Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

Κρύο - ζέστη....

Η μελαχρινή έγινε 32 και επίσημα, η τρελούλα ψάχνει να βρει τα πατήματα της και εγώ απλά κλείνω κεφάλαια... Τι εβδομάδα και αυτή που πέρασε, τι εβδομάδα και αυτή που μπήκε.

Η περασμένη εβδομάδα είχε να μας διδάξει πολλά πράγματα  Για παράδειγμα, όταν μια απο τις καλύτερες σου φίλες έχει γενέθλια, μπορείς να ξενυχτήσεις ακόμη κι όταν δουλεύεις την επόμενη, λέγοντας ιστορίες από το παρελθόν, το παρόν αλλά και αυτές που θα ήθελες να στήσεις στο μέλλον. Άσχετα αν θα τα καταφέρεις ή όχι. Ταξιδεύεις. Η προσπάθεια μετράει πάντα. Χαζεύεις τους ανθρώπους τριγύρω σου,  όλων των ηλικιών , να αναπτύσσουν προβληματισμούς και σε κάποιες περιπτώσεις αναπολείς, σε άλλες χαμογελάς και σε άλλες απλά ταξιδεύεις ψάχνοντας να βρεις την δική σου Ιθάκη.

Ο μικρός μπαλαδόρος, έχει τα δικά του προβλήματα. Της ηλικίας. Ανέμελος, ανεξάρτητος, γελαστός. Δεν μπορεί να μέτρα και τα σταθμά, δεν μπορεί τον κύκλο του λιονταριου, που λέει και ο ότι να ναι προπονητής του Παναθηναικού, Φαμπρι, δεν μπορεί να εγκλωβίζεται, δεν μπορεί να ζητάει, δεν μπορεί να είναι ήρεμος.  Είναι λογικό. Διανύει την ηλικία του "μην μου ζαλίζετε τα...αυτιά". Από δίπλα η ομορφούλα, προσπαθεί να θέσει τους δικούς τις κανόνες. Να καταλάβει δηλαδή ένα ψάρι...Δύσκολη αποστολή ομολογώ.

Η γενεθλιάζουσα, μέσα σε ανθοδέσμες συνοδευόμενες από το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής της, παλεύει με τα πρέπει και να μη...Θα την βρει την άκρη της.

Εγώ στη γωνιά μου. Διαβάζοντας εξομολογήσεις που έρχονται από το "διάστημα", χασκογελώντας και παράλληλα ταξιδεύοντας , πάντα σε αναμονή της εβδομάδας που θα κλείσει πολλά κεφάλαια του παρελθόντος. Αφήνοντας τα πίσω αλλά καλά κρατημένα στην καρδιά μας.

Η Τρίτη ξημέρωσε για εμάς πολύ νωρίς, σε ένα ταξίδι που περίμενε 5 χρόνια για να γίνει αφενός και αφετέρου για να ολοκληρωθεί ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ζωή μας. Το οποίο έκλεισε και επίσημα. Μαζί με αυτό και κάποιες αναμνήσεις από τότε που θα έπρεπε να είχαν αποτελέσει καιρό παρελθόν. Ας όψεται, ο θεός βλέπει. Καθένας θα λάβει την τιμωρία που του αξίζει.

Και ενώ η ψυχολογία σου έχει πιάσει πάτο, ξαφνικά μαζεύεις τα κομμάτια σου και βρίσκεσαι ανάμεσα σε καλούς φίλους. Κάποιοι παλιοί κάποιοι νέοι  κάποιοι τόσο μα τόσο ανθρώπινοι. Ναι, ναι ξέρω σπανίζει, αλλά υπάρχουν ανάμεσά μας. Τα παιδιά εκεί στην όμορφη αθλητική γωνιά του Αιγάλεω ετοίμασαν κάτι τόσο ζεστό και οικείο που αξίζει τον κόπο να στηριχθεί από όλους μας. Γιατί πέρα από οπαδοί της Γιουνάιντεντ, είμαστε και άνθρωποι. Και όταν έχεις να κάνει με ανθρώπους απέναντι σου, φρόντισε να έχεις μάτια ανοιχτά για να το δεις...Αλλιώς κάτσε στη δική σου γωνιά και κάνε την αυτοκριτική σου, κατανόησε τα λάθη σου (επιτέλους) έτσι ώστε στην επόμενη στάση της ζωής σου να είσαι λιγότερο ψεύτικος - η. Τα σέβη μου...

ΥΓ: Μέχρι την επόμενη φορά που θα ταξιδέψω στα λημέρια σου, να ξέρεις πως ο πλανήτης σου είναι πολύτιμος για εμένα! Όσες μπόρες και αν έρθουν, όσα μονοπάτια βρεθούν στο δρόμο. Και θα είναι πολλά.

ΥΓ2: Ιδαίτερα ευχαριστώ στον Νάσο που κατάφερε να μου φτιάξει την χαλασμένη διάθεση  Και ας μην το κατάλαβε.
  
ΥΓ: Εφούλα μου όμορφη, σε ευχαριστώ και εσένα για το όμορφο δώρο. Το βιβλίο είναι πάντα μια διέξοδος στην μουντή αλλά πολλές φορές γεμάτη εκπλήξεις καθημερινότητα μας!

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.