Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

Γυριστρούλα...

Πάει καιρός, κοντεύει χρόνος. Συνήθως κάπως έτσι, πίσω από δικαιολογίες όπως δουλειά, παιδιά σκυλιά κρύβουμε σχεδόν όλοι μας την βαρεμάρα και την βολεψάρα μας στα προβλήματα της καθημερινότητας. Ναι, δουλειά μωρή αχλάδο, ξεχνάς να ζεις όμως, τα έχουμε πει.Εσύ...στο πλανήτη σου.

Η ζωή κυλάει, πάντα. Προχωράει. Έχει δικούς της ρυθμούς, δικό της ρολόι το οποίο ο καθένας ρυθμίζει με βάση τα θέλω του. Άλλοι προλαβαίνουν 400 δουλειές σε μια ημέρα και άλλοι πελαγώνουν με το 1/3. Για αυτό λατρεύω τους ανθρώπους. Γιατί δεν σε κάνουν να βαριέσαι ποτέ. Καθένας και μια ιστορία. Ένα τούνελ με διεξόδους και μη. Όμως, όταν υπάρχει πείσμα για ζωή ακόμα και στα καταγώγια θα βρεις τον τρόπο να σκάψεις προς στο φως...Τα χέρια και η θέληση να είναι καλά. 
Μέσα σε αυτό το διάστημα έγιναν πολλά. Έφυγα από μια οικογένεια για να πάω σε μια άλλη. Λίγο πιο αθλητική και καινούργια στα χαρτιά. Οι θέσεις δεν μετρούν, η ψυχή και το ρίσκο για εμένα περισσότερο. Για πρώτη φορά έπρεπε να αποφασίσεις την αλλαγή. Να φύγεις από κάπου που είναι - μετά από χρόνια - σαν οικογένεια και να πας κάπου αλλού που όσο και αν δεν φαίνεται άγνωστο στα χαρτιά εσένα σε φοβίζει. Όχι η δουλειά τόσο όσο οι συνθήκες. 

Τόλμησα, έπρεπε να το κάνω για εμένα. Δεν μου αρέσει να βολεύομαι στην ζωή μου, νομίζω μέχρι τώρα δεν το έχω κάνει ποτέ. Ούτε και πρόκειται. Θέλω να πιστεύω δηλαδή γιατί με τους ανθρώπους δεν μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρη. Με τα θέλω σου, ίσως κάτι να γίνεται. Με τις συνθήκες όχι. 

Δεν μπορώ να παραβλέψω πόσο με βοήθησαν συγκεκριμένοι άνθρωποι στην αλλαγή επαγγελματικής στέγης. Αρχισυντάκτες, διευθυντές, φίλοι. Έλεγαν, άκουγα, φίλτραρα  Για να φτάσουμε στο deadline και να χρειαστεί μόλις 1 λεπτό για να πω, προχώρα. Τόλμα. Κάνε αυτό που φοβάσαι και όπου βγει. 

Ο Άγγελος,  είναι δύσκολος χαρακτήρας. Απαιτητικός, με μπουκάλια του στα νεύρα του, με τις ειρωνείες του πολλές φορές. Αλλά δίκαιος. Σε όλα. Στα μπράβο του, στα "καντήλια" του, σε όλα του. Γυρίζεις πίσω και σκέφτεσαι, τα ατελείωτα ξενύχτια για να μπορέσεις να βρεις στην σωστή εισαγωγή που ταιριάζει στο θέμα σου. Την ψυχανάλυση που έχεις κάνει στον καθένα ξεχωριστά προκειμένου να μπορέσεις να ακουμπήσεις έστω αυτό που θέλουν. Τα μπουκάλια που πέρασαν ξυστά γιατί κάποια κάρτα θα σου έχει ξεφύγει ή θα έχεις γράψει ανάποδα μια ενδεκάδα (ναι, ναι και αυτό το έχω κάνει). Και λες...άξιζε ρε φίλε. Έγινες καλύτερη! Πιο δυνατή, με γερά νεύρα, αντοχές και σεβασμό σε αυτόν τον άνθρωπο που σήκωνε - σε αντίθεση με πολλούς ντεμέκ αρχισυντάκτες -  το τηλέφωνο έτοιμος να σου λύσει κάθε απορία και ας τον είχες κόψει δεν ξέρω και εγώ από τι. Για όλα αυτά άξιζε ρε φίλε. Για όλα αυτά θα σε σέβομαι μέχρι να πεθάνω. Γιατί ο σεβασμός σε έναν άνθρωπο κερδίζεται, δεν επιβάλλεται. Γιατί τελικά όσο σε πιέζουν τόσο γίνεσαι καλύτερος. Γιατί η προσωπική σου ζωή μπορεί να περιμένει και αν δεν μπορεί να πάει από εκεί που ήρθε όταν δεν σέβεται τις αγωνίες σου και αυτά που αγαπάς. Για όλα αυτά αγαπημένε Αγγελε, σε ευχαριστώ και σε  περιμένω σύντομα σε νέες εμπειρίες με μπουκάλια...

Η νέα οικογένεια με καλοδέχτηκε, με πίστεψε όπως και η προηγούμενη. Και αυτό ένα ευχαριστώ είναι λίγο. Για την συζήτηση ένα απόγευμα του Ιούνη φίλε, Κώστα και για τα δάκρυα στην ομολογία μιας αλήθειας στο Μαρούσι,. εσένα ξανθιά. Στους ανθρώπους, το έχω ξανα πει, είναι καλό να δίνεις χώρο. Ποτέ δεν ξέρεις πόσο πολύ μπορούν να σε εκπλήξουν.


180 μοίρες στροφή, με έναν άνθρωπο δίπλα που σέβεται την τρέλα μου και εγώ τις δικές του. Μια νέα αρχή και εκτός δουλειάς και ένα μικρό θαύμα στα σκαριά...

Ναι, η ζωή είναι γυριστρούλα...Κάνει τα "κουμάντα" της και ένα πρωί αποφασίζει για εσένα όσα δεν μπορούσε χρόνια τώρα...Την γουστάρω. Δεν με αφήνει να βαλτώνω ποτέ. 

Τα σέβη μου...


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.