Ενα διαφορετικό Πάσχα.

Δεν συνηθίζω να κάθομαι το Πάσχα, δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με αυτή την περίοδο. Με χαλάνε τα αυγά μάλλον,ποιος ξέρει.


Το φετινό Πάσχα ήταν όντως πολύ διαφορετικό. Τα είχε όλα. Θλίψη, σκέψεις, εκπλήξεις, τηλεφωνήματα και μηνύματα από το παρελθόν και εξομολογήσεις που ειλικρινά δεν περίμενα να ακούσω. Τελικά όντως η ζωή είναι μια ατελείωτη έκπληξη. Και μ' αρέσει!!!!!


Τα συναισθήματα εναλλάσσονταν από τη θλίψη στη χαρά και καπάκι την έκπληξη! Το πρόσωπο άλλαζε φιγούρες και γκριμάτσες συνεχώς και δεν ήξερα τι να πρωτοκρατήσω. Τελικά εκεί που όλα μπορεί να φαίνονται μαύρα, όλο και κάποιο "χρώμα" θα σου χτυπήσει την πόρτα από το πουθενά...


Με ρώτησαν τι μου έλειψε το Πάσχα. Τίποτα αποκρίθηκα, είχα σχεδόν τα πάντα. Κυρίως αυτά που μου ήταν απαραίτητα. Όσα έλειπαν φρόντισα εγώ να μην με ξεχάσουν και να τα ξεχάσω.. Έκλαψα, γέλασα , περπάτησα κουβέντιασα. Είχα καιρό να νιώσω τόσο όμορφα, μετά από μια δύσκολη περίοδο, προσαρμογής σε νέα δεδομένα. Ο Πειραιάς ήταν χάρμα οφθαλμών 2 η ώρα το πρωί μετά την Ανάσταση και περπατώντας ανάμεσα στα φώτα και πλάι στο λιμάνι, γαλήνεψε το μάτι μου και η ψυχή μου.


Τα καλύτερα έρχονται μου ψιθύρισαν και είχαν δίκιο. Τουλάχιστον είναι σε καλό δρόμο, θέλω να πιστεύω.


Η δουλειά δεν με εμπόδισε να ξενυχτίσω όπως εγώ επιθυμούσα και να δω ανθρώπους που εγω ήθελα χωρίς άλλες σκέψεις, άλλα σενάρια και άλλες έγνοιες. Δεν δραπέτευσα, σε καμία περίπτωση. Δεν μ' αρέσει να δραπετεύω από τα προβλήματα. Προτιμώ την ευθεία αντιπαράθεση με αυτά. Είναι πικρή αλλά και τόσο γλυκειά συνάμα η αλήθεια όταν την ακούς.


Κυριακή και Δευτέρα ήταν αφιερωμένη σε σένα, από άποψη σκέψης. Είχες την τιμητική σου και ας δεν ήσουν μαζί μας στο εορταστικό τραπέζι. Σε θυμηθήκαμε, μιλήσαμε για σένα και γελάσαμε πολύ με τα καμώματα σου. Ήσουν πάντα τόσο ξεχωριστός.΄"Έναν τέτοιο να μην μπορώ να βρω ρε μάνα", αποκρίθηκα στην μητέρα μου και κούνησε το κεφάλι της καταφατικά .


Επιστροφή στη δουλειά και στην καθημερινότητα από σήμερα. Το καλό είναι ότι θα περιλαμβάνει μόνο καθημερινές, γιατί για τα επόμενα 2 Σαββατοκύριακα, "το κλείνω το μαγαζί" λόγω υποχρεώσεων. Το αποφάσισα μόνη μου, μαζί με το Γιωργάρα βέβαια. Το άλλο μου επαγγελματικό μισό!


Μέσα στο Μάιο θα εξαφανιστώ και για μια εβδομάδα. Μόνη μου, εγώ και εγώ. Εχω τόσο ανάγκη για ξεκούραση όσο δεν φαντάζεστε "Φαίνεσαι κουρασμένη " μου είπες και είχες δίκιο. Είμαι, πολύ απ΄όλα. Αλλά δεν καταθέτω τα όπλα. ΠΟΤΕ!


Χρόνια πολλά σε όλους σας, ελπίζω να περάσατε έτσι ακριβώς θέλατε και του χρόνου εύχομαι ακόμη καλύτερα!Τα σέβη μου!!





ΥΓ: Δεν είναι ποτέ αργά να παραδεχθείς ότι έκανες λάθος. Και σ' ευχαριστώ που είχες το θάρρος να το πεις έστω μέσα απο ένα μήνυμα. Έχεις καταφέρει απο μόνος σου να ξεχωρίσεις στο μυαλό μου, μετά από ένα ξημέρωμα του Ιουλίου,που δεν θα ξεχάσω ποτε. Nα είσαι πάντα καλά!