Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

Μαθήματα κουτοπονηριάς!

Κουτοπόνηρος...Αυτός που νομίζει ό,τι σε δουλεύει ψιλό γαζί, το απολαμβάνει μόνος του ή με παρέα, καυχιέται για τις επιδόσεις και την φαντασία του και ζει τον μύθο μέσα στο μοναδικό - δικό του μυαλό. Μόνο που είναι λίγο καμένο...Απλά δεν το έχει καταλάβει ακόμα.

Δέκτης κουτοπόνηρου: Ένας άνθρωπος έξυπνος ή μη που ακούει την παπαρολογία του παραπάνω τύπου, κάνει υπομονή και αν του κόβει λίγο παραπάνω τον γράφει στα ...παπάκια του και γελάει κάθε φορά που συναναστρέφεται μαζί του. Διαλέξτε...

Ο κουτοπόνηρος μέσα στην κατά πολλά κιλά βλακεία που τον δέρνει έχει και ένα καλό. Ζει στον δικό του πλανήτη. Ε΄χει την αίσθηση πως είναι τόσο έξυπνος ώστε μπορεί αν ελίσσεται, να πλάθει με απίστευτη ευκολία ιστορία για αγρίους και το κυριότερο να πιστεύει πραγματικά πως κατάφερε να  σε δουλέψει. Θέλει ταλέντο ομολογώ να τα καταφέρεις μόνος σου όλα αυτά. Επίσης χρειάζεται έντονη δόση φαντασίας, άπλετο ψέμα και μπόλικο "άδειασμα" σε όποιον χρειαστεί να χρησιμοποιήσει προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του. Με μια λέξη...και μάλιστα άκρως λαϊκή: Παπατζής! 

Από τέτοιους γεμίσαμε. Ξεπετάγονται από παντού,σαν κατσαρίδες το κατακαλόκαιρο. Αηδία προκαλούν και οι δυο περιπτώσεις δεν είναι τυχαίο το παράδειγμα. Aυτό που προκαλεί όμως μεγαλύτερο γέλωτα είναι ότι , όταν ο εκάστοτε κουτοπόνηρος αποφασίσει να μοιραστεί την ιστορία του με κάποιον και ο άλλος δεν μπορεί να κρατήσει το στόμα του κλειστό η φανταστική ιστορία γίνεται "βούκινο" εκείνος ρεζίλι και εμείς πιο σοφοί...Τα σέβη μου.Μαζί με τα έντονα γέλια μου!




ΥΓ: Κατά τα άλλα την υγειά μας να έχουμε να μαθαίνουμε από τους "καλύτερους του είδους"!

Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

Summer rules...

Σαν να μην πέρασε μια ημέρα μου φάνηκε από την ώρα που άνοιξε μπροστά μου και πάλι το ιστολόγιο. Πάει καιρός, το ξέρω. Όλοι χρειαζόμαστε ένα διάλειμμα. Από όλα στην ζωή μας. Ακόμα και από αυτά που κάποτε μας χαλάρωναν αρκετά. Οι προτεραιότητες δεν αλλάζουν, αλλάζουν όμως οι συνθήκες.

Το καλοκαίρι μας ήρθε νωρίς φέτος.  Μαυρίσαμε πριν την ώρα μας κυριολεκτικά και μεταφορικά. Στέλνουμε ακόμη μια φορά "χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία" και όχι μόνο. Καθένας να πάρει τον δρόμο που του πρέπει...το υπόλοιπο στιχάκι δεν θα το αναφέρω γιατί κοινώνησα πριν την ανάσταση και προσπαθώ ακόμα να κρατήσω τον όρκο μου.

Κατά τα άλλα ακόμα χαμογελάμε. Σε κόντρα όσων προσπαθούν ακόμα και σήμερα να το μπλοκάρουν όλο αυτό. Και είναι πολλοί και από πολλές πλευρές. Υγεία παιδιά! Ένας ένας να μας σερβίρετε τις παπαριές σας! Και που ξέρετε μπορεί κάποια στιγμή να δικαιωθείτε στο πάνθεον των ΣΟΥΠΕΡ ηλιθίων!

Στα δικά μας αρκετά δύσκολοι μήνες  Απρίλιος -  Μάιος με αποκορύφωμα τον Ιούνιο που μας έφερε αναπάντεχες ειδήσεις και αλλαγή συμπεριφορών ειδικά από ανθρώπους που θα έβαζες το χέρι σου στην φωτιά. Δεν θα πω ότι φέρθηκαν αλλόκοτα, θα πω πως κάποια ημέρα θα καταλάβουν από μόνοι τους ό,τι ποτέ δεν κατανόησαν τι είχαν απέναντι τους. Για αυτό ακριβώς τον λόγο - επειδή άργησαν- δεν αποτελούν πρόβλημα.

Η Εφούλα με ξύπνησε λίγο από τον λήθαργό μου ομολογώ, τονίζοντας μου ότι έχει να δει κείμενο μου καιρό και είχε δίκιο. Όχι πως δεν υπήρχε όρεξη για νέες ιστορίες για αγρίους, εικόνες δεν υπήρχαν που να μπορούν να αποτυπωθούν σε χαρτί. Νέες εικόνες, κάτι διαφορετικό βρε παιδί μου. Πάλι τα ίδια και τα ίδια σαχλά, κούρασε. Μαζί κουραστήκαμε και εμείς. Εμείς που παραμένουμε ίδιοι όσο και αν μας κατηγορούν για το αντίθετο. Εμείς που όσο και να ξέρουμε τον εαυτό μας κάθε μέρα ανακαλύπτουμε πτυχές που γεννιούνται από ανθρώπους που μας περιτριγυρίζουν. Κι όχι απαραίτητα άγνωστοι. Γιατί μπορεί να υποθέτουν πως δεν καταλαβαίνεις, αλλά δυστυχώς στο τέλος που ξυρίζουν τον γαμπρό εσύ απλά δεν θα έχεις χρόνο για να ακούσεις. Και στην τελική βρε "αδερφέ" πόσα ακόμα να ακούσεις?Και για να έχουμε καλό ερώτημα, εσένα ποιος σε ακούει? Η μάνα Τερέζα πέθανε, μπορεί το πνεύμα της να ζει ανάμεσα μας αλλά είναι καιρός να πάει σε άλλο σώμα!

Ελέω εφορίας η άδεια θα μας βρει στην άδεια ελπίζω Αθήνα. Τελικά οι παραλίες της Αττικής ξαφνικά θα μου φανούν υπέροχες! Καλά να περάσετε όπου κι αν πάτε! Τα σέβη μου!


ΥΓ: Οι δυο καρέκλες γέμισαν ήδη...Περιμένω να γεμίσουν και υπόλοιπες...!