Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Μετανιώνω άρα μαθαίνω?

Η λέξη και μόνο μετανιώνω, μου προκαλεί από μόνη της μια αναγούλα. Μετανιώνω, δηλαδή αυτό που ήθελα να κάνω, ή ακόμα και έκανα αυθόρμητα ήταν τόσο λάθος η κατάληξη του που με φέρνει σε σημείο να αμφιβάλλω για τον ίδιο μου τον εαυτό.
Σε πρόσφατη κουβέντα που είχα, ο Σπύρος μου τόνισε πως οι άνθρωποι πρέπει να μετανιώνουν για τα λάθη τους γιατί έτσι δεν τα επαναλαμβάνουν. Ναι καλά, είπα. Πόσες φορές έχω ακούσει και εγώ προσωπικά και όλοι μας, μετανιωμένους ανθρώπους για τα λάθη τους τα οποία σε πολύ κοντινό διάστημα έχουν επαναλάβει χωρίς να θυμούνται ΚΑΝ, την τελευταία φορά στην οποία ήρθαν αντιμέτωποι με αυτά.

Την τελευταία φορά στην οποία ορκίστηκαν, έκλαψαν, ξεστόμισαν την λέξη έχω μετανιώσει.
Λίγοι κατ' εμέ μετανιώνουν ειλικρινά για κάποιες συμπεριφορές αρνητικές ή μη στη  ζωή τους. Και αυτό γιατί έχουν κατανοήσει το "λάθος" τους, έχουν βρει σε μεγάλο βαθμό την πηγή του προβλήματος που τους δημιουργεί αρνητική συμπεριφορά και εν συνεχεία αρνητικά αποτελέσματα στην προσωπική τους ζωή αλλά και γενικά στην καθημερινότητά τους.

Όταν ρωτήθηκα για το τι έχω μετανιώσει στη ζωή μου, λίγο πριν αποχαιρετήσω το νούμερο 2 όταν θα με ρωτάνε την ηλικία μου σε ένα μήνα,  ήξερα κατευθείαν την απάντηση στο ερώτημα.
"Μια φορά πριν κάμποσα χρόνια, που δεν υπήρξα ειλικρινής. Όχι προς στον άλλο, καθαρά στον εαυτό μου. " Ευτυχώς για μένα ήταν πιο αποφασιστικός ο άλλος και με βοήθησε πολύ να ξεδιαλύνω το εγωιστικό τοπίο μέσα μου και να δω τα πράγματα πιο καθαρά. Αυτό τότε, ναι θα ήταν ένα μεγάλο λάθος, ένα λάθος ζωής το οποίο ευτυχώς δεν πλήρωσα ακριβά. Είχα πάνω μου, και πλήρωσα "μετρητοίς".

Από τότε, ορκίστηκα να μην μετανιώσω ποτέ στη ζωή μου για οτιδήποτε. Και δεν είναι εγωιστικό, αυτό που λέω. Ήθελα απλά να στηρίζω τις όποιες επιλογές έκανα η ίδια , γιατί μεταξύ μας κανείς δεν σε πιέζει να κάνεις κάτι, χωρίς μετά να καταλήγω στα πατώματα παρέα με κοψωφλέβικα τραγούδια. Όχι πως δεν το έκανα μέχρι σήμερα, φυσικά και το έκανα Και σε απλό αλλά ακραίο βαθμό. Μέσα μου όμως ήξερα πως ευθύνομαι εξολοκλήρου για το αρνητικό της έκβασης της υπόθεσης , καθώς ηταν θέμα άστοχης επιλογής δικής μου.  Δεν τις μετάνιωσα ποτέ, όμως ακόμα και εκείνες που δεν είχαν την κατάληξη που επιθυμούσα - ευχόμουν και πιθανότατα να εύχομαι και στο μέλλον. Ήταν όλες δικές μου!

Φυσικά και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι κάνουν το ένα λάθος πίσω από το άλλο, για τα οποία δεν τους καίγεται καρφί για το αποτέλεσμα ή τις συνέπειες και προτιμούν να ζουν στα άκρα. Κ' αυτοί μέρος του παιχνιδιού είναι.

Εντέλει συνειδητοποιώ η λέξη μετανιώνω, όπως και το "πρέπει" είναι εντελώς υποκειμενικές λέξεις. Αν θες τις χρησιμοποιείς, αν πάλι δεν θες απλά τις ακούς να ηχούν στα αυτιά σου...

Σαββατόβραδο, μετά από μια έντονη μέρα και η ηρεμία του σπιτιού παρέα  με τα καλά νέα της μεγαλειώδους νίκης της Γιουνάιτεντ επί της μισητής Σίτι, μου φτιάχνουν την στάσιμη διάθεση. Αν συνοδευτεί και με νίκη του Παναθηναϊκού επί της ΑΕΚ, αύριο με βλέπω στα καλύτερά μου! Τώρα πως συνδέονται όλα αυτά? Το δικό μου το κεφάλι κάνει περίεργους συνειρμούς... Τα σέβη μου!

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.