Κυριακή 11 Αυγούστου 2013

Σαν το καλοκαίρι δεν έχει....

"Σαν το ελληνικό καλοκαίρι δεν έχει" αποκρίθηκα στον εαυτό μου ενώ βρισκόμουν σε κάποια παραλία της Αθήνας παρέα με την "μπέμπα". Εκείνη αποφάσισε να τιμήσει την θάλασσα μετά απο κάποια χρόνια και εγώ δεν θα μπορούσα να λείπω από αυτή την γιορτή.

"Ζεις για την θάλασσα μωρή" λέει γελώντας ενώ με παρατηρούσε που χάζευα το γαλάζιο μπροστά μας. Εεε εντάξει ίσως και τον "κυριούλη" απέναντι που φάνταζε σαν βγαλμένος από παραμύθι.

- "Χωρίς θάλασσα δεν υπάρχει ζωή μικρή μου"

- "Ναι καλά, χωρίς κρύο δεν υπάρχει ρε Μαρίνα"...

Και κάπου εκεί απλά αναρωτιέσαι πως γίνεται οι περισσότεροι φίλοι σου να διαφέρουν
τόσο πολύ από εσένα και όμως να είναι τόσο κοντά σε εσένα. Με μικρές εξαιρέσεις διπροσωπίας...Γιατί μάλλον αγαπάμε πολύ το διαφορετικό. Αυτό που μας βγάζει ενίοτε από την βουβαμάρα μας και την βατή καθημερινότητα μας. Καλά τα έλεγε ο "παρανοϊκός". Αν είμαι με έναν άνθρωπο τόσο μονόχνοτο όσο εγώ νομίζω θα αργοπεθαίνω μέρα με την ημέρα". Όχι πως δεν το έκανε και χωρίς αυτόν δίπλα του, αλλά κουβέντα να γίνεται.

Αύγουστος στην Αθήνα για εμένα όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ήταν 3 πράγματα: Ελεύθεροι δρόμοι, οι γονείς στο χωριό οπότε είχες όλο το σπίτι δικό σου και μαζί όλα αυτά τα καλά που φέρνει μια τέτοια κατάσταση. Λιγότερη γκρίνια, αρκετή ελευθερία, καμία περιττή ερώτηση και φυσικά εργασία και χαρά σε ήρεμους ρυθμούς μιας και έστελνα επί μονίμου βάσεως τον άψογο άνθρωπο - συνεργάτη Πανάγιο για διακοπές την συγκεκριμένη εποχή.

Το 2013 ούτως ή άλλως ξεκίνησε περίεργα, συνεχίστηκε στο ίδιο mood και στην συνέχεια οπότε όταν ήρθε και η περίοδος των αδειών ξαφνικά βρέθηκα να αλλάζω τις συνήθειές μου και να πρέπει να μάθω πως είναι η Αθήνα τον Αύγουστο χωρίς ΣΚΑΙ. Καλά δεν τα έβαψα και μαύρα να πω την αλήθεια μου, απλά φέτος ήρθαν έτσι οι συνθήκες που έπρεπε να παραμείνω εντός λεκανοπεδίου.

Μια χαρά είναι και η Αθήνα ντάλα καλοκαίρι! Πας παντού ήρεμη, παρκάρεις ήρεμη, πίνεις το ποτό σου ήρεμη και κυρίως καθιστή , είμαστε πλέον λίγοι και καλοί και όχι αρκετοί και μαιντανοί - κλαρινογαμπροί κτλ κτλ. Απολαμβάνεις,παρατηρείς ρε παιδί μου επι δύο ένα πράγμα. Όπως εχθές σε μια βόλτα μου σε εμπορικό κατάστημα χάζευα ένα κοριτσάκι θα ήταν 10 χρονών το οποίο  έμοιαζε απίστευτα ανεξάρτητο. Η αδερφή του, ίδιας ηλικίας, φώναζε να φύγουν γιατί η μαμα θα τις μαλώσει και εκείνη απαντούσε μονολεκτικά και με μπόλικη δόση βεβαιότητας στην τρομαγμένη αδερφή της : Πως κάνεις έτσι, τίποτα δεν θα μας κάνει αν αργήσουμε 10 λεπτά. Χαλάρωσε λίγο, έχουμε καλοκαίρι"!Αααα, κάποιον μου θυμίζει ψιθυρίζω αυτή η μικρή επαναστάτρια και της παραχώρησα την θέση μου για να γίνουν τα δέκα  λεπτά αργοπορίας πέντε και να γλυτώσει παράλληλα μισάωρη γκρίνια και ενδεχόμενη τιμωρία!Ξέρω καλά από δαύτες...Πέρασα από εκεί!

Απολαμβάνοντας την τελευταία Κυριακή ρεπούχα - αδειούχα μέχρι και χθες νόμιζα πως ήθελα να κάνω 100 διαφορετικά πράγματα. Ως γνωστόν όμως όταν κάνεις σχέδια ο θεός ψοφάει στο γέλιο, οπότε επανήλθα στην κρυψώνα μου και άδειασα τις σκέψεις μου καθήμενη στην πολυθρόνα αντί να βρεθώ σε κάποια παραλία. Ναι όντως υπάρχουν στιγμές που ακόμα και εγώ με εκπλήσσω με τις επιλογές μου...Τα σέβη μου!


ΥΓ: Από τις πιο όμορφες εικόνες του φετινού καλοκαιριού είναι αναμφίβολα η παρουσία της "γλυκούλας" στην ζωή μας, στην καθημερινότητα μας, στα ...κορν φλέικς μας!(Θα πάω αύριο να πάρω καινούργιο πακέτο) Ευλογημένο παιδί από όλες τις απόψεις με ήθος, τρέλα δημιουργική και πολύ αγάπη για τους γύρω της. Στοχευμένη βέβαια αυτή την στιγμή σε έναν άνθρωπο με τον οποίο μπορεί να μην μοιράζομαι πολλά αλλά λατρεύω όσο τίποτα. Τον...τεράκι!




0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.