Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

Που πας...

Και επειδή έχω καιρό να γελάσω με τον εαυτό μου, είπα να το κάνω σήμερα! Άκοπα κιόλας!Ασύδοτα!

Και σηκώνομαι που λες το πρωί, μετά απο 4ωρο ύπνο ελέω θεϊκής συναντησης εχθες στην οικία με κάτι τρελές (πραγματικά όμως είχα τόσο ανάγκη να γελάσω και το καταφέρατε με μεγάλη ευκολία) Γιατί όμως τόση ανωμαλία? Αααα! Μπήκε το γυμναστήριο στην ζωή μας! Που πας καλή μου στα γεράματα? Κάτσε στην καναπεδάρα σου που λέει και ο Πανάγος. Κυκλοφορούν "λουμπάγκα" αβέρτα. Και όχι μόνο! Καρδιακά, θλάσεις, τραβήγματα, πιάσιμο!Δεν ήξερες, δεν θυμόσουν, δεν ρώταγες τουλάχιστον? Καλά να πάθεις!

Ήθελε και πολεμικές τέχνες ο άπαυτος μου, παναθεμάμαι! Δώσε κλοτσιές, δώσε μπουνιές. Μην ρωτήσετε τι εικόνα είχα μπροστά μου εκείνη την στιγμή, δεν θα σας πω, αλλά η μανία μου ήταν μεγάλη! Και πάμε καθίσματα και πάμε κλοτσιές. Και ξανά μανά μπουνιές. Και δώσε ιδρώτα στα πατώματα. Και πάρε και μια θλάση στη γάμπα μετά να γουστάρεις για να μην έχεις κακές εικόνες μπροστά σου την ώρα της γυμναστικής. Δεν βοηθάνε σου λέω!Υπερβάλεις εαυτό! Και να υπερβάλλεις ενώ είσαι σαν εκείνους τους "σφιχτερμαν" του καλοκαιριού (μπρατσάκι βράχος, μπουτάκι τούμπανο  ξυρισμένη καράφλα και όχι μόνο  πάει στο καλό θα αντέξεις. Αλλά ο ανθρωπος που γυμνάζεται μόνο στα σκαλιά της εργασίας του καλό θα είναι να μαζεύει τον κ@λο του!

Η αμάζευτη χρόνια τώρα, Μαρίνα λοιπόν, έφυγε με μια γάμπα λιγότερη αλλά σίγουρα πιο σοφότερη και ανάλαφρη! Όχι δεν βοήθησε το ξέσπασμα στο μάθημα γυμναστικής, ο ήλιος νομίζω πως βοηθά ακόμα περισσότερο, όλους εμάς τους καλοκαιρινούς τύπους! Όπως λέει και ο Νικολάρας ο φιλόσοφος,  όταν ανοίξει ο καιρός είμαστε όλοι μας καλύτεροι και κάνουμε ακόμα περισσότερα από ότι τώρα!

Επιστρέφω στις μαλάξεις της γάμπας! Μέχρι τότε συμβουλή για πρωτάρηδες: όταν κοπανιέστε μην σκέφτεστε! Τα σέβη μου!


ΥΓ: Και για να σοβαρευτούμε για 1 λεπτό, θέλω να σου μεταφέρω Σοφάκι μου για ακόμα μια φορά την αμέριστη αγάπη μου! Είσαι δυνατός άνθρωπος, αξιοσέβαστος και μοναδικός. Συνέχισε όλα αυτά που σε δίδαξε...Αξίες και χαμόγελο! Σ'αγαπώ πολύ να το θυμάσαι! 

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

Είπαν...

Eπειδή χωρίς εσάς δεν γίνεται και δεν θα γίνεται ποτέ. Αγαπάμε την ευστροφία σας, λατρεύουμε την γκρίνια σας επειδή είναι σπάνια! 

Είπαν....


Δεν έχω μιλήσει στην γυναίκα μου τους τελευταίους 18 μήνες. Δεν θέλω να την διακόψω…
Ο τελευταίος καυγάς με την γυναίκα μου ήταν δικό μου λάθος. Με ρώτησε...«Τι έχει η τηλεόραση»; Και εγώ απάντησα «Σκόνη»

Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τη Γη και μετά αναπαύτηκε. Κατόπιν δημιούργησε τον άντρα και μετά αναπαύτηκε.
Στο τέλος ο Θεός δημιούργησε τη γυναίκα.
Από τότε ούτε ο Θεός ούτε ο άντρας αναπαύτηκαν ξανά.

Γιατί οι άντρες πεθαίνουν πριν από τις γυναίκες τους; Επειδή το θέλουν.

Ένας ζητιάνος πλησίασε μία καλοντυμένη κυρία που έκανε τα ψώνια της στο Κολωνάκι και της είπε: – «Δεν έχω φάει τίποτα εδώ και τέσσερις ημέρες»
Και εκείνη απάντησε:
-«Χριστέ μου μακάρι να είχα τη δύναμη να το κάνω και εγώ»

Ξέρετε ποια είναι η ποινή για την διγαμία; Να έχετε δύο πεθερές.

Συζήτηση μεταξύ πατέρα και γιου:
- Μπαμπά ξέρεις τι άκουσα; Σε κάποιες χώρες της Αφρικής ο άντρας δεν γνωρίζει την γυναίκα που θα παντρευτεί μέχρι την ημέρα του γάμου τους.
-Αυτό παιδί μου συμβαίνει σε όλες τις χώρες.

Ένας άντρας έβαλε μικρή αγγελία σε εφημερίδα «Ζητείται σύζυγος».
Την επόμενη μέρα έλαβε εκατοντάδες γράμματα. Όλα έλεγαν το ίδιο πράγμα.
«Μπορείς να πάρεις την δική μου».

Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να θυμάσαι τα γενέθλια της γυναίκας σου, είναι να τα ξεχάσεις μία φορά.

Απλά σκέψου ότι αν δεν υπήρχε ο γάμος, οι άντρες θα περνούσαν τη ζωή τους θεωρώντας ότι ποτέ δεν κάνουν λάθη.

Αν θέλεις η γυναίκα σου να σε ακούει και να δίνει την δέουσα προσοχή σε αυτά που λες τότε ξεκίνα να παραμιλάς στον ύπνο σου.

Κάποιος άντρας δήλωσε «Δεν είχα καταλάβει τι σημαίνει πραγματική ευτυχία μέχρι που παντρεύτηκα. Αλλά δυστυχώς τότε ήταν πολύ αργά».

Συζήτηση μεταξύ πατέρα και γιου:
- Μπαμπά πόσο κοστίζει για να παντρευτεί κάποιος;
-Δεν ξέρω παιδί μου. Εγώ ακόμα πληρώνω.

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

Γκρίζο...

Kαι ξαφνικά ξημερώνει η ημέρα που οι μόνες εικόνες που σου έρχονται στο μυαλό είναι από τις ατελείωτες μαλακίες στις οποίες έχεις υποπέσει. Αλλά είναι ατελείωτες. Χαχανίζεις αδιάφορα και τις βάζεις σε σειρά από την χειρότερη μέχρι αυτήν που σε περνάει απλά για εξακρίβωση στοιχείων. Σου κόβεται το χαχανιτό και παρατηρείς οτι παραπάνω από τις μισές θα μπορούσες να τις είχες αποφύγει αν απλά διατηρούσες σε χαμηλό βαθμό τον αυθορμητισμό σου και έβαζες σε καλύτερη μοίρα τον εγωισμό σου. Ειδικά μια απο δαύτες που την φέρνω έντονα στο μυαλό μου έπρεπε να είχε καταλήξει στο καλάθι τον αχρήστων πολύ νωρίτερα από ότι ξεκίνησε. Και μόνο με την σκέψη.

Κάθεσαι οκλαδόν, βροχερή ημέρα, ίδια μουντάδα, ίδιες υποχρεώσεις, εντελώς χαλασμένη διάθεση. Το ξέρεις και εσύ καλά, αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει όπως και το παρελθόν. Σηκώνεσαι νωχελικά, προχωράς να ετοιμαστείς και το μόνο που φέρνεις στο μυαλό είναι, ότι τουλάχιστον τα βράδια κοιμάσαι ήρεμη. Χωρίς τύψεις. Χαμογελάς, για πρώτη φορά και συνειδητοποιείς πως για πρώτη φορά η απεργία της ΕΣΗΕΑ είναι πιο χρήσιμη από ποτέ. Θα εξαφανιστείς. Κατεβάζεις την βαλίτσα πριν ξεκινήσεις να ετοιμάζεσαι, έτσι για να αλλάξει η χαλασμένη διάθεση και να ταξιδέψει λίγα εικοσιτετράωρα μετά. Δεν γαμιέται, ας σκεφτείς και λίγο το μεθαύριο και όχι το μετά από μια ώρα, ειδικά όταν αυτό σου επιτρέπει να χαλαρώσεις.

 Τις τελευταίες μέρες ψάχνεις εναγωνίως κάποιον να σου πει κάτι διαφορετικό από αυτά που ακούς παντού. Προβλήματα, οικονομικά και μη, γκρίνια, κακή διάθεση, και μόνιμο παράπονο στα χείλη. Και να θες να χαμογελάσεις θα σε κοιτάνε με μισό μάτι. Συμπάσχεις , δεν είσαι αναίσθητος, αλλά όταν κλείνει η πόρτα στο σπίτι μένεις πάντα μόνος. Να αναλύεις τις εικόνες της ημέρας που πέρασε. Και όχι μόνο τις δικές σου.

Σε ένα καλύτερο αύριο λοιπόν, αν και μοιάζει αρκετά γκρίζο. Είμαι σίγουρη πως με κάποιο μοναδικό τρόπο μέσα από την γκρίζα κατάσταση θα μπει χρώμα στην ζωή όλων όσων την έχουν πραγματικά ανάγκη. Όλοι οι υπόλοιποι θα παλεύουν με φαντάσματα. Τα σέβη μου.



...only to myself...Just for a change!