Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Έτσι ξαφνικά.

Η ώρα ήταν  δυο παρά κάτι το μεσημέρι. Ακόμα είχε έντονη την οσμή των δακρυγόνων το κέντρο της Αθήνας. Περπατάς και δεξιά αριστερά το μόνο που παρατηρείς είναι πεσμένα κεφάλια. Σκυφτά, αγέλαστα. Ξαφνικά νόμιζα πως βρισκόμουν σε ταινία φαντασίας, με πρωταγωνιστές ρομπότ. Καλοκουρδισμένα κιόλας, που το μόνο που μπορούν να προσφέρουν είναι χρήματα σε εκείνους που τα εκμεταλλεύονται και ίσως μια νέα τεχνολογία που υποτίθεται ότι θα βοηθήσει την ανθρωπότητα, αλλά στην ουσία θα την κάνει ακόμα χειρότερη.

Αγέλαστη και επηρεασμένη από τον περίγυρο μπαίνω με μηχανικές, σχεδόν τέλειες κινήσεις στο μετρό που θα με οδηγούσε στην δουλειά που με περίμενε κοντά στον μέγαρο μουσικής. Σκυφτή βγήκα από το μετρό, γρήγορο βήμα, γρήγορα να προλάβω το επόμενο,  γρήγορα να τελειώσω, γρήγορα να γυρίσω να είμαι στην ώρα μου στην εργασία. Ρομπότ, μονολογώ. Και εσύ . Και μάλιστα χιλιοκουρδισμένο, φθαρμένο από τα πρέπει που επιβάλλονται από τον περίγυρο.

Ακόμα και το μετρό ρομπότ. Στην ώρα του και αυτό. Σπρωξιές από παντού, βιαστικές φιγούρες που δεν σκέπτονται. Απλά συσκέπτονται με τον δικό τους κόσμο. Περιμένω να μπει ο όχλος για να ακολουθήσω παρατηρώντας τριγύρω. Αγέλαστη, σκεπτόμενη την γεμάτη από βίντεο και κείμενα μέρα που περιμένουν. Ναι, κατά κάποιο τρόπο, μπορείς να τον ονομάσεις και "δικό μου κόσμο".

Κρατιέμαι γερά από την λαβή και αναζητώ τον πρόλογο που θα ξεκινήσει το κείμενο για τον Ρεχάγκελ. Ναι , πρέπει να είναι κάτι ιδιαίτερο ή μήπως όχι. Μου έλειψε η Μπεάτε, μου έλειψε ο ίδιος, ωραίες στιγμές το 2004, αθώες, ήρεμες χωρίς πονοκεφάλους.

Πολλές σκόρπιες σκέψεις ταλάνιζαν το κεφάλι μου μέχρι που το μάτι μου έπεσε πάνω σε έναν παππούλη, ο οποίος πρέπει να ξεπερνούσε τα 70. Ντυμένος άψογα με το κασκόλ να αγκαλιάζει το λαιμό του και το σικ καπέλο του σε καφέ αποχρώσεις να βρίσκεται στο χέρι του. Ξαφνικά, σηκώνεται από την θέση του και κάθεται ακριβώς απέναντι,  δίπλα σε μια γιαγιά περίπου ίδιας ηλικίας. Γυρίζει την κοιτάζει της χαμογελά και της πιάνει με τόσο τρυφερότητα το χέρι το οποίο κούρνιασε απαλά στο δικό του. Χαμογέλασαν και οι 2 και εκείνη έγειρε στον ώμο του.

Έτσι ξαφνικά έλαμψε και το δικό μου πρόσωπο. Η λογική του "ρομπότ" αντικαταστάθηκε με μια τόσο όμορφη , τρυφερή και συνάμα προστατευτική εικόνα που με έκανε να χαμογελάσω σε δευτερόλεπτα. Με είδαν και χαμογέλασαν και εκείνοι μαζί μου. Είμαι σίγουρη πως κατάλαβαν τον λόγο. Διάβασαν την σκέψη μου, κ' ας ήταν δυο ξένοι. Κατάφεραν να με βγάλουν από το "πρόγραμμα" μου και τους ευχαριστώ από καρδιάς. Κ'ας μην τους γνώρισα ποτέ, ήταν ότι πιο ανθρώπινο έχω συναντήσει τα τελευταία χρόνια. Ναι ξέρω η ανθρωπιά πλέον δεν είναι μια από εμάς. Τα σέβη μου.

ΤΙΠ ΗΜΕΡΑΣ: Φρόντισε να φεύγεις εγκαίρως. Καλύτερα να λείπεις παρά να  περισσεύεις.



Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Γιατί, έτσι μας αρέσει!




Γερμανός: Σοβαρά ; Απίστευτο ! Εντυπωσιακό!
Έλληνας:Πω , πω κουφάθηκα ρε πουστη!

Γερμανός:Δε με απασχολεί ιδιαίτερα το συγκεκριμένο ζήτημα
Έλληνας: Στ' αρχιδια μου !

Γερμανός: Μου αρέσουν οι προκλήσεις
Έλληνας:  Γαμώ την τύχη μου! Κι άλλη στραβή!

Γερμανός: Δεν είχα σχέση με το συγκεκριμένο εγχείρημα
Έλληνας: Τι στο διάολο έχω να κάνω εγώ με αυτή την παπαριά !

Γερμανός: Θα είναι δύσκολο να συντονίσουμε τις ενέργειές μας
Έλληνας: Να πάει να γαμηθεί και να το κάνει μόνος του ο καριολης!

Γερμανός: Ναι , οπωσδήποτε σήμερα θα μπορέσω να δουλέψω μερικές ώρες παραπάνω
Έλληνας: Ωραία ! Και κερατάς και δαρμένος !

Γερμανός: Δε γνωρίζει ο συνάδελφος το συγκεκριμένο πρόβλημα
Έλληνας: Είναι εντελώς μαλάκας !

Γερμανός: Με συγχωρείτε
Έλληνας: ΕΕ ! Εσύ !

Γερμανός: Με συγχωρείτε, Κ ύριε !
Έλληνας: ΕΕ ! Εσύ ! Ναι , ΕΣΥ ρε μαλάκα!

Γερμανός: Ο προϊστάμενος δεν έμεινε ιδιαίτερα ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα
Έλληνας: Είστε όλοι άχρηστοι !

Γερμανός: Λυπάμαι αλλά δε μπορώ να σε εξυπηρετήσω
Έλληνας: Δε γαμιεσαι λέω εγώ!

Γερμανός: Επιτέλους αναγνωρίστηκαν οι προσπάθειές της
Έλληνας: Τι ; Πήρε προαγωγή ; Αναρωτιέμαι πόσους από το διοικητικό συμβούλιο έχει τσιμπουκώσει

Γερμανός: Μήπως θυμάσαι που τοποθέτησες τα έγγραφα που σου έδωσα ;
Έλληνας: Τι τα έκανες τα κωλόχαρτα;

Γερμανός: Νομίζω πως η πρότασή σου είναι ανεφάρμοστη
Έλληνας: Καλά , σκατά έχεις στο μυαλό σου;

Γερμανός: Το νέο αίτημα του για αύξηση απορρίφθηκε
Έλληνας: Πάλι τα αρχιδια μου πήρε!

Γερμανός: Δεν υπάρχουν περιθώρια για περαιτέρω ανέλιξη
Έλληνας: Θα ψοφήσεις και θα είσαι ακόμα κλητήρας !

Γερμανός: Το φωτοτυπικό έχει τεθεί εκτός λειτουργίας
Έλληνας: Πάλι χάλασε η μπαχατέλα!

Γερμανός: Οι συνθήκες εργασίας δεν είναι οι ιδανικότερες
Έλληνας: Μπουρδέλο έχουμε καταντήσει!

Γερμανός: Ο ανελκυστήρας δε λειτουργεί
Έλληνας: Από τα σκαλιά και άμα σ' αρέσει !


Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Tα ζώδια πάνε στα καράβια!







Άντε να γελάσουμε και λιγάκι!!!Μα πόσο μέσα πέφτει οεο!


ΚΡΙΟΣ: Γιέ μου που πας?

- Μάνα θα πάω στα κρουαζιερόπλοια! Δεν είσαι μάνα εσύ, βασιλομήτωρ είσαι!!

ΤΑΥΡΟΣ: Γιέ μου που πας?

- Μάνα, δεν πάω πουθενά, και όπως θα έρχεσαι φέρε και τα καράβια.

ΔΙΔΥΜΟΣ: Γιέ μου που πας?

- Μάνα, θα πάω με τα παιδιά στα καράβια, γουστάρω.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ: Γιέ μου που πας?

- Μανούλα μου, θα πάω στα καράβια, όπως έκανε ο πατερούλης μου και ο παππούς μου, και τα καράβια ψυχή εχουν και αυτά.

ΛΙΟΝΤΑΡΙ: Γιέ μου που πάς?

- Μάνα θα πάω στα Καράβια να γίνω καπετάνιος.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ: Γιέ μου που πας?

- Μάνα θα πάω στα καράβια να τα απολυμάνω.

ΖΥΓΟΣ: Γιέ μου που πας?

- Μάνα θα πάω στα καράβια. Ή να μην πάω? ή να πάω? ρε μάνα τι να κάνω τελικά?

ΣΚΟΡΠΙΟΣ: Γιέ μου που πας?

- Μάνα, γιατί ρωτάς?

ΤΟΞΟΤΗΣ: Γιέ μου που πας?

- Μάνα όπου να 'ναι φεύγω, αρκεί να πάω κάπου..

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ: Γιέ μου που πας?

- Μάνα θα πάω στα καράβια, όλος ο καλός ο κόσμος εκεί πάει.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ: Γιέ μου που πας?

- Μάνα, όταν εγώ γύρναγα απο τα καράβια, οι άλλοι πήγαιναν.

ΙΧΘΕΙΣ : Γιέ μου που πας?

- Μάνα, που πάω?

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Για την Καρολίνα...

Το Καρολινάκι μου το γνώρισα εντελώς τυχαία. Κοινή παρέα , φίλοι και συνεργάτες. Χαμογελαστό παιδί, μέχρι να την πιάσουν τα εσωστρεφικά της και λίγο η ανασφάλεια της. Όχι άδικα θα τονίσω.

Ο καιρός πέρασε δεθήκαμε καθεμιά με τις δικές της ιστορίες, τραγελαφικές και μη, έρωτες ατέρμονοι που μένουν στο κεφάλι και δεν ξεκολλούν με τίποτα. Στιγμές, χαμόγελα, διακοπές, καμάκια, ξενύχτια και κυρίως έχει την αποκλειστική ευθύνη που ξεκίνησα να γνωρίζομαι με την λέξη ξενύχτι, ποτό κτλ κτλ. (Ακόμα στην χρεώνω την βραδιά του LIVE, θα ήμουν πολύ καλύτερα χωρίς αυτή την άσχημη ανάμνηση που ακολούθησε 2 βράδια μετά). Χαλάλι της όμως, ακόμα και εκείνος ο Γολγοθάς που ακολούθησε 2 μήνες μετά και εξακολουθώ να βιώνω βαθιά μέσα μου, το μοιράστηκα για πρώτη φορά και με κάποιον άλλο.

Η Καρολίνα είναι αυτό που λες, κορίτσι με φαινομενική υπομονή. Αφήνει να φαίνεται ότι αντέχει αλλά πιθανότατα στα μέσα της διαδρομής να εχει καταρρεύσει χωρίς φυσικά να το έχεις πάρει γραμμή. Γελάω απίστευα όταν σε βομβαρδίζει με αυτές τις απίστευτες ερωτήσεις ανασφάλειας, που όσο και να της εξηγείς αρνείται να κατανοήσει. Και πάμε πάλι από την αρχή!

Καρολινάκι μου, ξέρω πως περάσαμε όλοι μας δύσκολες στιγμές το 2011, ακούσαμε πολλές ιστορίες και κουβαλήσαμε ακόμα περισσότερες πίκρες στις πλάτες μας, ωστόσο να θυμάσαι αυτό: Οι καλοί φίλοι είναι πάντα εδώ και ας μην τους βλέπεις. Είναι πάντα εδώ κυρίως στα δύσκολα. Τα εύκολα τα αφήνουμε για εκείνους που μπορούν.

Σε θαυμάζω απεριόριστα που κάνεις το βήμα να προσφέρεις εργασία εκεί στα βουνά και τα λαγκάδια της Ουγγαρίας. Είμαι σίγουρη πως θα έχεις πολλά να διηγηθείς όταν με το καλό επιστρέψεις! Μέχρι τότε, άσε τις ιστορίες του παρελθόντος στο συρτάρι και μάζεψε όσες περισσότερες καινούργιες μπορείς! Θα σε περιμένουμε όλοι μας με μια ανοιχτή αγκαλιά όταν επιστρέψεις! Καλό ταξίδι!!!
Πόσο το λατρεύω, αναρωτιέμαι και εγώ. Καλό βροχερό και ταξιδιάρικο απόγευμα...



Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

BLACK LIST - S

Αναρωτιέμαι ποια είναι η τελευταία φορά που έριξα "μαύρο" σε κάποιον-α. Πάει καιρός αρκετός, νομίζω η αχαριστία ήταν ένας καλός λόγος που το έπραξα τότε σε μια υποτιθέμενη φίλη - φίδι. Είχαν προηγηθεί ατελείωτα ψέμματα, δολοπλοκίες και μπόλικα κλάματα - ala Μάρθα Βούρτση που πλέον τώρα που τα σκέφτομαι μου φέρνουν τόσο έντονο γέλωτα όσο δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ.

Εκείνης, ναι της χρειαζόταν να μπει στην μαύρη μου...λίστα! Είχε όλα τα κομφόρ για να το καταφέρει. Τα ήθελε όλα δικά της, όλους γύρω της, τα δικά μου δικά της, τον χρόνο όλων μας δικό της, τον γκόμενό μου δικό της, τα λεφτά μου δικά της, την τύχη μου δική της, και αν μπορούσε και την ανάσα μου να την έχει υπό την κατοχή της θα την βόλευε. Κατάφερε και τα είχε για ένα διάστημα, ομολογώ πως το επέτρεψα θέλοντας να δώσω σε έναν άνθρωπο πνιγμένο στην ανασφάλεια να καταλάβει πως όλοι οι άνθρωποι δεν είναι όπως τους είχε στο μυαλό της. Λάθος μου να πιστεύω πως ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να έχει συναισθήματα, καρδιά, το αίσθημα του τι σημαίνει φιλία. Όταν έχεις γεννηθεί παρτάκιας στην ζωή σου, όταν κουβαλάς χιλιάδες ανασφάλειες και κόμπλεξ στην ζωή σου δυστυχώς όλη την ασφάλεια του κόσμου να σου παρέχουν, θα ψάχνεις και τον διπλανό πλανήτη για ακόμα περισσότερη. Αχορταγιά, απληστία, αγνωμοσύνη, και μυαλό ελάχιστον.

Όταν βρίσκεται ξαφνικά από το τίποτα με κάτι στα χέρια, ομολογώ πως πρέπει να διαθέτεις και το ανάλογο balance για να το ελέγξεις. Λυπάμαι που τότε δεν το είχα παρατηρήσει νωρίτερα.

Όλοι μας έχουμε μια μαύρη λίστα.  Καθένας με την γεμίζει με τον δικό του τρόπο. Έμπρακτα ή και γραπτά. Ως ψευδώνυμο... ή ως υποκοριστικό.Με "θύματα" ή με "αποβράσματα". Το επάγγελμα του καθενός ή ο τόπος διαμονής του δεν παίζει ρόλο.Το μυαλό είναι αυτό που μπορεί να σε κάνει πρωταγωνιστή στο "μαύρο χαρτί", του εγκεφάλου ή ενός απλού τετραδίου. Μικρή σημασία έχει.

Ξαφνικά νοιώθω έντονη την ανάγκη να παραδεχτώ πως το δικό μου τετράδιο διαθέτει και δεύτερο όνομα στην λίστα. Για ακόμη μια φορά, η λέξη εκμετάλλευση ακούστηκε έντονα στον χώρο κ' ας λέχθηκε χαμηλόφωνα. Ήταν τόσο δυνατό το νόημα της που νόμιζες πως καθόσουν δίπλα από καμπάνα που χτυπά άκοπα  θέλοντας να σε ξυπνήσει από έναν λήθαργο που μόνο εσύ θα μπορούσες να είχες πέσει.

Καμιά φορά οι "πληροφορίες" όσο και ας σε ξαφνιάζουν, ενδόμυχα τις περίμενες. Άρα γιατί απορείς? Μήπως τελικά η περίπτωση σου θυμίζει πολύ την παραπάνω ιστορία? Τυχαίο...δεν νομίζω! Μήπως τελικά θα ήταν πιο φρόνιμο να σταματήσεις να "ακούς" και να αρχίσεις να "βλέπεις"? Είναι όπως το είπε και ο σοφός : Αυτου του ανθρώπου 10 να του δώσεις...θα ψάχνει για την ενδέκατη...Τα σέβη μου..

ΥΓ: Όταν γινόμαστε πολλές...με κουράζει. Έχω ένα θέμα με την πολυκοσμία...Πιες και ένα στην υγειά μου!Από το κερασμένο του νέου έτους...