Kρύο κρύο καιρός για...σπίτι!

Καλά όχι ότι κάναμε και κάτι διαφορετικό πριν το κρύο αλλά λέμε τώρα! Απλά ρε παιδί μου, αυτός ο καιρός πέρα του ότι σου δείχνει αλλαγή σκηνικού, σε προδιαθέτει να πάρεις τον καλό - η σου μια τεράστια αγκαλιά και να χουχουλιάσετε λέγοντας ιστορίες. Ατελείωτες, οι οποίες δε χρειάζεται να έχουν "προορισμό".  "Ιστορίες χωρίς σύνορα"!
Κάνεις τα μπανιερά σου, αφήνεις εντελώς χύμα στο κύμα τα μαλλιά σου, βάζεις το aircondition και μέχρι να ζεστάνει ο χώρος (γιατί αδέρφια μην γελιόμαστε, ποιος τρελός έχει γεμίσει πετρέλαιο τέτοια εποχή) φτιάχνεις έναν αχνιστό καφέ και περιμένεις να χτυπήσει το κουδούνι...! Το ραδιόφωνο παίζει σιγά, η τηλεόραση κλειστή και η φαντασία ταξιδεύει.

Ο Χειμώνας έχει την δική του ομορφιά. Η ζεστασιά του σπιτιού, η παρέα δίπλα στο τζάκι, τα ταξίδια σε χειμερινούς προορισμούς που σπάνε την μονοτονία της υπερβολικής πλέον δουλειάς για όλους μας. Αναζητάς την πρώτη ευκαιρία να εξαφανισθείς από τα πάντα και να ταξιδέψεις έστω και για λίγο. Εμένα τα ταξίδια με τραβάνε περισσότερο μόλις αρχίσει να κρυώνει ο καιρός παρά το καλοκαίρι. Γιατί? Ίσως γιατί οι καλοκαιρινές διακοπές είναι περισσότερο δεδομένες από ότι οι χειμερινές. Είναι πιο απρόσμενες, πιο τρυφερές, πιο "χουχουλιάρικες". Το καλοκαίρι θέλουμε όλοι μας να ξεπορτίζουμε. Που μυαλό για μέσα...

Χουχουλιάζεις στον δερμάτινο καναπέ του σπιτιού τον οποίο να ναι καλά ο θεός, όταν χρειάστηκε να τον πάρεις είχες λεφτά και  δεν στα έφαγε η κυβέρνηση, συνεργασίας ή μή. Ρίχνεις μια ματιά στα κλεφτά. Εκεί στην γωνίτσα η σκόνη έχει κάνει την εμφάνιση της. "Ρε δεν μας χαιρετάς ας περιμένεις την σειρά σου".

Σάββατο, σκοτείνιασε. Νιώθεις πως είναι 9 η ώρα το βράδυ και όμως είναι ακόμα 18:00. Καλό αυτό. Προλαβαίνω να χαζέψω τα γερμανικά μου πριν χουχουλιάσω στην "ζεστασιά μου". Τα σέβη μου!