Το τελευταίο διάστημα οι άσχημες ειδήσεις διαδέχονται η μια την άλλη. Το μόνο πράγμα που ακούω και βλέπω σε φίλους αλλά και απλούς ανθρώπους που περνούν απλά από δίπλα σου, στο δρόμο το μετρό, στο γραφείο, είναι αρνητική διάθεση, στεναχώρια και μια μόνιμη έκφραση στα χείλη: " Δεν υπάρχει μέλλον".
Αν με ρωτούσες 4 χρόνια πίσω αν υπάρχει μέλλον σε μένα θα σου έλεγα, όχι. Τα έχασα όλα μαζί και εμένα και την πίστη μου ότι μπορώ να ισορροπήσω τον εαυτό μου. Δεν έβρισκα κάτι θετικό τριγύρω δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα βρω τα πατήματα μου να προχωρήσω ως όφειλα για εμένα αλλά και για την οικογένεια μου.
4 χρόνια μετά εξακολουθώ να μην έχω την είδηση "της ζωής μου" η οποία να μπορούσε να τουμπάρει τα αρνητικά που έφεραν όλα αυτά τα χρόνια. Βρήκα όμως πολλά άλλα που αγνοούσα σαν άνθρωπος, ή προσπερνούσα χωρίς να ακουμπώ, χωρίς να αγγίζω, χωρίς να ασχολούμαι όχι ως όφειλα άλλα ως θα ήταν φρόνιμο.Η απώλεια του πατέρα μου παρατήρησα πως με έκανα 10 φορές καλύτερο άνθρωπο, πολύ πιο ανεκτικό σε καταστάσεις, με μπόλικη δόση υπομονής και θετικής ενέργειας. Δεν περιμένω να ακούσω για να "μιλήσω", δεν περιμένω να ζήσουν για να ζήσω, να βγουν για να βγω. Απλά μιλάω, ζω, βγαίνω, υπάρχω. Ασχολούμαι με τον εαυτό μου περισσότερο από ποτέ.
Αν τότε με ρωτούσες για την πίστη μου, θα σου έλεγα την έχασα. Τώρα απλά θα σου πω, ότι την είχα αφήσει στην άκρη προκειμένου να μπορέσω να κατανοήσω το νόημα της λέξης που την χαρακτηρίζει. Πιστεύω σε κάτι, οτιδήποτε είναι αυτό που θα μου δώσει κουράγιο να συνεχίζω να παλεύω. Να προχωράω, να χαμογελάω να υπάρχω. Χρειάζεται και την δική σου θέληση, το δικό σου "χεράκι" προκειμένου να έρθουν θετικά πράγματα στην ζωή σου, να αλλάξει η τύχη σου. Ουρανοκατέβατα, ποτέ δεν ήρθε τίποτα. Πρόσφατα διάβασα ένα κείμενο της λατρεμένης σκορπίνας μου, η οποία ορθά έγραφε:
"Θεωρώ πως είναι κάποιος τυχερός όταν πιστεύει στην τύχη. Όταν θελήσεις κάτι, πρέπει να το πιστέψεις με όλη σου τη δύναμη και να το κάνεις να συμβεί. Δεν πιστεύω ότι θα σου έρθει ουρανοκατέβατα ένα λαχείο που να κερδίζει. Για να κερδίσεις το λαχείο πρέπει πρώτα να το αγοράσεις."
Ναι, όντως. Ένα "λαχείο" δεν μπορεί να σου "κάτσει" αν δεν βγεις να το αγοράσεις. Όπου "λαχείο" βάλτε ο καθένας από εσάς ότι είναι αυτό που έχει ανάγκη. Όταν κλείνεσαι στον εαυτό σου, και δεν έχεις όρεξη να μιλήσεις να γελάσεις να ζήσεις... Αν δεν προχωρήσεις.
Κάθε μέρα που περνάει καταλαβαίνω, πόσο πολύ έχουν κλειστεί στον εαυτό τους όλοι. Το παρατηρώ, από φίλους συγγενείς, ανθρώπους που τους αισθάνομαι για άγνωστο λόγο κοντά μου, αλλά είναι μίλια μακρυά. Να θυμάστε απλά πως κάθε μέρα που περνά, μας δίνει τόσα πολλά που ούτε εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να φανταστούμε. Στιγμές, χαρές, λύπες, συναίσθημα. Έντονο και μη, έρωτα, αγάπη. Και όταν έχουμε "μάτια ανοιχτά" είναι χαρά θεού να μπορούμε να τα ζούμε όλα. Κάθε μέρα που περνάει δεν γυρίζει πίσω. Πιστεύουμε όλοι σε ένα καλύτερο αύριο , πάντα με δική μας βοήθεια. Τα σέβη μου...
TIP ΗΜΕΡΑΣ : «Έπρεπε να "γεράσω" αγόρι μου, για να μάθω τι είναι ευτυχία.
Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια...
Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμήσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαϊδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια.
Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.