιατί μπορεί να πραγματοποιηθεί", μου έγραψε κάποια στιγμή ο Δημήτρης και εκτός του ότι με "φρέναρε", κατάφερε να με προβληματίσει
Καθένας από εμάς έχει διαφορετικές ευχές ανάλογα με την ηλικία στην οποία βρίσκεται και ενίοτε και την φάση την οποία περνάει. Πχ:

Στα 5 μου, ευχόμουν να έρθει να μου μιλήσει εκείνο το κατάξανθο παιδί που καθόταν ακριβώς απέναντι μου στο νηπιαγωγείο και γυρνούσε κάθε τόσο και μου χαμογελούσε.

Στα 7 μου ευχόμουν να υπήρχε ένας νόμος που θα έκλεινε όλα τα σχολεία του κόσμου, ή τουλάχιστον (στα κέφια μου) θα μας έφερνε σε αυτά μετά της 10 το πρωί.

Στα 12 μου, ευχόμουν να μην υπήρχε η Φυσική η χημεία και ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ τα μαθηματικά και μαζί με αυτά και όποιοι δάσκαλοι τα δίδασκαν.

Στα 16 μου, ευχόμουν να περάσουν οι μέρες για να φτάσω στην τρίτη λυκείου όπου και θα πήγαινα πενταήμερη. Το μετά από αυτό άλλωστε το είχα ήδη αποφασίσει.

Στα 18 μου ευχόμουν να βρω τον πρίγκιπα του παραμυθιού.

Από τα 20 και μετά ευχόμουν να δουλεύω λιγότερο, ευχή που διατηρώ μέχρι σήμερα (τυχαίο? δεν νομίζω)

Το θετικό με μένα παρατηρώντας τις μέχρι στιγμής ευχές μου, είναι ότι δεν περιείχαν ποτέ την λέξη χρήμα. Όχι στην ζωή μου δεν πείνασα ποτέ, φρόντισαν οι δικοί μου γ' αυτό. Δεν κολυμπούσα στις ανέσεις, αλλά είχα τα απαραίτητα και μου αρκούσαν. Ο έρωτας έπαιζε πάντα πρωτεύοντα ρόλο (αγάπες , λουλούδια , συννεφάκια).


Αναρωτιέμαι αν κάποιες από τις ευχές που έκανα σε καίριες περιόδους της ζωής μου, έπαιρναν σάρκα και οστά, κατά πόσο θα άντεχα τις αλλαγές που θα επέφερε στη ζωή μου?

Μεταξύ μας τον πρίγκιπα τον γνώρισα στα 18 μου, αλλά τον πέταξα στο καλάθι στον αχρήστων, οπότε μάλλον το0ν αναζητούσα απλά σαν πρότυπο ανθρώπου και όχι ουσιαστικά δίπλα μου. Οπότε άκυρο.

Η αλλαγή ώρας στο σχολείο θα δημιουργούσε πρόβλημα στους γονείς μου που δούλευαν και εκείνοι τότε, οπότε, άκυρο. Άσε που έμαθα από νωρίς τι σημαίνει
πρωινό ξύπνημα. (άσχετα αν η δουλειά μου είναι άλλου ωραρίου)

Η φυσική, η χημεία και τα μαθηματικά μπορεί να μην είναι το φόρτε μου, ωστόσο μερικές φορές στην ζωή μου που τα χρειάστηκα μου έλυσαν τα χέρια αυτά τα λίγα που διατήρησα στο κεφάλι μου. Οπότε άκυρο!

Αααα, την πενταήμερη δεν την αλλάζω, έχω να θυμάμαι πολλά ευτράπελα από εκεί οπότε, να μια ευχή που αν και δεν πραγματοποιήθηκε την ώρα που ήθελα αλλά πολύ αργότερα, με δίδαξε τι σημαίνουν οι λέξεις υπομονή, αναμονή, προσμονή για κάτι...

Η δουλειά δεν τελειώνει ποτέ και μεταξύ μας αν σταματήσω ποτέ να δουλεύω θα σαλτάρω εντελώς. Η μόνη διαφορά είναι ότι πλέον σε αυτή τη φάση της ζωής μου, έχω και άλλες προτεραιότητες Ανθρώπους που και θέλω και χρειάζομαι να τους βλέπω συχνότερα. Φίλους και μη, φευγάτους και μη, γελαστούς και μυστηριώδεις και κυρίως στο μυαλό μου γυρίζει ο πρίγκιπας του παραμυθιού. Όχι εκείνος των 18, αυτός που είναι στο δρόμο, 60 χιλιόμετρα απόσταση...

Στα 29 μου δεν ξέρω τι να πρωτοευχηθώ. Φοβάμαι, (ελπίζω, θέλω), οτι μπορεί να πραγματοποιηθούν μπορεί και όχι. Μάλλον θα το αφήσω στη μοίρά του. Τ αναπάντεχα είναι πάντα και τα καλύτερα, ε δεν συμφωνέις?

Τα σέβη μου και προσέξτε τι εύχεστε...μπορεί να πραγματοποιηθεί..!


ΥΓ: εύχομαι να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω να να μην επέτρεπα στον πατέρα μου να φύγει εκείνο το Σαββατοκύριακο...