Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Αγαπώ τη γη...

Αν κάτι αγαπώ στους ανθρώπους είναι ευθύτητα. Στα καλά και στα άσχημα. Στα εύκολα και στα δύσκολα. Ειδικά όταν βρίσκεσαι στα πατώματα να έχουν το θάρρος να σου πουν την πάσα αλήθεια χωρίς να θέλουν να σε προστατέψουν. Η ιστορία πάντα τους δικαιώνει. Ακόμα και όταν φάνηκαν σκληροί σε ευαίσθητους ανθρώπους. Πάντα όμως.

Αν κάτι μισώ θανάσιμα στους ανθρώπους είναι η εκμετάλλευση.Κυρίως των ευαίσθητων ανθρώπων.  Γιατί οι σκληρόπετσοι δεν τους καίγεται καρφί. Πόσο τους ζηλεύω. Ξέρουν να ζουν τελικά.
Εκμεταλλεύομαι μια κατάσταση ή έναν άνθρωπο για εμένα σημαίνει αγαπάω θανάσιμα τον εαυτό μου. Αρνούμαι να σκεφτώ οτιδήποτε μπορεί να τον βλάψει και κάνω ότι περνάει από το χέρι μου προκειμένου να φαίνομαι άτρωτος - η στον περίγυρο μου, επαγγελματικό και μη. Εκμεταλλεύομαι την αδυναμία του άλλου για να πάρω δύναμη επειδή νοιώθω ότι ακολουθεί η κατάρρευση. Ενός ονείρου πραγματοποιήσιμου  ή μιας ονείρωξης, θα φανεί στο χειροκρότημα. Η ιστορία είπαμε δικαιώνει, σε όλες τις περιπτώσεις.

Σε τέτοιες περιπτώσεις η αδυναμία είναι πιο εμφανής από ποτέ, κυρίως όταν χάνονται τα κεκτημένα. Τα δεδομένα. Αυτά που θεωρούνται  ότι βρίσκονται πάντα στην γωνία περιμένοντας ένα νεύμα. Ο παράγοντας δυσπιστία σε έναν άνθρωπο πάρα είναι καταστροφικός. Καταφέρνει να χάσει ακόμα και τα δεδομένα. Μην με ρωτάτε πως, απλά το καταφέρνει.

Η ζωή το έχουμε πει - και ζήσει εκ των έσω, είναι μικρή για να είναι θλιβερή. Ακόμα πιο μικρή για να ξεχνάμε πως είναι να χαμογελάς με την ψυχή σου, χωρίς να αγχώνεσαι τι θα ξημερώσει το επόμενο πρωί. Και τόσο πολύτιμη για να αρνηθείς την ευτυχία που απλώνεται μπροστά σου, χωρίς να ζητά, να απαιτεί, να δυσπιστεί. Απλά να σε ακούει και να σε ακολουθεί. Συνήθως αυτές οι περιπτώσεις είναι αυτές που κερδίζουν, κυρίως όταν οι άνθρωποι πατούν στα πόδια τους και δεν είναι σαν τον άνεμο. Κρύοι, αδέσμευτοι, ελεύθεροι και ασταθείς. Καλός ο αέρας, αλλά αγαπώ περισσότερο την γη.

Τα σέβη μου.