Τυχαίο?Δεν νομίζω!

Τα περισσότερα θετικά πράγματα στην ζωή μου, συνέβησαν τυχαία. Έτσι στα ξαφνικά. Όπως σκαλίζεις την τσάντα σου μέσα στη μέση του δρόμου ψάχνοντας για κάτι και ξαφνικά παρατηρείς 2 πόδια να κάθονται μπροστά σου. Και σηκώνεις το κεφάλι  και βλέπεις κάτι που σε ξαφνιάζει εντελώς. Άλλοτε ευχάριστα άλλοτε δυσάρεστα.

Τυχαία γνώρισα τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή μου, αυτοί που πέρασαν , ακούμπησαν και έμειναν. Τυχαία και πολλούς από εκείνους που έφυγαν νύχτα. Με φεγγάρι. Σαν κλέφτες. Ανήμποροι να σηκώσουν το βάρος των πραγμάτων που οι ίδιοι απαίτησαν. Ναι είναι τραγελαφικό, το ξέρω. Σαν τις επιλογές μου! Τώρα είναι πιο εμφανές από ποτέ.

Τυχαία μας έφερε η μοίρα μαζί με τον καλύτερο συνεργάτη που θα μπορούσα να έχω ποτέ μου. Που ξέρει να ακούει, να αντιλαμβάνεται την τρέλα μου, την τελειομανία στη δουλειά, τις φωνές μου σε αναβλητικούς ανθρώπους , τα μούτρα μου το πρωί μετά από ένα αποτυχημένο ραντεβού, το έντονο χαμόγελο μετά από μια μεγάλη επιτυχία, το γαργάλημα σε αυτόν που τόσο μου φτιάχνει τη διάθεση. 

Τυχαία έπεσα σε καταπληκτικούς καθηγητές στην εφηβεία μου που με δίδαξαν να σέβομαι και να αγαπώ. Να φοβάμαι και να τιμώ , να μιλάω και να ακούω. Να ζω.

Τυχαία κάθισε δίπλα μου η κουμπάρα μου στην πρώτη δημοτικού, καθόλου τυχαίο όμως το γεγονός ότι καμαρώνω και αυτή και την Χριστινούλα να μεγαλώνουν.

Τυχαία έπεσα και στην μεγαλύτερη "καψούρα" τη ζωής μου ένα φεγγάρι καλοκαιρινό που τότε προσπέρασα χωρίς να ασχοληθώ, κάτι που μετάνιωσα πικρά λίγα χρόνια αργότερα. Γιατί άλλο περίμενα και άλλο έζησα. 

Τυχαία πέτυχα και "εκείνον" έναν χρόνο μετά το χωρισμό μας και δεν τον κράτησα . Το μετάνιωσα. 

Όχι, δεν άφηνα ποτέ μου στην τύχη τα πράγματα. Με έβρισκε συνέχεια εκείνη. Λες και ήξερε πως τα συμβατικά ποτέ δεν ήταν του γούστου μου. Λες και ήξερε πως η περιπέτεια κυλούσε στο αίμα μου με έναν τρόπο πολύ διαφορετικό όμως από αυτό που "ακούγεται".

Με την τύχη τα πάω καλά. Κ' ας με έχει πουλήσει αρκετές φορε΄ς. Κ' ας την έχω σιχτιρίσει άλλες τόσες. Οι περισσότερες εικόνες στο μυαλό μου είναι γελαστές και ελάχιστες μισές και αρνητικές. Μπορεί και να είναι άμυνα του οργανισμού για να αποφύγει τον αρνητισμό που εκπέμπουν. Την αρνητική αύρα και τις σκόρπιες υποσχέσεις που τις πήρε το πρώτο αεράκι του Φθινόπωρου. Τόσο εύθραυστες ήταν.

Τελικά μπορεί και την προκαλώ την τύχη μου, ποιός ξέρει. Αφού μονίμως είναι γεμάτη εκπλήξεις.Τυχαίο? Δεν νομίζω! Τα σέβη μου

ΥΓ: Kοντέ, πιο βλάκας ...πεθαίνεις! Δεν πάει πιο κάτω!