Γάμος?

Υπάρχουν φορές που η λατρεμένη κατά τα άλλα μητέρα μου ξεχνάει την ηλικία μου. Υπάρχουν και κάποιες άλλες όμως που την θυμάται ενώ δεν θα έπρεπε. Θα προτιμούσα να ήταν ανάποδα αυτά μεταξύ μας, αλλά δεν μου κάθεται. 

Το άγχος της μάνας για την κόρη μετά τα πρώτα αντα, ομολογώ μου το έλεγαν αλλά ποτέ δεν μπήκα στον κόπο να το ψάξω. Βοήθησε πολύ ο πατέρας βλέπεις που φρόντισε να μου λέει από τα 20 χρόνια μου και μετά  την λέξη γάμος να την σκεφτώ μετά τα τριάντα πέντε. Με βόλεψε! Είχα άλλες προτεραιότητες τότε και πολύ λάθος συναισθηματικές επιλογές (όχι ότι άλλαξαν και πολύ τώρα, αλλά λέμε) οπότε τον δοξάζω ακόμα! 

Τα χρόνια πέρασαν ο μπαμπάς που ήθελε να μην χάσει την κόρη από παρέα σύντομα - όχι ότι δεν την είχε ικανή για γάμο (όπως παραδέχθηκε πολύ αργότερα σε κρίση ειλικρίνειας) - έφυγε και τώρα βρίσκεσαι μπροστά σε μια μαμά, υπέρ του δεόντως προστατευτική πετώντας κατά διαστήματα προτάσεις του στυλ "άντε να δω πότε θα αποφασίσεις να "δεσμευτείς σοβαρά" (όπου δεσμευτείς σοβαρά βάλε γάμο)

Για να έρθει η αυθόρμητη απάντηση:΅

- "Με λες ασόβαρη"

- "Όχι παιδί μου, καταλαβαίνεις πως το λέω"

- "Όχι δεν καταλαβαίνω, είμαι από χωριό"

- "Πρέπει πάντα να το ρίχνουμε στην πλάκα"

- "Μαμά δεν προλαβαίνω"

- Τι είναι παιδί μου για να μην προλάβεις, ραντεβού"

- "Όχι υποχρέωση και πρέπει δικό σου"

- "Και γιατί δεν προλαβαίνεις δηλαδή, για να το πάμε με την δική σου λογική?"

- "Εχει Σουπερλίγκα, και Μπουντεσλίγκα. Δεν προλαβαίνω"

- Σταματάω την συζήτηση , δε υποφέρεσαι! 

Και κάπως έτσι τελειώνει πάντα ακόμα ένας ωραιότατος διάλογος με την υπέρ αγχωμένη μαμά μου! Επανέρχεται πάντα στο φλέγον θέμα, μην νομίζετε πως γλυτώνεις! Δεν με απογοητεύει ποτέ!

Αυτό που δεν μπορεί να κατανοήσει η μέση μητέρα είναι ότι δεν υπάρχουν πρέπει τη σήμερον! Οι μισθοί έχουν πιάσει πάτο, οι σχέσεις το ίδιο, το άγχος ταβάνι, η ανασφάλεια πιο εμφανής από ποτε, γυναίκες και άνδρες σε  σύγχυση και για παιδιά ούτε λόγος! Εδώ δεν προλαβαίνουμε τα βασικά το παιδί που ακριβώς θα μπει στην ιστορία? Α, ναι ξέχασα! Εκεί που το μεγαλώνει η γιαγιά! Ευχαριστώ δεν θα πάρω! 

Ακούς παράλληλα δίπλα σου, δεξιά ,αριστερά τόσες ιστορίες πόνου, προδοσίας, άνθρωποι που έχτισαν ο ένας επάνω στον άλλο, λατρεύτηκαν,αγαπήθηκαν να χωρίζουν μισώντας ο ένας τον άλλο και αναρωτιέσαι. ΠΟΥ πήγε όλη εκείνη η αγάπη ρε παιδί μου?Βόλτα μάλλον...

Την ερώτηση την έκανε προχθές η "σβούρα" : "Έτσι είναι ο γάμος? Προδοσία, κέρατο, ψέμματα?" (μιλώντας για ένα περιστατικό που ακούσαμε). Δεν ξέρω τι είναι ο γάμος απαντάω. Υποθέτω , μισή ώρα στην εκκλησία και ένας μπουφές μετά με μπόλικους πεινασμένους καλεσμένους. Την επόμενη ημέρα θα είσαι εσύ και εκείνος. Γ'αυτό φρόντισε όταν έρθει η ώρα σου να μπορείς απλά να μπαίνεις στη θέση του και εκείνος στην δική σου...Τα σέβη μου...

ΥΓ: Ορισμένοι άνθρωποι είναι τόσο άνανδροι που αναρωτιέσαι αν αξίζει τον κόπο να τους το εκφράσεις. Μπορεί και να τους χαροποιήσει μέσα στην παράνοια τους...