Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014

No more couch my friend...


Συμβαίνουν και αυτά. Κάθε 4 χρόνια Μουντιάλ δηλαδή. Γκρίνια, τρέξιμο, μπάνιο στην θάλασσα με το ρολόι στο χέρι για να είσαι και πάλι στο γραφείο στην ώρα σου. Δεν πειράζει, ένας μήνας είναι θα περάσει. Με πολύ μπάλα και ξενύχτι. Όχι ότι με χαλάει η πολύ μπάλα, το ξενύχτι όμως μου κάθεται λίγο βαρύ.. 

Ναι πάει καιρός, τα έχω ρίξει λίγο στο σορολόπ ομολογώ και απείχα από τις σκέψεις μου. Στρογγυλοκάθισα σήμερα όμως, που η μέση δεν βοηθάει πολύ στο να γυρνοβολήσουμε. Θα πούμε τις ιστορίες μας από εδώ.

Πολλά πράγματα δεν άλλαξαν από την τελευταία φορά, ίσως 2-3 επισκέψεις παραπάνω στους ιατρούς. Ωραία φάση. Φουλ στην συμβουλή, φάρμακα νεύρα και αποτέλεσμα μηδέν. Γαμώ λέω.Αυτά με τις συμβουλές τα ξέρω και εγώ. Από συμβουλές πήξαμε. Αλλά πάλι ξέρεις έχω και αυτόν τον ακάθιστο τον άτιμο. Δεν φταίω, η μαμά φταίει(κλασσική δικαιολογία) που μάλλον είχε νεύρα την ημέρα που έγινε το μοιραίο. Γαμώ και πάλι.

Πρόσφατα ένας φίλος μου θύμισε ό,τι όταν θες κάτι πολύ δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Και πόσο δίκιο είχε. Πόσο με ξύπνησε από τον λήθαργο του, ώχου μωρέ, δεν γαμιέται,βαριέμαι,δουλεύω αύριο κτλ κτλ. Είναι ωραία ρε να σε ξυπνάνε και ακόμα πιο ωραία να σε αποστομώνουν  εκεί που νομίζεις πως δεν μπορεί να το καταφέρει κανείς. Έχει άλλη γλύκα και σίγουρα χασκογελάκι. Ναι,ναι από αυτά τα ωραία ρε φίλε που έχεις αφήσει στην άκρη γιατί πρέπει να μην χάσεις γκολ της Εθνικής Γερμανίας για να προλάβεις το άρθρο στο σάιτ, το βίντεο στην τηλεόραση, τις ειδήσεις στον διευθυντή. Γαμώ!

Καλοκαίριασε, κλασσική εποχή για λάθος επιλογές έλεγα πάντα και έξω δεν έπεφτα μεταξύ μας. Έχει μια μαλακια στον 'εγκέφαλο" που την κολλάς. Πρέπει να επηρεάζει το αλάτι μάλλον. Όχι πως τους χειμώνες ήμουν καλύτερη αλλά κουβέντα να κάνουμε. 

Ρε φίλε όμως δεν το αλλάζω. Αυτή η ριμάδα η εποχή έχει μια άλλη γλύκα. Ακόμα και η ζέστη δεν σε κρατάει μέσα στο σπίτι σε αντίθεση με το κρύο. Γελάς σαν χαζός απολαμβάνεις γέλια με φίλους περισσότερο, σκέφτεσαι το μισό από ότι τον χειμώνα και σηκώνεσαι από τον καναπέ σου τουλάχιστον τις μισές ημέρες της εβδομάδας. Εντάξει, πολυέξοδο θα μου πείτε, αλλά θα αγχωθώ για αυτό όταν θα έρθει η ώρα της εφορίας. Προς τον παρών την γράφω και αυτήν. 

Και που είστε, με μια βουτιά δεν έπαθε κανείς τίποτα..Ξεκουβαλάτε λοιπόν, να σκέφτεστε λιγότερο να αγαπάτε περισσότερο κι ας σας βγει και σε κακό που λέει και το άσμα. Έχει κι αυτό την γλύκα του. Ιστορίες να διηγούμαστε...Τα σέβη μου