Για το "καλό" μας!

"Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα", τραγουδούσε ο Βασίλης Παπακωσταντίνου το 1982, προφητικά όπως αποδείχθηκε στο μέλλον.
Είκοσι οχτώ χρόνια αργότερα ζούμε τον στίχο και στην πράξη. Άλλο αν χρόνια τώρα άλλοι λειτουργούσαν εμμέσως για εμάς χωρίς την παρουσία μας.
Ένα κράτος σε απόλυτη σύγχυση, οι πολίτες σε ξεσηκωμό και η κυβέρνηση προσπαθεί - μάταια - να σε πείσει ότι, ότιο συμβαίνει είναι για το καλό μας. Μου θυμίζει τις συμβουλές των γονιών μας όταν είμασταν παιδιά που σου έδιναν ένα τρισάθλιο σιρόπι - άγευστο (μετέπειτα ανακαλύφθηκε αυτό με γεύση κεράσι) και σου έλεγαν πάνω από τρεις με τέσσερις φορές την έκφραση " είναι για το καλό σου".
Τέσσερα χρόνια αργότερα ο εξαιρετικός Γιάννης Μηλιώκας μας τραγουδούσε:
"Για το καλό μου για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου
στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου"
Προφητικός και εκείνος, αλλά στο βωμό του "για το καλό μου" κανείς δεν κατάφερε πολλά. Κάθε άνθρωπος έχει την αντίδραση μέσα του. Αυτό που σου λένε ότι είναι για το καλό σου το θεωρείς μια μαλακία και μισή. Κάνεις εκείνο που γουστάρεις κ'ας μην είναι για το καλό σου. Το καταλαβαίνεις πολύ αργότερα.
Η κυβέρνηση αποφάσισε λοιπόν, ότι για το καλό μας, πρέπει να μαζευτούμε σπίτια μας. Να περικόψουμε και τα ολίγα τα οποία ξοδεύουμε, και να πληρώσουμε τα σπασμένα ενός μάτσου αχρήστων οι οποίοι στα δύσκολα κρύβονται στις πολυτελείς τους βίλλες.

Η κυβέρνηση μας ζητάει να κάνουμε πίσω, να ακούσουμε , να αποδεχτούμε χωρίς συζήτηση, χωρίς διάλογο, χωρίς δηλαδή δημοκρατικές διαδικασίες.

Δέκα χρόνια αργότερα, ο Αντώνης Βαρδής μαζί με τον μύθο Στέλιο Καζαντζίδη και τους αδερφούς Κατσιμίχα, το έβλεπαν το έργο, και είπαν να το κάνουν τραγούδι, στην Ελλάς του 2000...


"Πες μου τι θα κάνεις τώρα
έτσι που σε καταντήσαν
πατρίδα σερβιτόρα.
Στα σκυλάδικα χορεύεις
μες στη νύχτα ταξιδεύεις
ταυτότητα γυρεύεις"
Αυτό και αν ήταν προφητικό τραγούδι. Εκείνοι τα έλεγαν, όλοι τα τραγουδούσαμε, αλλά ελάχιστοι έπιασαν το νόημα των στίχων. Ίσως τώρα, έτσι που μας καταντήσαν, να καταφέρουμε να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο. Για εμάς, για τα παιδιά μας, για την αξιοπρέπεια μας... Τα σέβη μου.


ΥΓ: Για το "καλό" μου κλείνω και εγω πλέον τα αυτιά μου! Για να αντέξει το μυαλό μου...