Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

It's derby time, my love!


Τι κακό-κατάρα και αυτή. Χρόνια τώρα να μπλέκω αφενός μεν με λάθος ανθρώπους και αφετέρου οι συγκεκριμένοι να μην βλέπουν και μπάλα. Τώρα θα μου πεις, ποιος είναι ο μη φυσιολογικός, εδω? Καλά, οκ, εγω είμαι η ανώμαλη της υπόθεσης, που αντί να θέλω να απολαύσω Κυριακάτικους ή Σαββατιάτικους καφέδες, προτιμώ τη Σούπερλίγκα. Εντάξει το δέχομαι. Αμάρτησα για τον Καραγκούνη!Έχασα τέλεια ραντεβού για είχε τελικό Τσάμπιονς Λίγκ. Δεν πήγα εκδρομή με τον φίλο μου, γιατί θα έχανα το ντέρμπι στο γήπεδο! Ναι, ναι τα έχω κάνει όλα αυτά, και ακόμη χειρότερα!

"Και τι ζητάω, τι ζητάαααω, μια ευκαιρία στο γήπεδο να πάαααω. Ναι παραλήρημα λέγεται,ποδοσφαιρικό. Κ' ας σε κοιτούν οι 9 στους 10 άνδρες που δεν ξέρουν το επάγγελμα σου συνωμοτικά, βάζοντας στοίχημα μεταξύ τους ότι δεν γνωρίζεις καν τι είναι το οφσάιντ, και ότι ανήκεις στην γενιά γυναικών που αγάπησε την μπάλα μετά το Γιούρο του 2004, έτσι γιατι ήταν στη μόδα!

Οφσάιντ: Ένας παίχτης είναι σε θέση οφσάιντ εάν είναι πιο κοντά στη γραμμή του αντίπαλου τέρματος, και από τη μπάλα και από τον δεύτερο τελευταίο αντίπαλο.
Και το κόρνερ δεν βγαίνει από το κορνέ, αλλά από το ποδόσφαιρο! : Η μπάλα τοποθετείται μέσα στο γωνιαίο τόξο το πλησιέστερο προς το κοντάρι με σημαία της γωνίας (από όπου η μπάλα πέρασε έξω από τη γραμμή τέρματος).

Εξαιρέσεις υπάρχουν παντού...!

Σήμερα τα ντέρμπι είναι δις. Ποδόσφαιρο , μπάσκετ. Η μέρα έχει κάτι από το πρωί, η δουλειά είναι στο φουλ, εγώ παρότι έχω πήξει σκέφτομαι ότι ο τρίτος του γραφείου για το γούρι λείπει, και αγχώνομαι μην πάει γρουσουζιά! Ναι, ρε έχω διδαχθεί από τους καλύτερους, (βλέπε Ιωαννίδη)

Ένα είναι το σίγουρο, ότι μετά από μέρα ντέρμπι Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού, δεν έχεις αντοχές για τίποτα άλλο. Νοικοκυρές, μπορείτε να πάτε να απολαύσετε τον καφέ σας στην παραλία, οι υπόλοιποι...ανώμαλοι ποδοσφαιρόφιλοι, συντονιστείτε! It's derby time, my love!Ας κερδίσει ο καλύτερος!

ΥΓ: Τάσο, εστω και Ολυμπιακός, χαίρομαι που επιτέλους κάποιος θα βλέπει μπάλα μαζί μου!!

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Knocking on heaven's door...

Χάθηκα το ξέρω. Αλλά λίγο οι υποχρεώσεις οι εργασιακές, λίγο οι προσωπικές δεν μου έδιναν και πολύ χώρο και χρόνο να κάτσω να αναπτύξω τα όσα ζω το τελευταίο διάστημα Άσε που δεν ενδιαφέρουν και κανέναν. Κρατάμε το γεγονός ότι χαμογελάμε σε όλους τους τομείς, μετά από 2 περίπου χρόνια, και αυτό αρκεί. Δυο χρόνια πέρασαν, από τότε που ο πατέρας μου έφυγε από κοντά μας. Δυο δύσκολα χρόνια με πολλά ερωτηματικά, νεύρα και απορίες, αναποδιές, τραγελαφικές καταστάσεις, αλλά πολύ ένταση και ενέργεια για να συνεχίσεις παρακάτω. Ο Θάνατος σου, με πόνεσε, με λύγισε, αλλά με έμαθε να πατάω ακόμη πιο γερά στα πόδια μου. Να δέχομαι τα λάθη μου και να τα πληρώνω μόνη χωρίς το κατσάδιασμα σου, το οποίο ομολογώ πως μου έχει λείψει αρκετά. Και ναι, είναι αρκετά από τότε. Νομίζω πως περιπλανιόμουν μέσα σε έναν άδειο κόσμο προσπαθώντας βρω τα δικά μου πατήματα, ενώ παράλληλα η εικόνα σου ήταν πάντα τριγύρω, εκεί να θυμίζει πως τελικά για τα πάντα υπάρχει η πρώτη φορά. Πρώτη φορά χωρίς να υπάρχει "τετράδα" στο τραπέζι, πρώτα γενέθλια, γιορτή, Χριστούγεννα, Πάσχα, κτλ. Δεν περίμενα ποτέ να με καταλάβουν στην ζωή μου,δεν το επεδίωξα κιόλας Καθένας από εμάς κρύβει το δικό του γολγοθά, και όσο και να θέλει να τον μοιραστεί, πάντα ένα μέρος θα μένει βαθιά χαραγμένο στην ψυχή του. Και εσύ είσαι πάντα μέρος μου,κομμάτι μου. Η ζωή συνεχίζεται, ναι. Αυτό κάνω και εγώ, και αυτή τη φορά νομίζω πως είμαι σε καλό δρόμο!(?) Μεγάλες κουβέντες δεν λέω. Τις έκοψα καιρό τώρα. Άσε που ξεχνάω εύκολα. Υποσχέσεις, προγράμματα,ραντεβού. Για το επόμενο πεντάλεπτο, ότι θες. Από κει και πέρα, από εκεί και πίσω,λυπάμαι. Αλσχάιμερ με το ζόρι!
Είμαι η Μαρίνα, και μετά από 2 χρόνια χωρίς εσένα, είμαι καλά. Κράτησα την θετική σου πλευρα, τις όμορφες εικόνες σου. Σε χαρτί, αλλά κυρίως στο μυαλό μου! Κράτησα ότι με κάνει να χαμογελάω, και να σκέφτομαι πόσο περήφανη είμαι που σου έμοιασα! Μετά από δυο χρόνια, I'm knocking on heaven's door just to tell you, thank you....!
Μας λείπεις,πολύ!
Τα σέβη μου!