Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

ΧαμοΓΕΛΑΤΕ, δεν κοστίζει!


Μέρα ηλιόλουστη μετά από ένα συνεχόμενο τριήμερο που δεν άφησε στεγνό τίποτα πάνω στην Αθήνα! Κατευθύνομαι προς Μαρούσι,μπας και τελειώσουν ποτέ αυτές οι ρημάδες οι φυσικοθεραπείες, και μαζί τελειώσω και εγώ τα δρομολόγια στα Β. προάστια που με αναγκάζουν να σηκώνομαι με τις κότες, καθημερινά. Το μόνο που σώζει την κατάσταση είναι ότι ο γιατρός είναι πράσινων,αγωνιστικών φρονημάτων, και έτσι περνάει κάπως ευχάριστα η ώρα.

Η μέρα προβλεπόταν πιο τέλεια από ποτέ. Η διάθεση στο φουλ και εγώ μαζί με τη "ξαδέρφη" ανοίγουμε το κουτί με τις ιστορίες. Σύγχρονες, αρχαίες, παλιομοδίτικες, μοντέρνες...Απ όλα είχε ο μπαξές! Ανάμεσα στην ιστορία του Τραμ και της ντουντούκας, η Στέλλα γελάει με την ψυχή της... Από το βάθος του ηλεκτρικού ακούγεται μια φωνή "Κορίτσια στο σαλόνι σας, νομίζετε ότι βρίσκεστε?" Ένας ηλικιωμένος κύριος κοντά στα 70 μας κοιτούσε θυμωμένα, με βλέμμα που απαιτούσε να βγάλουμε το σκασμό. "Καθένας με τα προβλήματα του", μου λέει η Στέλλα "Μην δίνεις σημασία"!

Σημασία δεν έδωσα, αντιθέτως προβληματίστηκα Για το γεγονός πως σε ένα τρένο γεμάτο ανθρώπους ουδείς χαμογελούσε. Για γέλιο, κανένας λόγος. Αγριεμένες φάτσες, προβληματισμένοι άνθρωποι, κάποιοι εξ αυτών μεγάλης ηλικίας οι οποίοι και που αναπνέεις ακόμη ενοχλούνται!
Τι συμβαίνει ρε παιδιά? Γιατί τόση κατήφεια? Γιατί τόσα νεύρα? Και δεν αναφέρομαι μόνο σε ανθρώπους του ηλεκτρικού και του μετρό. Αλλά και για όλους αυτούς που μας περιτριγυρίζουν τους οποίους παρατηρώ καθημερινά με μια γκρίνια στο στόμα. Λέτε να είναι η περίοδος ή περίοδος με την κυριολεκτική της έννοια?

Για μένα το χαμόγελο-γέλιο είναι πηγή ζωής. Αν το έχανα ποτέ, θα έχανα και τον εαυτό μου. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ορισμένοι άνθρωποι το κλειδώνουν στο ντουλάπι της ψυχής τους, για αρκετά μεγάλο διάστημα, διαλέγοντας το πρόσωπο του προβληματισμού

Δεν ζω σε άλλο πλανήτη, σας προλαβαίνω. Εδώ, ζω, και εγώ!Όπως ακριβώς το έγραψα όμως. Ζω! Και το ζω περιλαμβάνει τα πάντα!!!Τα σέβη μου!

ΥΓ "Πότε ήταν η τελευταία φορά που γέλασες με την ψυχή σου?" Εγω πάλι την περασμένη Κυριακή! Και το καταχάρηκα!!! Και στα δικά σας...!

4 σχόλια:

next_day είπε...

Κακώς δώσατε σημασία...το έχω πάθει κι εγω σε καφετέρια και μετά τους έσπασα τα νεύρα!!1 Φυσικά δεν ξαναπάτησα!!!!
Τελευταία φορά που γέλασα με την ψυχή μου ήταν την Κυριακή, καλά είναι!!
Φιλί γλυκό και να γελάς τρανταχτά!!

mare είπε...

Γελάμε πάντα τρανταχτά και με την ψυχή μας!!!Είναι απο τα λίγα πράγματα που μπορούν να μας φτιάξουν την μέρα! Να γελάς με την ψυχή σου,συχνότερα,λοιπόν! Θα το πράξω και εγω!Οι δίπλα δεν μας απασχολούν! ;)Φιλάκια!

Blogger fan είπε...

Κακα τα ψεματα,με το χαμογελο κερδιζουμε πολλα.Πρωτα πρωτα για μας.Ειναι κατι σαν πηγη ζωης για τον εαυτο μας.καλησπερα καλως σας βρηκα.

mare είπε...

Oπως ακριβως τα τα λες, Αναστασία μου!Πηγή ζωής!Καλώς σε βρήκαμε!!

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.