Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

2011 στιγμές


Καλά δεν θα πω ότι το 2011 ήταν το καλύτερο μου, αλλά κομμάτια να γίνει. Υπήρξαν και κάποιες - ελάχιστες στιγμές υπερβολικής χαράς. Το μόνο κακό της υπόθεσης στις συγκεκριμένες είναι, ότι πάντα ακολουθούσαν ίδιας βαρύτητας αρνητικές. Έτσι υπήρχε μια ισορροπία. Ααα, όλα κ' όλα. Απαγορεύεται να έχεις ή το ένα ή το άλλο σε ποσότητα και διάρκεια στην δική μου περίπτωση. Τσεκαρισμένο και πλέον αποδεκτό.

Έχασα ανθρώπους που λάτρεψα, έζησα έντονες στιγμές γέλιου και κλάμματος, άστοχες έξοδοι, απώλεια χρημάτων ελέω κρίσης, μια έxtra δουλειά στα τέλη της σεζόν και μπόλικα μηνύματα που μπορεί να γνώριζα ότι δεν έχουν ουσιαστική απάντηση, αλλά όταν μιλάει η καρδιά όλα τα πρέπει πάνε βόλτα στα βουνά και τα λαγκάδια. Στιγμές, πολλές, ανεκτίμητες οι περισσότερες, μέρος της ζωής μας σε μια χρονιά η οποία δεν μου άφησε πολλά να θυμάμαι αλλά δίδαξε πολύ περισσότερα από ότι περίμενα. Κυρίως στο τέλος της. Γιατί ως γνωστόν τα "καλύτερα" τα αφήνουμε για το τέλος.

Σταθερές αξίες οι άνθρωποι που γεμίζουν καθημερινά την ζωή μας και στέκονται δίπλα μας σε όλες τις φάσεις μας. Αρνητικές και θετικές. Όπως εκείνο το βράδυ, όπου μετά από 2 ποτάκια στο Live , προσπαθούσα να μαζ΄ψω τον εαυτό μου από τα πατώματα. ΄Μου πήρε μήνες, αλλά το πάλεψα. Και ευχαριστώ όλους για την γκρίνια σας. Σας έγραψα στα παλιά μου παπούτσια το ξέρω, αλλά όσα πρέπει μου λέτε, τόσο θα κάνω αυτό που θέλω εγώ. Οπότε μην με ζορίζετε.!:)Απλά να με αγαπάτε, αρκεί.

Για τους δικούς μου ανθρώπους λοιπόν, αυτούς που είναι δίπλα αλλά και εκείνους που είναι μακρυά μόνο σαν παρουσία να θυμάστε πως σας αγαπώ πολύ, σας ευχαριστώ για όσα περάσαμε παρέα το 2011, άσχημα και καλά, για όσα μου δώσατε και σας έδωσα. Ακόμα περισσότερες μέρες θα ζήσουμε παρέα το 2012, ακόμα περισσότερες βλακείες θα κάνουμε γιατί, έτσι μας αρέσει... Έτσι αγαπάμε, εμείς. Ολοκληρωτικά και για μια ζωή.

Καλή χρονιά να έχουμε όλοι μας. Δημιουργική με υγεία, χαμόγελα και για το τέλος μια ευχή : Η νέα χρονιά αργά ή γρήγορα να φέρει δίπλα μας τους ανθρώπους που πραγματικά λείπουν από την ζωή μας. Μέχτι τότε θα ταξιδεύουμε με το μυαλό μας...Καλή μας χρονιά!

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Να σας χαίρομαι ζουζούνες μου.

Λαμπάκια, δρόμοι στολισμένοι, παιδάκια με στέκες που πάνω τους υπάρχουν από ελαφάκια μέχρι Αγιο Βασιλάκια, Χριστούγεννα , ναι. Πότε έφτασαν δεν κατάλαβα. Ακόμα και τώρα, κινούμαι στους ίδιους ρυθμούς. Ψάχνω να βρω τι δουλειά έχω να κάνω , γιατί σίγουρα κάτι θα έχω που το ξέχασα. Ανωμαλία, δεν είναι. Διαφυγή είναι, να μην σκέφτεται το μυαλό πράγματα που πληγώνουν, τα οποία τέτοιες μέρες πάντα τα γιγαντώνονται.

Η μικρή μου ξαδέρφη φρόντισε νωρίς , νωρίς να με βάλει στο κλίμα λέγοντας μου τα κάλαντα. Την συγχωρώ,έχει από το δικό μας αίμα, οπότε λίγη τρέλα παραπάνω, δικαιολογείται.

Ξύπνησα νωρίς, αναπόλησα στο κρύο μπαλκόνι μου, πόσο δύσκολη περίοδος είναι αυτή που πέρασε, πόσες άσχημες ειδήσεις άκουσα και πόσες δύσκολες μέρες περιείχε ο Δεκέμβριος. Και δυστυχώς, ήταν πολλές. Η παρέα του τσιγάρου ξάφνου φαντάζει τόσο βαρετή και κυρίως επικίνδυνη. Το παρατάω και μεταφέρομαι στην αγαπημένη μου γωνιά, που όσα χρόνια και αν περάσουν δεν θα σταματήσω να "κρύβομαι" εκεί. Παίρνω αγκαλιά το καλοριφέρ, και φέρνω στο νου τις πηγές ενέργειας μου, τις βαφτιστήρες μου. Η μια γιορτάζει σήμερα και η άλλη αύριο. Τα τελευταία χρόνια ήταν ο μόνος λόγος που μου θύμιζαν ότι μπαίνουν τα Χριστούγεννα. Νονά, δηλαδή δεύτερη μαμά, δηλαδή ευθύνη τεράστια για μένα. Τις λατρεύω τόσο, όσο ούτε εγώ η ίδια δεν μπορώ να καταλάβω. Η μια, είναι πλέον δεσποινίδα, ζητάει, ρωτάει, σε πουλάει και σε αγοράζει που λέει και η μαμά της. Ας με πουλήσει λέω, χαλάλι της.
Η άλλη, μεγαλώνει, γρήγορα η άτιμη. Περπατήσαμε , βέβαια, είπαμε και νονά, κυνηγιόμαστε στο σπίτι της μαμάς, πετάμε τα πάντα κάτω, νευριάζουμε κιόλας, απαιτούμε. Ποιος είπαμε ότι έβαλε λάδι σε αυτό το παιδί? Γκου χου γκούχου! Εγω, ναι, εεε δεν πειράζει μόλις μεγαλώσει θα ηρεμήσει και αυτή, σαν την νονά της. Κάντε λίγο υπομονή και ρωτήστε για λεπτομέρειες την μάνα μου, για το τι τράβηξε! :)

Μεγάλωσαν και αυτές, μεγάλωσε και η νονά μαζί τους. Χαμογελάνε αυτές, χαμογελάει και η νονά, κλαίνε αυτές, κομματιάζεται η νονά, λέει ναι, συνέχεια,  φωνάζουν οι μανάδες τους, εεε?Κάπως έτσι δεν γίνεται πάντα?

Να είστε πάντα γελαστές, ευτυχισμένες, 10 φορές πιο τυχερές στην ζωή σας από εμένα, υγιείς , και να θυμάστε πάντα, πως είμαι πάντα εδώ για ότι μα ότι συμβεί. Κυρίως σε αυτά που ίσως σας πονέσουν. Σας αγαπάω υπερβολικά πολύ και τις δυο σας! Η νονά...

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

καλό σου ταξίδι...




Καλό σου ταξίδι Πόντιε...Να δώσεις χαιρετίσματα στον λατρεμένο μου