Πρωταπριλιά!

Πρωταπριλιά...Έχω πολλές εικόνες σχολικές κυρίως από τη συγκεκριμένη ψευτο-μέρα. Μαζευόμασταν όλοι στο πρώτο διάλειμμα και προσπαθούσαμε να σκαρφιστούμε πλάκες για τα υποψήφια θύματα που δεν ήταν άλλοι από τους καθηγητές. Μεταξύ μας, όχι τόσο για να γελάσουμε όσο για να γλυτώσουμε κάνα δεκάλεπτο μαθήματος - υποψηφίου τεστ κτλ. Στο τέλος αντί να γελάσουμε τις περισσότερες φορές, γράφαμε όντως τεστ, ή φεύγαμε με καμιά αποβολή!!!

Αυτή την κυρία Λαγού, ακόμη τη θυμάμαι. Εξαίρετος άνθρωπος, λεπτεπίλεπτος ανάμεσα σε "ούνους"!!! Δέκα άτομα γύρω της να χορεύουν τσιρίζοντας καλό μήνα , εκείνη στη μέση να προσπαθεί να επιβάλλει την τάξη, "φωνάζοντας" τόσο διακριτικά προκειμένου να μην ακουστεί και έρθει ο διευθυντής! Τι να πεις... μεγάλη σχολή καθηγητών μαζί με τη Σοφία. Από τους λίγους ανθρώπους και οι δυο τους που θα θυμάμαι για μια Ζωή Μακάρι οι μισοί εκπαιδευτικοί να μπορούσαν να τους μοιάσουν!Τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα.

Με ρώτησαν αν είπα ψέμματα την σημερινή ημέρα. Είπα ένα, τόσο αθώο όσο πατάει η γάτα, το οποίο μεταξύ μας το ψιλοπίστευα κιόλας. Αγχώθηκα, ναι! Το τι δεν έχει σημασία. Σημασία έχει που ξέρω εγώ τις αλήθειες μου.

Αναρωτήθηκα χθες ανάμεσα σε χαρτιά και στίχους, πόσες αλήθειες ακούμε καθημερινά και πόσες από αυτές είναι ψεύτικες. Αναρωτήθηκα πόσα από αυτά που έχω ακούσει στη ζωή μου, εκείνοι που τα είπαν τα εννοούσαν Απάντηση δεν είχα και αυτό νομίζω λέει πολλά. Βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από χιλιάδες λέξεις, υποσχέσεις. Χάνουμε όμως την ουσία, την πράξη.

Κάποτε είχα γράψει ότι ευχαριστώ τον θεό που πρόλαβα να μοιραστώ λέξεις με τον πατέρα μου. Ναι με την διαφορά ότι τις εννοούσα, και ότι με άκουγε μετά από πολλά χρόνια. Δεν μετανιώνω, όπως και δεν μετάνιωσα ποτέ μου για όσα μοιράστηκα και είπα, ασχέτως αν στη πορεία δεν βγήκαν ανταπόκριση. Λάθη σωστά, Γιάννη μου στο είπα και χθες, είναι δικά μας! Κάτι παίρνουμε και από τις δυο πλευρές!

Δεν μ' αρέσουν τα ψέμματα, καθόλου. Ίσως επειδή μικρή έλεγα πολλά όπως λέει η μάνα μου. Εγώ δεν το θυμάμαι. Ίσως επειδή έχω ακούσει και πολλά ούτε και σε αυτό είμαι απόλυτα σίγουρη όμως. Απλά δεν μου αρέσουν ρε παιδί μου. Προτιμώ τον ευθύ δρόμο, ο οποίος βέβαια μέχρι και σήμερα μόνο αρνητικές επιδράσεις έχει, αλλά δεν πειράζει. Εμείς να μαστέ καλά!!

Η Κυριακή του Πάσχα, θα είναι μια πολύ ιδιαίτερη μέρα για μένα. 2 αγαπημένοι άνθρωποι γιορτάζουν. Ο ένας βρίσκεται ψηλά ο άλλος, προσπαθεί να πατήσει στη γη. Με τον ένα μοιράζομαι πνευματικά αναμνήσεις, με τον άλλο προσδοκώ γαλήνιες μέρες . Να σας χαίρομαι, κ' ας είστε μακρυά!!

Καλό Πάσχα, σε όλους εύχομαι και να προσέχετε στο δρόμο. Εμείς θα φυλάμε την Αθήνα απο το πόστο μας!