Βack to reality (sucks)

Επιστρέψαμε στην σχεδόν άδεια τελικά Αθήνα. Περίεργο μου φαίνεται που εξακολουθώ και βλέπω αυτοκίνητα στους δρόμους τέτοια περίοδο. Αυτή η κρίση φαίνεται ότι μας χτύπησε την πόρτα για τα καλά. Περάσαμε όσο καλύτερα μπορούσαμε, είδαμε φίλους και μη που μας είχαν λείψει πραγματικά αλλά το ομολογώ δεν πρόλαβα να ξεκουραστώ όσο το ήθελα. Παρά ήταν βαριά χρονιά ΚΑΙ αυτή για μένα. Να δω πως θα περάσει η επόμενη!
Θα το πιούμε και αυτό το ποτήριον, είπαμε είμαι δυνατή που λέτε
όλοι. Αντέχω. Για πόσο δεν ξέρω.
Τα έρημα τα παιδιά που ακολούθησαν πάντως διατηρούν τις επιφυλάξεις τους.Χαχαχαχα.
Για την βόρεια Ελλάδα δεν θα επεκταθώ, χιλιοειπωμένα. Για το χωριό τα ίδια. Κρύβει πάντα μέσα του ένα πολύ όμορφο μέρος της ζωής μου. Μην σου πω και δυο...(εσύ καλά τα λες, εμείς τι κάνουμε)

Πολλές βόλτες, εξαίρετη διοργάνωση του πάρτι από τα παιδιά και γενικά ένα άψογο διήμερο εκδηλώσεων που θα μας μείνει αξέχαστο. Από το παραλήρημα του Νικολάρα, την απουσία σου την δεύτερη μέρα (στο φυλάω αυτό), τον Καρρά που δεν αντέχω να ακούω άλλο, και τον DJ που πρέπει ναχε κατεβάσει την Αρτα και τα Γιάννενα. Τον Αντώνη, που για χάρη του επισκέφθηκα ΕΓΩ αστυνομικό τμήμα και ήταν εκτός υπηρεσίας, τον Άγγελο που αναγκάστηκε να γελάσει θέλει δεν θέλει στην φωτογραφία, την γλυκιά Άννα του που πάω και στοίχημα ότι δεν πρέπει να υπάρχει άνθρωπος που να την αντιπαθεί, την Ελένη, τον τρελό Γιώργο στο net, που ακόμα αναρωτιέται "αυτή την ξανθιά κάπου την ξέρω" και και και. Είναι τόσα πολλά που χάνω τη μπάλα (τι πρωτότυπο).
Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για του χρόνου ίδια περίοδο. Same Bat time, same bat channel. Γιατί όπως εύστοχα είπε κάποιος Σάββατο βράδυ. Η μια φορά δεν αρκεί για τέτοιο τόπο. Δεν χορταίνεται!
Επιστρέψαμε με νέες ειδήσεις, μάθαμε ότι όσο λείπαμε κάποιοι δεσμεύτηκαν, και καλά έκαναν δηλαδή Αυτό κυνηγούσαν εξ αρχής. Απορώ ακόμα γιατί το ζούσαν το θέμα.
Άλλοι μας επιβεβαίωσαν ότι η μετανάστευση πρέπει να αρχίσει να μπαίνει για τα καλά στο μυαλό μας (μια πρόβα το καουμπόικο θα το κάνω, στο υποσχέθηκα) και χαρήκαμε που ένας δικός μας άνθρωπος επέστρεψε σπίτι του επιτέλους, και άρχισε πάλι να μας πειράζει όπως εμείς τον ξέραμε. Αυτή ήταν η ευχή μου για το καλοκαίρι, και πραγματοποιήθηκε, και ειλικρινά ευχαριστώ το θεό γ'αυτό. Τελικά κάπου μέσα βαθιά υπάρχει ακόμα πίστη.
Αρνούμαι να πω καλό χειμώνα από τώρα Από Οκτώβρη και βλέπουμε! Τα σέβη μου!