Βιάζομαι...

Τελευταία το ακούω όλο και περισσότερο αλλά το παρατηρώ και στον εαυτό μου. Αν πριν βάδιζα γρήγορα, τώρα το κάνω ακόμα πιο γρήγορα. Αν πριν έπινα τον καφέ μου μέσα σε μισή ώρα, τώρα το δεκάλεπτο φαίνεται αργοπορία. Ακόμα και οι μικρές στιγμές ηρεμίας στο σπίτι διακόπτονται σχεδόν πάντα από τηλέφωνα, mail, μηνύματα, υποχρεώσεις που πριν μπορεί να αγνοούσες επιδεικτικά.

Η ζωή όλων μας άλλαξε ριζικά. Οι υποχρεώσεις έγιναν δεκαπλάσιες και οι απολαβές μας έπιασαν πάτο. Και εμείς βιαζόμαστε... Βιαζόμαστε να φύγουμε, να γυρίσουμε, να πάρουμε, να δώσουμε, να μοιραστούμε, να αγαπήσουμε, να μιλήσουμε, να βαδίσουμε, να γράψουμε (το επάγγελμα βλέπεις). Και κυρίως, βιαζόμαστε να ζήσουμε...

Αν ανήκεις στην κατηγορία τη δική μου, του αγχωτικού ανθρώπου τότε σίγουρα θα έχεις ξεφύγει ΚΑΙ εσύ μαζί με εμένα. Νοσταλγείς τις ανέμελες στιγμές της εφηβείας σου, που τους έγραφες όλους στα παλιά ...reebok σου ή στις γκέτες σου, αναπολείς την αγωνιώδη προσπάθεια σου να φτάσεις σε ένα εργατικό επίπεδο που απλά δουλεύεις για να ζεις και όχι το αντίστροφο, που τελείωνες τις υποχρεώσεις σου σε χρόνο ντε τε και αφοσιωνόσουν στον ανέμελο έρωτα που σου είχε πάρει τα μυαλά.

Ξαφνικά μέσα σε τόσο μικρό διάστημα η ζωή όλων μας έχει αλλάξει 180 μοίρες. Ξαφνικά δεν μπορείς να σχεδιάσεις ούτε την πάρα μικρή  λεπτομέρεια που πριν φάνταζε ηλίθια που ούτε την ανέφερες. Η ζωή σου μοιράζεται ανάμεσα στην  δουλειά και το σπίτι , στους τσακωμούς σου εκεί, και στο επόμενο χαράτσι που θα σου χτυπήσει την πόρτα και εσύ πρέπει να το καλοδεχτείς γιατί...κρίση έχουμε ρε αδερφέ.

Και ξάφνου, συνειδητοποιείς ότι έχεις μπει στο τρυπάκι που θέλουν. Να μην λες πολλά, να μην σκέφτεσαι, να μην ζεις. Μόνο να πράττεις και να βιάζεσαι! Να τα εκπληρώσεις όλα! Να είσαι σωστός, να μην ζητάς, να μην γελάς, να μην να μην να μην . Πιόνι λέγεται νομίζω...Πιόνι που καθοδηγούν όλοι αυτοί που μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση και τώρα μας μιλούν για σωτηρία. Όλοι αυτοί που ρίχνουν ο ένας το φταίξιμο στον άλλο και στο τέλος δεν φταίει κανένας. Μόνο τα πιόνια...

Ξαφνικά, δεν βιάζομαι καθόλου. Αράζω σπίτι, χαμογελάω πολύ ανάβω το τζάκι μου χαλαρώνω. Κρίση είναι ρε αδερφέ, θα περάσει. Κείμενο είναι μωρέ, που θα πάει θα το τελειώσει, υποχρεώσεις είναι ρε άνθρωπε, οκ θα γίνουν. Ζωή δεύτερη δεν θα έχω, και δεν έχω σκοπό να την χαραμίσω. Χαλαρά που λένε και στο βόρειο χωριό μου!Τα σέβη μου.





TIP Ημέρας: "Θα αποτύχεις και στο 100% των προσπαθειών που ποτέ δε θα κάνεις"