2010 ήταν και πάει...

Να πάει, να πάει και να μη ματα - ξαναγυρίσει ούτε δαύτο!!! Και γκρίνιαζα για το 2009,πολύ καλύτερο ήταν τελικά, από το 2010, αλλά και πάλι κάθε χρόνο πάλι ξουτ ξουτ θα λέω στον περασμένο. Δεν βαριέσαι, συνήθεια κατάντησε και αυτό.

Τι σου έμεινε από το 2010, με ρώτησε μια φίλη μου την περασμένη εβδομάδα, και σκιάχτηκα που δεν είχα μια γρήγορη απάντηση να δώσω. Τι διάολο, τόσο απαθής χρονιά ήταν , δεν μπορεί.

Και όμως μου έμειναν αρκετά, άσχημα και καλά, ήταν όλα τους δικά μου!!

2) Η δουλειά έγινε πολύ πιο ήρεμη σε σχέση με την περσινή σεζόν και μαζί και τα νεύρα όλων (άσχετο εάν αυτό το πληρώσαμε όλοι μας με μια υπογραφή τέλος Δεκεμβρίου)

3)Ήρθε στο κόσμο η δεύτερη βαφτιστήρα μου, η "Λιλίκα" όπως χαϊδευτικά την λέμε, και σκόρπισε χαρά σε όλους μας!

4) "Ένας" έφυγε, "ένας" ήρθε που όμως δεν κατάφερε να μείνει, όσο και αν προσπάθησαν και οι 2 πλευρές. Έτσι είναι η ζωή τελικά.

5) Ένα πράσινο πρωτάθλημα ρε παιδιά επιτέλους, είναι γεγονός... Για τα όσα ακολούθησαν έπειτα δεν θα κάτσω να ασχοληθώ γιατί θα χαλάσει η ήδη χαλασμένη διάθεση μου! Βάλτε μυαλό...ο Παναθηναϊκός δεν είναι μαγαζάκι ούτε παιχνίδι να το παίζεις και να το αφήνεις στη γωνία!

6) Ένα τατουάζ κοσμεί επιτέλους τα πλευρά μου, εκεί όπου αναμεσα στο αγαπημένο μου, λουλούδι, θα βρεις τα μονογράμματα του Πατέρα μου και της μητέρας μου... Α ρε Βασίλη, αν δεν με πιεζες, ακόμα θα το αποφάσιζα, κ'ας με χαλβάδιαζε για ώρα ο απέναντι, κ'ασ με δούλευες που ήμουν ημίγυμνη από τη μέση και πάνω και ενω με τσάκιζε η άλλη, εσύ γέλασες λέγοντας: τριφύλλι ήθελες...ας πρόσεχες!

7) Παντρεψα τη μπουμου - Αλεξάνδα και ηρέμησα και έμαθα πως τον δικό της δρόμο θα ακολουθήσουν και 2-3 αγαπημένοι φίλοι ακόμα!! Αντε με το καλό!!!

Όλα αυτά και πολλά ακόμα ήταν μέρος του 2010, κάποια από αυτά θα με ταλαιπωρούν και το 2011, αλλά το έχω αποδεχτεί. Ορισμένοι άνθρωποι, είναι τόσο ευχάριστοι, ακόμα και όταν σε παιδεύουν!Καλή χρονιά να έχουμε, και κάτω τα χέρια από τα κυριακάτικα μου!!! Τα σέβη μου!


ΥΓ: Για τυχόν παρεξηγήσεις, το "ένας έφυγε ένας ήρθε" αναφέρεται καθαρά στην τύχη μου, και σε καμία περίπτωση σε χαρακτηρισμό ανθρώπων. Αν και κάποτε, όπως έχω ξανα αναφέρει στο παρελθόν, στην ζωη του ανθρώπου θα μπουν και θα βγουν πολλοί άνθρωποι, θα δώσουν και θα πάρουν, ένας όμως θα καταφέρει να μείνει. Αυτό που μένει- μετράει είναι οι όμορφες αναμνήσεις, αν δεν καταφέρουν να στις σκοτώσουν και αυτές.
Και γ' αυτή την τύχη ευθήνομαι, αποκλειστικά και μόνο εγώ.