Αν δεν μπορείς...

Και μετά από ένα τόσο γλυκό πρωινό με την ΙΟΝ αγκαλιά και τα σχετικά, φτάνεις στην δουλειά. Κεφάτη χωρίς να έχεις γυρίσει από του Βερόπουλου. Αααα λες καλά θα περάσουμε σήμερα στο γραφείο από το οποίο λείπει ο μισός ανδρικός πληθυσμός και παράλληλα το πολιτικό βρίσκεται σε αναβρασμό ελέω βουλής. ΖΩΑΡΑ!

Απλώνεσαι στο γραφείο, κάνεις κατάληψη και στου συνεργάτη σου, γιατί την έχεις δει large σήμερα και αρχίζεις να μοντάρεις. Γαλλία, ναι. Αυτή που για να προφέρεις τα ονόματα στραμπουλάς την γλώσσα σου και φτύνεις παράλληλα. (ναι,ναι ξέρω και τα γερμανικά έτσι είναι, αλλά εγώ θα κράζω μια ζωή την γαλλική γλώσσα. Φανταστείτε ένα μουστακαλή να προφέρει σε άπταιστη προφορά merci beaucouuuuup. Εεε, μια ξενέρα την τρως!)

Αφού λοιπόν αποκωδικοποιήσουμε τα ονόματα και ξεκινήσουμε το μοντάζ,  τσουπ σουρθε ρε παιδί μου επάνω στην τρέλα σου να κάνεις ένα τσιγάρο και ανακαλύπτεις ότι τα έχεις ξεχάσει. Κάθε άλλος θα στράβωνε. Η Μαρίνα αρχίσει να κράζει τον εαυτό της. Και τα επίθετα κάνουν παρέλαση.  

Ηρεμείς (για την Μαρίνα μιλάμε πάντα) μετά από 5 λεπτά (τόσο μας παίρνει συνήθως) και συνεχίζεις το μοντάζ της Παρί Σεν Ζερμέν...Τελειώνεις, το στέλνεις. Όλα ωραία, όλα ανθηρά. 

Αραχτή πάντα στα 2 γραφεία, μουρμουρίζεις..."ααα ήρεμη μέρα η σημερινή", θα τελειώσω όλη τη λάντζα για να είναι ήρεμες και οι επόμενες ημέρες. Πετάγεσαι από το γραφείο, χωρίς να υπολογίσεις τον πύργο του υπολογιστή. Μπααααμ! Πάει το γόνατο! Και να σου πάλι τα επίθετα σε παρέλαση. Πιάνεις με τα δυο χέρια το πόδι, το οποίο αν είχε στόμα το έρμαιο θα σου κατέβαζε την Αρτα και τα Γιάννινα με τόσα που το έχεις κάνει, αλλά δεν υπολογίζεις το γραφείο. ΑΑΑΑΑ. Πάει το δάχτυλο. Σε πιάνουν τα γέλια ...Κορίτσι μου, αφού δεν μπορείς γιατί δεν γίνεσαι κομμωτής?

Και η ημέρα δεν τελείωσε εδώ.Αφού αποφασίζεις να πας μέχρι το περίπτερο να πάρεις τσιγάρα τα οποία ξέχασες, συνειδητοποιείς ότι έχουν ακριβύνει και εσύ επάνω σου έχεις τόσα όσα κόστιζαν πριν και 1 μέρα. Πάμε πάλι πίσω..Και είμαστε ακόμα στα μισά της ημέρας...Τα σέβη μου!