Περί αρνητισμού ο λόγος.

Πόσες φορές έχουμε ακούσει τρυφερά λόγια? Λόγια που θέλαμε απεγνωσμένα να ηχήσουν στα αυτιά μας σαν μελωδία που μας ηρεμεί μετά από μια έντονη ημέρα και όχι μόνο?Πολλές, ή μάλλον άπειρες και θα ακούσουμε ακόμα περισσότερες. Είναι στο αίμα των περισσότερων να μιλούν παραπάνω από το πρέπον.  Άλλοι πετυχημένα, άλλοι αποτυχημένα. Άλλοι με την ψυχή άλλοι με το μυαλό. Άλλοι με σκοπό άλλοι χωρίς να περιμένουν απολύτως τίποτα.

Έχω αναλύσει με τον δικό μου - περίεργο - τρόπο σκέψης πολλές φορές πως τα λόγια είναι όμορφα να τα ακούς αλλά κάποια στιγμή και οι πιο ρομαντικοί άνθρωποι σταματούν να ακούν. Όχι δεν παρατάνε την ζωή, ούτε δηλώνουν αρνητικοί σε οτιδήποτε ακούσουν από τον περίγυρο, νομίζω ότι απλά θέλουν να αρχίσουν να λειτουργούν το κομμάτι "βλέπω".Παρατηρώ, περιμένω πράξεις και όχι λόγια που πολλές φορές μένουν μόνο λόγια.

Μετά από πολλά χρόνια χάρηκα ιδιαιτέρως όταν είδα πράξεις, από έναν πολύ δικό μου άνθρωπο που αγνοούσα το που βρισκόταν επί 8 συναπτά έτη. Το ξεγύμνωμα της ψυχής που λέγαμε σε άλλο ποστ, χωρίς να περιμένει ανταπόκριση. Το αίσθημα του να ακούς το "δεν άξιζες να σου φερθούν έτσι", που σιγοψιθύριζες χρόνια από μέσα σου και αναρωτιόσουν γιατί ενώ εσύ δίνεις καλό, παίρνεις σχεδόν πάντα αρνητικές συμπεριφορές. Γ' αυτό και μόνο το λόγο δεν αξίζεις μια δεύτερη ευκαιρία, αλλά πολλές παραπάνω. Και σ' ευχαριστώ που είχες το σθένος να το παραδεχθείς.

Για να επιστρέψω στον αρνητισμό που με περιτριγυρίζει τελευταία στους ανθρώπους να τονίσω σε εσένα που είμαι σίγουρη ότι σε νευριάζω καθημερινά, ότι δεν γεννήθηκα έτσι, ούτε ήρθε ουρανοκατέβατο. Πολλές καταστάσεις μαζεμένες σε κάνουν να σταματήσεις να είσαι τόσο "χαλβάς" που λένε και οι κολλητοί μου και να κοιτάς 2 φορές παραπάνω από ότι πριν. Γιατί την ανθρωπιά σου δεν θα την χάσεις, φροντίζεις τουλάχιστον να μην χάσεις και πάλι την ηρεμία σου. Και για να σε προλάβω, δεν συγκρίνω. Τα σέβη μου...

TIP ΗΜΕΡΑΣ: Τα καλύτερα αισθήματα είναι αυτά που νοιώθουμε... και όχι αυτά που προσπαθούμε με λέξεις να περιγράψουμε.