Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα...

Μια προσωπική μου υπόθεση με ανάγκασε να κατέβω σήμερα στο κέντρο. Μουδιασμένη ακόμη από τις χθεσινές εικόνες στο κέντρο της Αθήνας, σας ορκίζομαι ότι αν δεν ήταν απαραίτητη η παρουσία μου θα το απέφευγα. Όχι γιατί αρνούμαι να δω την αλήθεια της κατάντιας μας κατάματα, αλλά γιατί φέρνω τον εαυτό μου στη θέση αυτών των μανάδων που έχασαν τα παιδιά τους, έτσι γιατί...περίεργα την είδαν ορισμένοι ανεγκέφαλοι.
Ο Νίκος φρόντισε να με "ξεναγήσει" σε όλες τις γωνιές όπου έγιναν τα έκτροπα, δείχνοντας μου από το καμένο βαν του τουρκικού καναλιού μέχρι την είσοδο της MARFIN. Δεν έχω λέξεις να περιγράψω αυτό που αντίκρισαν τα μάτια μου. Λουλούδια παντού, στην είσοδο ενός κτηρίου που όσο μαύρο και αν φαινόταν σου έφερνε στο νου εικόνες βαμμένες με αίμα, αθώων ανθρώπων.
Από χθες έως; και την ώρα που γράφω αυτό το κείμενο, έχω ακούσει πολλά. Αυτό που μου έμεινε όμως ήταν η απάντηση των γνωστών - αγνώστων όταν τους παρακαλούσαν να μην πετούν μολότοφ καθώς υπάρχει κόσμος μέσα στο κτήριο: " Αφού αποφασίσατε να δουλέψετε, εκεί να καείτε σαν τα ποντίκια". Μαζί με τις συγκεκριμένες λέξεις έχει καρφωθεί στο κεφάλι μου η εικόνα σοργιασμένης κοπέλας στο μπαλκόνι της τράπεζας...Νεκρή, βουβή. Χωρίς να μπορεί να φωνάζει γιατί... Χωρίς να προλάβει να φέρει στο κόσμο ότι πολυτιμότερο είχε, ένα παιδί.

Ποιοι είστε εσείς ρε που αποφασίζεται για τις ανθρώπινες ζωές? Ποιοι είστε εσείς ρε, που κρίνεται τι είναι το σωστό και τι το λάθος και καταδικάζετε σε θάνατο ανθρώπους? Από πότε το δικαίωμα του να δουλέψει κάποιος ενώ απειλείται με απόλυση, θεωρείται προδοσία και πρέπει να παραδοθεί στη πυρά? Σκέφτηκε ποτέ το δείγμα μυαλού που διαθέτετε αν οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να πάνε στα γραφεία τους επειδή πίσω περιμένουν ένα σωρό υποχρεώσεις? Ποιος θα τις πληρώσει αυτές? Εσείς? Είστε ζώα, ρε. Δεν είστε άνθρωποι. Δεν έχετε ίχνος ανθρωπιάς μέσα σας!!! Πως μπορέσατε να ξαπλώσετε και να κοιμηθείτε σαν να μην συμβαίνει τίποτα εκείνο το βράδυ? Δολοφόνοι είστε, όχι επαναστάτες! Η επανάσταση και ο αγώνας για την ελευθερία, βάφτηκε κάποτε με το αίμα αθώων ανθρώπων..."Υποτίθεται" ότι έχουμε πλέον δημοκρατία! Αυτή τη Δημοκρατία σας δίδαξαν? Να σκοτώνεται στο όνομα της ελευθερίας και τον δικαιωμάτων του πολίτη? Να βράσω τα πιστεύω σας ρε. Αυτό που μου έμεινε εμένα είναι η δολοφονία 4 ανθρώπων. Γιατί τέσσερις ήταν Και το μωρό στη κοιλιά της κοπέλας. Αυτό που δεν πρόλαβε να δει το φως του ήλιου, να χαρεί την αγκαλιά της μάνας του και του πατέρα του. Να κλάψει και να φωνάξει για τα δικαιώματα του...
Και αν τα μέτρα μας έχουν βγάλει όλους μας κυριολεκτικά από τα ρούχα μας, με το να σκοτώνουμε ανθρώπους που παλεύουν για το ψωμί τους, δεν θα κερδίζουμε τίποτα. Αντιθέτως θα χάσουμε πολλά.
Όσο για εσάς κύριοι της Βουλής, η ενός λεπτού σιγή, δεν αρκεί για τα εγκλήματα που έχετε όλοι σας διαπράξει. ΟΛΟΙ σας, είστε και εσείς υπαίτιοι Και οι τέσσερις τοίχοι του σπιτιού σας δεν είναι πλέον τόσο ασφαλείς για να κρύβεστε από πίσω.
Τα σέβη μου, τα αντίο μου, για το καλό μου...!