Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Μερικές φορές...

Συνήθως η παραπάνω εικόνα θα μπορούσε να είναι μια ακόμη από τις χιλιάδες που κυκλοφορούν στο  ίντερνετ. Χιουμοριστικές και μη, αγαπησιάρες, λουλουδάτες, επετειακές κτλ κτλ. Χάνω το μπούσουλα με την κατηγοριοποίηση τα τελευταία χρόνια. Όχι άλλες κατηγορίες!

Η συγκεκριμένη έφτασε στο mail μου από έναν καλό φίλο που με ξέρει χρόνια. Άρα ήξερε ότι θα με αγγίξει. "Λες και φτιάχτηκε για σένα. Ξέρω ότι τώρα θα σουφρώσεις το κάτω χείλος σου παραπονιάρικα", έγραφε η σημείωση και δεν έπεσε έξω στα προγνωστικά. Το κάτω χείλος σούφρωσε, και τα μάτια βούρκωσαν .

Όχι δεν θυμάμαι να το έχει κάνει ποτέ κανείς το συγκεκριμένο. Όχι γιατί δεν το ήθελαν αλλά πιθανότατα γιατί ήξερα να κρύβομαι καλά πίσω από ένα λαμπερό χαμόγελο. Ποτέ δεν ήθελα να είμαι βάρος σε κανένα  και εξακολουθώ και το πράττω μέχρι σήμερα. Ακούω πολλά από τους τριγύρω, είμαι πάντα εκεί για όλους αλλά στα δικά μου σκούρα θα εξαφανιστώ. Ο άνθρωπος δεν αλλάζει όσα χρόνια και αν περάσουν!

Αυτό δεν λέγεται εσωστρέφεια. Αυτό δεν λέγεται "δεν σου έχω εμπιστοσύνη", ούτε δεν είσαι ο κατάλληλος - η να σου ανοίξω την ψυχή μου. Αυτό λέγεται, "θέλω να κλειστώ στο δωμάτιο μου, να κλάψω, να τα βάλω με τον εαυτό μου για τις μαλακίες μου, να ορκιστώ για ακόμη μια φορά ότι δεν θα τις ξανά κάνω, και την επόμενη της εφιαλτικής βραδιάς να ξέρω ότι μου τα έχωσα τα είπα στο καθρέφτη και ξαλάφρωσα. Οπότε μην μου θυμώνετε.:)

Οι πολλές απόψεις πάντα με μπέρδευαν. Οι διαφορετικές γνώμες και λύσεις σε ένα θέμα πάντα δημιουργούσαν ένα τεράστιο κουβάρι στο μυαλό μου και συνήθως δεν μπορούσα από μόνη μου να βρω μια λύση σε ένα  πρόβλημα. Έτσι έπαψα να μοιράζομαι εύκολα ένα πρόβλημα. Ακόμα έχω ζωντανή στο κεφάλι μου εκείνη την ημέρα της απόλυτης ελευθερίας άποψης. Εκείνο το πρωινό του 2006 ήταν η αρχή μιας εντελώς διαφορετικής προσέγγισης στην λέξη πρόβλημα. Και όμως μια ηλίθια τυχαία στιγμή μπορεί να αλλάξει πολλά.

Φωτογραφίες σαν την παραπάνω λοιπόν σε βγάζουν από το πρόγραμμά σου. Καταλαβαίνεις ότι όσο και προσπαθείς να κρυφτείς πίσω από  ένα λαμπρό χαμόγελο για να μην στεναχωρήσεις κανένα έχεις ανάγκη το χάδι που θα σε κάνει να λυθείς εντελώς. Όσο και αν προσπαθείς να το αποφύγεις...

Δευτέρα βράδυ. Μετά από αρκετό καιρό κλείνω την πόρτα του σπιτιού σε φυσιολογική ώρα. Κάνει κρύο ναι, άλλαξε απότομα ο καιρός. Ταιριάζει στην ψυχολογία μας. Μια κρύο μια ζέστη...Τα σέβη μου.

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Πίστη...

Πίστη, πιστεύω, θέλω να πιστεύω πως θα έρθουν καλύτερες μέρες. Δεν το βλέπω. Χάνω την πίστη μου, την αισιοδοξία μου?Μπα..

Το τελευταίο διάστημα οι άσχημες ειδήσεις διαδέχονται η μια την άλλη. Το μόνο πράγμα που ακούω και βλέπω σε φίλους αλλά και απλούς ανθρώπους που περνούν απλά από δίπλα σου, στο δρόμο το μετρό, στο γραφείο, είναι αρνητική διάθεση, στεναχώρια και μια μόνιμη έκφραση στα χείλη: " Δεν υπάρχει μέλλον".

Αν με ρωτούσες 4 χρόνια πίσω αν υπάρχει μέλλον σε μένα θα σου έλεγα, όχι. Τα έχασα όλα μαζί και εμένα και την πίστη μου ότι μπορώ να ισορροπήσω τον εαυτό μου. Δεν έβρισκα κάτι θετικό τριγύρω δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα βρω τα πατήματα μου να προχωρήσω ως όφειλα για εμένα αλλά και για την οικογένεια μου.

4 χρόνια μετά εξακολουθώ να μην έχω την είδηση "της ζωής μου" η οποία να μπορούσε να τουμπάρει τα αρνητικά που έφεραν όλα αυτά τα χρόνια. Βρήκα όμως πολλά άλλα που αγνοούσα σαν άνθρωπος, ή προσπερνούσα χωρίς να ακουμπώ, χωρίς να αγγίζω, χωρίς να ασχολούμαι όχι ως όφειλα άλλα ως θα ήταν φρόνιμο.Η απώλεια του πατέρα μου παρατήρησα πως με έκανα 10 φορές καλύτερο άνθρωπο, πολύ πιο ανεκτικό σε καταστάσεις, με μπόλικη δόση υπομονής και θετικής ενέργειας. Δεν περιμένω να ακούσω για να "μιλήσω", δεν περιμένω να ζήσουν για να ζήσω, να βγουν για να βγω. Απλά μιλάω, ζω, βγαίνω, υπάρχω. Ασχολούμαι με τον εαυτό μου περισσότερο από ποτέ.

Αν τότε με ρωτούσες για την πίστη μου, θα σου έλεγα την έχασα. Τώρα απλά θα σου πω, ότι την είχα αφήσει στην άκρη προκειμένου να μπορέσω να κατανοήσω το νόημα της λέξης που την χαρακτηρίζει. Πιστεύω σε κάτι, οτιδήποτε είναι αυτό που θα μου δώσει κουράγιο να συνεχίζω να παλεύω. Να προχωράω, να χαμογελάω να υπάρχω. Χρειάζεται και την δική σου θέληση, το δικό σου "χεράκι" προκειμένου να έρθουν θετικά πράγματα στην ζωή σου, να αλλάξει η τύχη σου. Ουρανοκατέβατα, ποτέ δεν ήρθε τίποτα. Πρόσφατα διάβασα ένα κείμενο της λατρεμένης σκορπίνας μου, η οποία ορθά έγραφε:


"Θεωρώ πως είναι κάποιος τυχερός όταν πιστεύει στην τύχη. Όταν θελήσεις κάτι, πρέπει να το πιστέψεις με όλη σου τη δύναμη και να το κάνεις να συμβεί. Δεν πιστεύω ότι θα σου έρθει ουρανοκατέβατα ένα λαχείο που να κερδίζει. Για να κερδίσεις το λαχείο πρέπει πρώτα να το αγοράσεις."

Ναι, όντως. Ένα "λαχείο" δεν μπορεί να σου "κάτσει" αν δεν βγεις να το αγοράσεις. Όπου "λαχείο" βάλτε ο καθένας από εσάς ότι είναι αυτό που έχει ανάγκη. Όταν κλείνεσαι στον εαυτό σου, και δεν έχεις όρεξη να μιλήσεις να γελάσεις να ζήσεις... Αν δεν προχωρήσεις. 

Κάθε μέρα που περνάει καταλαβαίνω, πόσο πολύ έχουν κλειστεί στον εαυτό τους όλοι. Το παρατηρώ, από φίλους συγγενείς, ανθρώπους που τους αισθάνομαι για άγνωστο λόγο κοντά μου, αλλά είναι μίλια μακρυά. Να θυμάστε απλά πως κάθε μέρα που περνά, μας δίνει τόσα πολλά που ούτε εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να φανταστούμε. Στιγμές, χαρές, λύπες, συναίσθημα. Έντονο και μη, έρωτα, αγάπη. Και όταν έχουμε "μάτια ανοιχτά" είναι χαρά θεού να μπορούμε να τα ζούμε όλα. Κάθε μέρα που περνάει δεν γυρίζει πίσω. Πιστεύουμε όλοι σε ένα καλύτερο αύριο , πάντα με δική μας βοήθεια. Τα σέβη μου...



TIP ΗΜΕΡΑΣ : «Έπρεπε να "γεράσω" αγόρι μου, για να μάθω τι είναι ευτυχία.
Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια...
Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμήσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαϊδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια.
Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν...

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

Aνέκδοτα της εποχής...

1. ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ είναι φίλοι μας.

2. Δεν είναι θέμα χρέους,αλλά ανταλλαγής οργάνων.Τους χρωστάμε τ΄αντερα μας-Θα πάρουν τ΄αρ**ια μας !!!

3.Γνωρίζω οικογένεια με 2 συνταξιούχους και 2 εργαζόμενους. Που κάνω καταγγελία ?.

4.Τις προάλλες ένα αυτοκίνητο στούκαρε στην βιτρίνα ενός καταστήματος ,και φώναξε ο καταστηματάρχης
-Επιτέλους,μπήκε ένας άνθρωπος στο μαγαζί.

5.Γιατί πήγε στο Κατάρ ο Πρωθυπουργός? Εμείς στο Σιχτιρ τον στείλαμε.

6.Αν το Ελληνικό κράτος αναλάβει την έρημο Σαχάρα,σε λίγα χρόνια θα υπάρχει έλλειψη άμμου !!!!.
7.Μη κλέβεται,μη λέτε ψέματα,
η κυβέρνηση δε γουστάρει ανταγωνιστές.

8.Έβγαλα το Δημοτικό...Έβγαλα το Γυμνάσιο και το Λύκειο...Έβγαλα και το Πανεπιστήμιο...Και τώρα για να βρω δουλειά πρέπει να βγάλω ΔΙΑΒΑΤΉΡΙΟ !!!.

9.Ένας μέσος εργαζόμενος παίρνει τη μέρα 23 ευρώ...
Τα 2 πάνε στο ΙΚΑ,2 στα κοινόχρηστα,6 στη ΔΕΗ και 10 η εφορία. Μένουν 3 !
ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑ ΠΑΡΕΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΑ !!!.

10.Σκέφτονται να κατέβουν στο Σύνταγμα για διαμαρτυρία οι ληστές και οι λωποδύτες.
Κατηγορούν την Κυβέρνηση για μονοπωλιακές τακτικές στο επάγγελμα.


...και που είστε ακόμα!! 'Αντε καλό μας Σαββατοκύριακο!

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Πίστη...

Λοιπόν πιστεύεις στον Θεό??

Ένας άθεος καθηγητής της φιλοσοφίας συζητά με έναν φοιτητή του στο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου, για την σχέση μεταξύ...
επιστήμης και πίστης στον Θεό.

Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;
Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.

Καθ.: Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Φυσικά.

Καθ.: Είναι ο......

Θεός παντοδύναμος;
Φοιτ.: Ναι

Καθ.: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους. Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;
Φοιτ.: ..

Καθ.: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε νεαρέ μου. Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Είναι καλός ο διάβολος;
Φοιτ.: Όχι.

Καθ.: Ποιος δημιούργησε τον διάβολο;
Φοιτ.: ο.. .. Θεός..

Καθ.: Σωστά.. Πες μου παιδί μου, υπάρχει κακό σ' αυτόν τον κόσμο;
Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα, σωστά;
Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Άρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό;
Φοιτ.: ...

Καθ.: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ' αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι;
Φοιτ.: Μάλιστα.

Καθ..: Λοιπόν, ποιος τα δημιούργησε;
Φοιτ.: ...

Καθ.: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις 5 αισθήσεις σου για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό;
Φοιτ.: Όχι, κύριε.

Καθ.: Έχεις ποτέ αγγίξει το Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί το Θεό, μυρίσει το Θεό; Και τέλος πάντων, έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου το Θεό;
Φοιτ..: ...Όχι, κύριε. Φοβάμαι πως όχι.

Καθ.: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν;
Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου;
Φοιτ.: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.

Καθ.: Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.

Φοιτ: Κύριε καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα;
Καθ.: Ναι.

Φοιτ.: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο;
Καθ.: Ναι.

Φοιτ.: Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο. Μπορεί να χτυπήσουμε 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται «κρύο». «Κρύο» είναι μόνο μια λέξη, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της.

Στην αίθουσα επικρατεί σιγή...

Φοιτ.: Σκεφτείτε το σκοτάδι, καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε σκοτάδι;
Καθ.: Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;

Φοιτ.: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το «σκοτάδι» είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως.. Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.
Καθ.: Που θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ μου;

Φοιτ.: Κύριε, θέλω να καταλήξω ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική...
Καθ..: Ελαττωματική!; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;

Φοιτ.: Κύριε καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί. Κύριε καθηγητά, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως την σκέψη. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα, αυτήν την ενέργεια. Το να βλέπεις το θάνατο σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά η απουσία της. Τώρα πείτε μου κάτι, κύριε καθηγητά. Διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού;
Καθ.: Εάν αναφέρεσαι στην φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.

Φοιτ.: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη;
Καθ.: ..

Φοιτ.: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ την διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν σταματά ποτέ, τότε διδάσκεται την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά απλά ένας κήρυκας;
Καθ.: ..

Φοιτ.(προς την τάξη): Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του κ.καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του κ.καθηγητή; Κανένας. Άρα σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτόκολλου, η επιστήμη μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε. Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο τον σεβασμό, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε;
Καθ.: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου, παιδί μου.

Φοιτ.: Αυτό είναι, κύριε.. Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά..

Το όνομα του νεαρού φοιτητή ήταν ALBERT EINSTEIN..




ΥΓ: Είναι το τελευταίο πράγμα που μας έμεινε, έστω και αν κάποια στιγμή εγώ προσωπικά την έχασα. Νομίζω οτι απλά την τιμωρούσα, για ότι μου πήρε. 

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

Επιστροφή στην καθημερινότητα!

Ωραίο πράγμα οι γιορτές , δεν λέω. Λαμπάκια, άδεια, πολύ τζάκι, πολύ παρέα και χαβαλές , αλλά κράτησαν λίγο και νομίζω πως φέτος δεν τις χόρτασα όσο θα ήθελα. Δεν ξέρω ρε παιδί μου, όταν επέστρεψα στα γνώριμα λημέρια του γραφείου ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα. Κ' ας είχε περάσει μια ολόκληρη εβδομάδα.

Παραδόξως δεν με χάλασε, όπως άλλοτε. Η ατμόσφαιρα ήταν χαλαρή, οι άνθρωποι χαμογελαστοί και με ενόν καλό λόγο να σου πουν και κυρίως επικρατούσε μια απίστευτη θετική αύρα. Ναι, συμβαίνουν και θαύματα. Μάλλον η δική τους άδεια ήταν πιο γεμάτη από εμπειρίες. Εμένα μπορεί το 2012 να με βρήκε άρρωστη στο κρεβάτι με πυρετό και με αγκαλιά την λεκάνη, αλλά τουλάχιστον είχα ένα χαμόγελο πλατύ, το οποίο διατηρώ μέχρι και σήμερα.

Επιστροφή στην καθημερινότητα για όλους μας, λοιπόν. Μαθήματα, δουλειά, φωνές, βίντεο, κείμενα, αφιερώματα, ταξιδιάρες σκέψεις, αλλά με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Χωρίς άγχος. Οι αρνητικές ειδήσεις του Δεκέμβρη με έμαθαν καλά, όπως όσο και να αγχωθείς για κάτι, ούτως ή άλλως δεν πρόκειται να το αποφύγεις. Απλά, απόλαυσε το. Και επειδή δεν έχω σκοπό να πάω σαν το σκυλί στ' αμπέλι, όταν αποφασίσω ότι πρέπει να γράψω ή να μοντάρω τις υποχρεώσεις μου, θα το κάνω. Μην με ζορίζετε εσείς δεν θα έχετε ούτε βίντεο ούτε κείμενο!Ναι, ναι εγώ είμαι, δεν κάνετε λάθος. Όσο μεγαλώνεις μαθαίνεις, είναι γεγονός. Καλή χρονιά να έχουμε όλοι μας λοιπόν, με υγεία και κυρίως με λιγότερο άγχος. Τα σέβη μου



Αν η σημερινή μέρα ήταν η τελευταία μου μέρα να είσαι σίγουρος πως και πάλι τα ίδια πράγματα θα έλεγα...