Κυριακή 19 Αυγούστου 2012

Ήλιε, ήλιε είσαι εδώ?

Μακρύ ζεστό καλοκαίρι μας σέρβιραν. Δεν λέω μακρύ ήταν από πολλές απόψεις και ακόμα δεν μας έχει εγκαταλείψει, αλλά και ζεστό παράλληλα. Μας ήρθε νωρίς, μας πάγωσε ενδιάμεσα, μας πέθανε στη συνέχεια και από εχθές φυσάει παπάδες! Δεν είναι κατάσταση αυτή, θα τα παρατήσω όλα και θα γίνω πριγκίπισσα που έλεγε και μια βόρεια φίλη. Τι ανωμαλία και τούτη!!

Ονειρευόμουν μπάνιο σήμερα και μάλιστα εκτός πισίνας! Αλλά έμεινα με το όνειρο στο...σβέρκο. Συννεφιά και μπόλικος αέρας ήταν τα δυο πράγματα που παρατήρησα ανοίγοντας το παράθυρο το πρωί. Ωραία πράγματα. Σφουγγάρισε να σου περάσουν τα νεύρα και μην μιλάς, που θες και θάλασσα. Καλύτερος τρόπος για να ξεφύγει ο εγκέφαλος δεν υπάρχει. 

Κατηφορίζω προς την οικία (πολλά ρωτάτε και δεν κάνει, μην είστε κουσκουσιάριδες) τσουπ, κάτι φαίνεται να βγαίνει στον ορίζοντα από αυτό που ονομάζουμε ήλιο. Δεν σφάξαν, έχω βγει από το mood της θάλασσας, να φύγετε κύριε τώρα, να πάτε αλλού. Δεν θα παίζετε εσείς με την ψυχοσύνθεση μου! 

Καλοί φίλοι, μπόλικο..."ηλικιακό" πείραγμα (ρε κωλόπαιδα, δεν θα βρεθείτε στην θέση μου, θα πεθάνετε) και καφεδάκι σε μια Κυριακή που απρόσμενα μου δόθηκε σαν ρεπό. Πως το πάθανε! Ρε Πανάγο αγόρι μου, γύρνα πίσω γιατί χωρίς εσένα στο γραφείο τα νεύρα μου δεν θα είναι για καιρό σε χειμερία νάρκη. Άντε αρκετά μαύρισες!

Το "ζέπελιν" στο απέναντι μπαλκόνι σταθερή αξία. Αααα, όλα και όλα. Να μην ενημερωθεί για τα τεκταινόμενα της Κυριακής?Να μην μάθει ποιος μπήκε, που μπήκε γιατί μπήκε, ΑΝ μπήκε και αν μπήκε τι έκανε εκεί που μπήκε ή τι θέλει να κάνει εκεί που μπαίνει. Κουράστηκα εγώ με τόσα ερωτήματα, απορώ εκείνος πως δεν κουράζετε. Αλλά θα μου πείτε, παντού υπάρχει ένας μύθος. Να τον πιούμε αλλά και να τον ακούσουμε ενίοτε!

Και μετά στην μελαχρινή που όλο γελάει. Εκεί στον ασύρματο. Πολλές φορές απορώ πως δεν έχει ξεριζωθεί η μασέλα της με εμάς τα όργια που κάνει παρέα. Χαρά της ζωής, γελαστή, φιλόξενη, ανθρώπινη. Πόσο σπάνια τα βρίσκεις όλα τούτα την σήμερον ημέρα, και πόσο τυχερός μπορεί να νοιώθει ένας άνθρωπος όταν τα εισπράττει. Προσωπικά ή σε φιλικό επίπεδο. 

Ναι, αυτή την περίοδο νοιώθω ευλογημένη. Οι χαρούμενες ειδήσεις είναι για πρώτη φορά περισσότερες από τις αρνητικές(πάμε πάλι όλοι μαζί παιδιά να φτυστούμε, ναι,ναι με τον παραδοσιακό τρόπο) και με εκπλήσσει ευχάριστα όλο αυτό. Μου δίνει διπλάσια ενέργεια και θετική αύρα να μοιράσω και να μοιραστώ. Όχι επειδή ότι δώσεις θα πάρεις, αυτά είναι για τους εγωιστές, αλλά επειδή το νοιώθω σε τριπλάσιο βαθμό από ότι πριν. Είπαμε, μην είστε κουσκουσιάριδες!

Και τώρα μπαλκονάκι, μουσική ,ηρεμία. Μόνο ένα πράγμα λείπει για να ολοκληρωθεί με τον καλύτερο τρόπο η βραδιά. Ένα χαμόγελο, ξέρεις εσύ. Από εκείνα τα γνωστά που λατρεύω...Τα σέβη μου!

Τρίτη 14 Αυγούστου 2012

Back but not toο black...

Τώρα Πίου δεν με λες φέτος. Μάλλον έχω ένα αχνό μαυριδερό χρώμα που μαρτυρά τον προορισμό των φετινών μου διακοπών. Ότι δηλαδή ήταν βουνίσιες. Και ναι, δεν το μετανιώνω. Είχα καιρό να τιμήσω τον μπαμπά και το έπραξα φέτος. Πολύς κόσμος, καλοί φίλοι, παλιοί και νέοι. Όλα ήταν τόσο ζεστά σαν να ήταν εκεί και ο μπαμπάς μαζί μας. Σε όλες τις στιγμές.

Νωρίτερα την τιμητική τους είχαν τα εξοχικά. φίλων. Σαλαμίνα και Κόρινθος. Κρίση γαρ, αλλά και πολύ γέλιο στο τέλος. Και τώρα πίσω στην Αθήνα, στην όμορφη Αθήνα. Οχι μόνο από άποψη κόσμου, αλλά και από άποψη ανθρώπων που σε περιμένουν καρτερικά. Και μετά από πολλά χρόνια δεν ήρθα με μαυρισμένη διάθεση. Και φταις εσύ γ'αυτό...Σ'ευχαριστώ!

Το έγραψα στο facebook και θα το γράψω και εδώ γιατί ειλικρινά το πιστεύω. "Σε όσους έδωσα και δεν το εκτίμησαν χαλάλι τους. Ήρθε όμως η ώρα να τα πάρω εις διπλούν πίσω..." Και μέχρι στιγμής λαμβάνω ότι μου έχει λείψει όλα αυτά τα χρόνια. Κυρίως ειλικρίνεια. Τα άλλα για εμένα έρχονται με τον καιρό ή μήπως και πολύ νωρίτερα από όσο τα περίμενα...:?-)

Η ζωή κυλάει και μαζί και εμείς. Ποτέ μην τα παρατάς για τίποτα, ποτέ δεν ξέρεις τι σε περιμένει στην γωνία τελικά...Καλή διάθεση χρειάζεται και σωστό timing που ειπε και μια ψυχή η οποία θα βρει και εκεινη με την σειρά της τον δρόμο της, είμαι σίγουρη.

Να πω ένα χρόνια πολλά σε όλους όσους γιορτάζουν αύριο. Όλοι εσείς, να είστε τόσο ευτυχισμένοι όσο νοιώθω και εγω αυτή την περίοδο. Και κυρίως χαμογελαστοί. Όλοι όσοι λείπετε κάντε μια βουτια και για εμένα που θα κρατάω όρθια και ζωντανή την Αθήνα με τα πολλά μυστικά της. Τα μπόλικα φώτα της και τις άπειρες ήρεμες γωνιές της τον Αύγουστο. Κάπου εκεί θα βρίσκομαι και εγώ. Καλά να περάσετε.! Τα σέβη μου


ΥΓ: "Σωτήρη" σε βλέπω!