Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2018

Πέρασε καιρός...

Oυάου, πέρασαν σχεδόν 3 χρόνια από την τελευταία φορά που τα είπαμε...

Πολλές εξελίξεις, πολλές αλλαγές. Ένα μικρό θαύμα στο σπίτι μας έχει φέρει ανατροπές. Ζωή λέγεται και είναι ασταμάτητη, σαν τη μητέρα της.

Ο Τάσος μας αντέχει και τις 2 πλέον.

Η νέα μου δουλειά, με τα σκαμπανεβάσματα της. Πλέον, που όλα έστρωσαν, μαζί και εγώ μπορώ να πω ότι απολαμβάνω περισσότερο από ποτέ αυτό που λέγεται Δημοσιογραφική παραγωγή. Πολλά νέα project, νέοι στόχοι οι οποίοι κάθε ημέρα που περνά διαφέρουν. Γιατί κάθε ημέρα είναι διαφορετική. Το γνωρίζαμε, το εμπεδώσαμε για τα καλά.

Με την μικρή στο σπίτι σίγουρα η ανεμελιά πέρασε αλλά έχει δώσει τη σειρά της σε άλλες νέες μαμαδοεμπειρίες. Τρέξιμο αρκετό, ατελείωτες κουβέντες με τον μικρό μου μπελά που μπορεί να μην μιλάει καλά αλλά καταλαβαίνει τα ΠΆΝΤΑ. Έτσι δεν γίνεται πάντα με τα παιδιά άλλωστε;

Πέρασα μια βόλτα γιατί μου έλειψες, τόσο καιρό τα έλεγα στον τοίχο μου. Εκεί έλεγα τα παράπονά μου, τα στραβά μου και τα καλά μου. Γιατί; Έτυχε αλλά φίλε πέτυχε!

Τα σέβη μου...Και τα δικά της σίγουρα.