Πότε ήταν η τελευταία φορά?

*Που χαμογέλασες και το έκανες με την ψυχή σου?
*Που αγκάλιασες και το έκανες τόσο σφιχτά σε σημείο πνιγμού?
*Που δεν κορόιδεψες τον εαυτό σου?
*Που είπες δεν γυρίζω πίσω, και το εννοούσες?
*Που κρύφτηκες από κάποιον που ήθελες να αποφύγεις ενώ εκείνος ταξίδεψε αρκετά χιλιόμετρα για να σε βρει?
*Που δήλωσες αλήτης στην συμπεριφορά, και το εννοούσες πραγματικά?
*Που γύρισες την "πλάτη σου στο μέλλον', αδιαφορώντας προκλητικά?
*Που 'ταξίεψες" με το μυαλό στο πιο εξωτικό μέρος της γης, και γυρνώντας το κεφάλι σου, είδες δίπλα σου τον άνθρωπο με τον οποίο θα ταξίδευες ακόμα και στο καφέ της γωνίας?
*Που είπες "σ' αγαπώ" και το εννοούσες?
*Που ένιωσες το στομάχι σου να "ανακατεύεται" όταν αντίκρισες απέναντι σου, αυτό που σε γεμίζει πραγματικά?
*Που έσβησες τηλέφωνο από το κινητό σου για να μην παρασυρθεις να επικοινωνήσεις με κάποιον? 
*Που είπες ψέμματα για να συναισθήματα σου?
Όλα τα παραπάνω, δεν είναι τίποτα από μια στιγμιαία σκέψη. Μια λειτουργία του μυαλού την οποία ορίζει ο καθένας μας. Ανέξοδα, και ταχύτατα! Κ'ομως τόσο δύσκολα!
Ουσιαστικά τα πάντα περιστρέφονται γύρω από αυτό το μικρό - μεγάλο αναλογα τον άνθρωπο (τα μεγέθη είναι μεταφορικά) πράγμα , αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι που βρίσκεται μέσα στο κεφαλάκι του καθένα από εμάς.
Το να ταξιδέψεις π.χ με το μυαλό προϊόν θέλησης και επίσης και ανθρώπου . Ζωδιακά τα ψάρια, ζουν και αναπνέουν που λέει ο λόγος για ταξίδι. Κυρίως εγκεφαλικό. Ασχέτως αν είναι σε καλή ή άσχημη περίοδο της ζωής τους, πάντα κάπου θα βρίσκονται. Πάντως σίγουρα όχι δίπλα σας.

*Την μέρα, λοιπόν που θα αποφασίσουμε όλοι μας, να πούμε την αλήθεια στον μίζερο εαυτό μας, και θα βγούμε από το λίθαργο της ουτοπικής ζωης που ζούμε, μπορεί και να είναι αργά.
*Την μέρα που θα σταματήσουμε να ζητάμε από δεξια και αριστερά βοήθεια στο να λύσουμε το υπαρξιακό μας πρόβλημα, το οποίο ούτε εμείς οι ίδιοι δεν αποδεχόμαστε, τότε μπορεί και να καταφέρουμε να αποφύγουμε όλα τα παραπάνω.
*Την μέρα, που θα αφήσουμε τον συσσωρευμένο αέρα να βγει στην επιφάνεια, τότε ίσως μπορέσουμε να παραδεχτούμε τα λάθη μας, και τα κοιτάξουμε μπροστά σε πιο υγιείς καταστάσεις και ανθρώπους.
*Την μέρα που θα χαμογελάσουμε και θα το εννοούμε πραγματικά, τότε πιθανότατα να βρούμε και αυτό που ψάχνουμε.
*Την μέρα που θα "πιάσω" το χέρι σου και θα σου πω, περπάτα πλάι μου τότε να ξέρεις πως θα είναι για πάντα. Και αυτή η μέρα, είμαι σίγουρη πως δεν αργήσει.
Τα σέβη μου.

ΥΓ: εξαιρετικά αφιερωμένο στην κοντούλα μου, που ολο μου στεναχωριέται τελευταία, αλλά εμπνέει εμένα!

ΥΓ: Ευχαριστώ για την υπομονή σου...