Κρύο - ζέστη....

Η μελαχρινή έγινε 32 και επίσημα, η τρελούλα ψάχνει να βρει τα πατήματα της και εγώ απλά κλείνω κεφάλαια... Τι εβδομάδα και αυτή που πέρασε, τι εβδομάδα και αυτή που μπήκε.

Η περασμένη εβδομάδα είχε να μας διδάξει πολλά πράγματα  Για παράδειγμα, όταν μια απο τις καλύτερες σου φίλες έχει γενέθλια, μπορείς να ξενυχτήσεις ακόμη κι όταν δουλεύεις την επόμενη, λέγοντας ιστορίες από το παρελθόν, το παρόν αλλά και αυτές που θα ήθελες να στήσεις στο μέλλον. Άσχετα αν θα τα καταφέρεις ή όχι. Ταξιδεύεις. Η προσπάθεια μετράει πάντα. Χαζεύεις τους ανθρώπους τριγύρω σου,  όλων των ηλικιών , να αναπτύσσουν προβληματισμούς και σε κάποιες περιπτώσεις αναπολείς, σε άλλες χαμογελάς και σε άλλες απλά ταξιδεύεις ψάχνοντας να βρεις την δική σου Ιθάκη.

Ο μικρός μπαλαδόρος, έχει τα δικά του προβλήματα. Της ηλικίας. Ανέμελος, ανεξάρτητος, γελαστός. Δεν μπορεί να μέτρα και τα σταθμά, δεν μπορεί τον κύκλο του λιονταριου, που λέει και ο ότι να ναι προπονητής του Παναθηναικού, Φαμπρι, δεν μπορεί να εγκλωβίζεται, δεν μπορεί να ζητάει, δεν μπορεί να είναι ήρεμος.  Είναι λογικό. Διανύει την ηλικία του "μην μου ζαλίζετε τα...αυτιά". Από δίπλα η ομορφούλα, προσπαθεί να θέσει τους δικούς τις κανόνες. Να καταλάβει δηλαδή ένα ψάρι...Δύσκολη αποστολή ομολογώ.

Η γενεθλιάζουσα, μέσα σε ανθοδέσμες συνοδευόμενες από το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής της, παλεύει με τα πρέπει και να μη...Θα την βρει την άκρη της.

Εγώ στη γωνιά μου. Διαβάζοντας εξομολογήσεις που έρχονται από το "διάστημα", χασκογελώντας και παράλληλα ταξιδεύοντας , πάντα σε αναμονή της εβδομάδας που θα κλείσει πολλά κεφάλαια του παρελθόντος. Αφήνοντας τα πίσω αλλά καλά κρατημένα στην καρδιά μας.

Η Τρίτη ξημέρωσε για εμάς πολύ νωρίς, σε ένα ταξίδι που περίμενε 5 χρόνια για να γίνει αφενός και αφετέρου για να ολοκληρωθεί ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ζωή μας. Το οποίο έκλεισε και επίσημα. Μαζί με αυτό και κάποιες αναμνήσεις από τότε που θα έπρεπε να είχαν αποτελέσει καιρό παρελθόν. Ας όψεται, ο θεός βλέπει. Καθένας θα λάβει την τιμωρία που του αξίζει.

Και ενώ η ψυχολογία σου έχει πιάσει πάτο, ξαφνικά μαζεύεις τα κομμάτια σου και βρίσκεσαι ανάμεσα σε καλούς φίλους. Κάποιοι παλιοί κάποιοι νέοι  κάποιοι τόσο μα τόσο ανθρώπινοι. Ναι, ναι ξέρω σπανίζει, αλλά υπάρχουν ανάμεσά μας. Τα παιδιά εκεί στην όμορφη αθλητική γωνιά του Αιγάλεω ετοίμασαν κάτι τόσο ζεστό και οικείο που αξίζει τον κόπο να στηριχθεί από όλους μας. Γιατί πέρα από οπαδοί της Γιουνάιντεντ, είμαστε και άνθρωποι. Και όταν έχεις να κάνει με ανθρώπους απέναντι σου, φρόντισε να έχεις μάτια ανοιχτά για να το δεις...Αλλιώς κάτσε στη δική σου γωνιά και κάνε την αυτοκριτική σου, κατανόησε τα λάθη σου (επιτέλους) έτσι ώστε στην επόμενη στάση της ζωής σου να είσαι λιγότερο ψεύτικος - η. Τα σέβη μου...

ΥΓ: Μέχρι την επόμενη φορά που θα ταξιδέψω στα λημέρια σου, να ξέρεις πως ο πλανήτης σου είναι πολύτιμος για εμένα! Όσες μπόρες και αν έρθουν, όσα μονοπάτια βρεθούν στο δρόμο. Και θα είναι πολλά.

ΥΓ2: Ιδαίτερα ευχαριστώ στον Νάσο που κατάφερε να μου φτιάξει την χαλασμένη διάθεση  Και ας μην το κατάλαβε.
  
ΥΓ: Εφούλα μου όμορφη, σε ευχαριστώ και εσένα για το όμορφο δώρο. Το βιβλίο είναι πάντα μια διέξοδος στην μουντή αλλά πολλές φορές γεμάτη εκπλήξεις καθημερινότητα μας!

Αν δεν μπορείς...

Και μετά από ένα τόσο γλυκό πρωινό με την ΙΟΝ αγκαλιά και τα σχετικά, φτάνεις στην δουλειά. Κεφάτη χωρίς να έχεις γυρίσει από του Βερόπουλου. Αααα λες καλά θα περάσουμε σήμερα στο γραφείο από το οποίο λείπει ο μισός ανδρικός πληθυσμός και παράλληλα το πολιτικό βρίσκεται σε αναβρασμό ελέω βουλής. ΖΩΑΡΑ!

Απλώνεσαι στο γραφείο, κάνεις κατάληψη και στου συνεργάτη σου, γιατί την έχεις δει large σήμερα και αρχίζεις να μοντάρεις. Γαλλία, ναι. Αυτή που για να προφέρεις τα ονόματα στραμπουλάς την γλώσσα σου και φτύνεις παράλληλα. (ναι,ναι ξέρω και τα γερμανικά έτσι είναι, αλλά εγώ θα κράζω μια ζωή την γαλλική γλώσσα. Φανταστείτε ένα μουστακαλή να προφέρει σε άπταιστη προφορά merci beaucouuuuup. Εεε, μια ξενέρα την τρως!)

Αφού λοιπόν αποκωδικοποιήσουμε τα ονόματα και ξεκινήσουμε το μοντάζ,  τσουπ σουρθε ρε παιδί μου επάνω στην τρέλα σου να κάνεις ένα τσιγάρο και ανακαλύπτεις ότι τα έχεις ξεχάσει. Κάθε άλλος θα στράβωνε. Η Μαρίνα αρχίσει να κράζει τον εαυτό της. Και τα επίθετα κάνουν παρέλαση.  

Ηρεμείς (για την Μαρίνα μιλάμε πάντα) μετά από 5 λεπτά (τόσο μας παίρνει συνήθως) και συνεχίζεις το μοντάζ της Παρί Σεν Ζερμέν...Τελειώνεις, το στέλνεις. Όλα ωραία, όλα ανθηρά. 

Αραχτή πάντα στα 2 γραφεία, μουρμουρίζεις..."ααα ήρεμη μέρα η σημερινή", θα τελειώσω όλη τη λάντζα για να είναι ήρεμες και οι επόμενες ημέρες. Πετάγεσαι από το γραφείο, χωρίς να υπολογίσεις τον πύργο του υπολογιστή. Μπααααμ! Πάει το γόνατο! Και να σου πάλι τα επίθετα σε παρέλαση. Πιάνεις με τα δυο χέρια το πόδι, το οποίο αν είχε στόμα το έρμαιο θα σου κατέβαζε την Αρτα και τα Γιάννινα με τόσα που το έχεις κάνει, αλλά δεν υπολογίζεις το γραφείο. ΑΑΑΑΑ. Πάει το δάχτυλο. Σε πιάνουν τα γέλια ...Κορίτσι μου, αφού δεν μπορείς γιατί δεν γίνεσαι κομμωτής?

Και η ημέρα δεν τελείωσε εδώ.Αφού αποφασίζεις να πας μέχρι το περίπτερο να πάρεις τσιγάρα τα οποία ξέχασες, συνειδητοποιείς ότι έχουν ακριβύνει και εσύ επάνω σου έχεις τόσα όσα κόστιζαν πριν και 1 μέρα. Πάμε πάλι πίσω..Και είμαστε ακόμα στα μισά της ημέρας...Τα σέβη μου!  

Δεν χρειάζεται...

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να περιγράψεις μια στιγμή.

Δεν χρειάζονται πολλές στιγμές για να νοιώσεις ολοκληρωμένος.






Δεν χρειάζεσαι επιβεβαίωση για να νοιώσεις δυνατός.

Δεν χρειάζεσαι πάντα "χάρτη" για να βρεις το σωστό μονοπάτι.

Δεν χρειάζεσαι το ψέμα για να αποφύγεις να πεις μια πικρή αλήθεια.

Δεν χρειάζεσαι μια δυνατή συγκίνηση για να πάρεις μια απόφαση.

Χρειάζεσαι "εσένα" όμως για να μπορείς να ζήσεις τις στιγμές σου

Χρειάζεσαι "εσένα"  για να μπορέσεις να τις δεις...

Χρειάζεσαι "εσένα" για να μπορέσεις να ακούς...

Χρειάζεσαι το όνειρο που θα σε ταξιδέψει εκεί που δεν μπορείς να πας κυριολεκτικά.

Χρειάζομαι να με καταλαβαίνεις...

Χρειάζομαι να είσαι απλά εδώ. Τα σέβη μου.

ΥΓ: Πολλές φορές στην ζωή μας έχουμε παράλογες απαιτήσεις. Και δεν εννοώ μόνο στην προσωπική. Νομίζω πως όταν καταλάβουν όλοι πόσο απλές είναι οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων θα πάψουν και οι μελαγχολίες και τα δύσβατα μονοπάτια στον δρόμο που διανύει ο καθένας από εμάς. Χρειάζεται απλά να το πιστέψουμε, όλοι μας και να μοιραζόμαστε τα θέλω μας. Η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτα όμορφη, τόσο αυθόρμητη και ταξιδιάρα που νομίζω κανείς μας ακόμα 100% δεν έχει καταλάβει. Δεν φταίμε απαραίτητα εμείς. Έχει και αυτή το δικό της μερίδιο ευθύνης. Σου σκαρώνει κάτι εκπλήξεις...

Ξημερώνει...2013.

2013 ευχές, χαμόγελα, στιγμές, αληθινές αγκαλιές, εμπειρίες, ξεκινήματα,αγαπημένα πρόσωπα που μένουν χαραγμένα στο μυαλό και στη ζωή μας. Κάθε μια από τις παραπάνω λέξεις σας εύχομαι ολόψυχα να χτυπήσει την πόρτα σας. Καθένας ξέρει τι πραγματικά έχει ανάγκη. Κ' ας μην έχουμε πολλές φορές την δυνατότητα να το εκφράσουμε λόγω εξωγενών παραγόντων. Σημασία έχε που το νοιώθουμε.

Δόξα το θεό, όλοι θα βρούμε τις δικές μας προσωπικές αλήθειες. Ακόμα και αν αυτές δεν μας επισκεφτούν μέσα στην χρονιά που μόλις άνοιξε τις πόρτες της. Και το νοιώθω πως θα είναι διαφορετική. Έφυγε στενάχωρα και η αυγή της μας άφησε μια τόσο γλυκιά γεύση που κρατάμε μέσα μας σαν την πιο σπάνια συνταγή του βιβλίου της ζωής μας.

Η νέα χρονιά δεν θέλω να φέρει πολλά αναπάντεχα. Θέλω να έχει ηρεμία. Προσωπική και επαγγελματική. Μπόλικη κουβέντα ουσιαστική, αυτιά και μάτια ανοιχτά για να μπορούμε να ακούσουμε και να δούμε όσα μας περιμένουν. Γιατί πολλές φορές σφύζουμε από υγεία αλλά εμείς οι ίδιοι νοιώθουμε λειψοί. Ξέρω λίγοι μπορούν να δουν πέρα από τη μύτη τους και να κατανοήσουν πόσο σημαντική είναι κάθε μέρα που περνά. Μοναδική. Και δεν γυρίζει πίσω, όσο και αν πολλές φορές θα το θέλαμε για να αλλάξουμε τα στραβοπατήματα που κάναμε, ή τις αποφάσεις τα αποτελέσματα των οποίων δενήταν αυτά που περιμέναμε. Όχι. Όλα αυτά είναι δικά μας. Τα λάθη μας, τα σωστά μας, η τρέλα μας. Ας μάθουμε από αυτά. Όμορφα μαθήματα ζωής. Για εκείνους που ξέρουν να εκτιμούν , να το παραδέχονται και να το εκφράζουν. Για εκείνους που τολμούν περισσότερο από όσο οι ίδιοι νομίζουν. Στην κάθε στιγμή...στην πρώτη μας αγάπη και παντοτινή. Καλή μας χρονιά....Τα σέβη μου.