Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

Με διαφορά "ύψους".


Η Χαλκιδική έχει πάντα κάτι που μπορεί να σε μαγέψει. Λίγο η θάλασσα, λίγο οι χαλαροί ρυθμοί γενικά της βόρεια Ελλάδας σε αποφορτίζουν και σε κάνουν να ξεχνάς προβλήματα σκέψεις άγχη, τα πάντα. 6 μέρες στο δεύτερο πόδι ήταν αρκετές προκειμένου να μαζέψω ενέργεια για την σεζόν που πρόκειται να χτυπήσει την πόρτα μου σύντομα Η μάλλον πολύ πιο σύντομα απ' ότι περίμενα.
Το θέμα μου μου όμως δεν ήταν η Χαλκιδική, αυτή είναι σταθερή αξία για όποιον την επισκεφτεί μια φορά. Θέλει κάθε χρόνο να κάνει την βόλτα του από εκεί.
Στο ατελείωτο ταξίδι στο γαλάζιο της βορείου Ελλάδος μια ξαπλώστρα παραπέρα, μια ξανθιά κοπέλα είχε τις δικές της ανησυχίες..
"Μα, είναι δυνατόν? Είναι πάνω από 40 χρονών. Τι μπορώ να περιμένω από αυτόν? Πάρα είναι μεγάλη η διαφορά μας", έλεγε απευθυνόμενη στην διπλανή της.
"Είσαι υπερβολική, αφού το θες ζήστο, τι το αναλύεις τόσο πολύ?"
Ναι, το ξέρω αλλά...αυτή η διαφορά...
Χαμογέλασα, πονηρά...
Πριν λίγες μέρες είχα ακριβώς αυτή την κουβέντα με τον Γιάννη κάπου σε ένα μπαράκι στο κέντρο της Αθήνας. Μου εξηγούσε ,πόσο στενόμυαλη λογική είναι αυτή, το να έχει δηλαδή ταμπού τέτοιου είδους. Συμφώνησα, και πάλι γέλασα πονηρά...
Όσο και αν φρικάρει τον πατέρα σου και την μητέρα σου ένας υποψήφιος "γαμπρός" άνω των 12 χρόνων διαφοράς ηλικίας, μεταξύ σας εσύ εμμένεις και επιμένεις στην επιλογή σου. Λίγο το πρωτόγνωρο της επιλογής για κάποιες, λίγο η εμπειρία, λίγο οι τρόποι συμπεριφοράς του, λίγο εγώ λίγο εσύ λίγο και η κακιά στιγμή που λέει και ο τροβαδούρος Μακρόπουλος. Ποιός ασχολείται...Το θες το κάνεις. Και αν σου κάτσει σου αλλάζει την ζωή...
Αναζητώντας την πατρική φυγούρα στο πρόσωπο του Μάριου(42) η Χριστίνα (25) σύναψε σχέσεις μαζί του. Πέρασαν πολλά, γκρίνιες καυγάδες από το σπίτι και ένα σωρό άλλα που κατάφεραν μαζί να τα ξεπεράσουν. Τι και αν οι φίλοι και οι γνωστοί έβγαζαν ένα σωρό παρατσούκλια για την ηλικία του, εκείνη δεν πτοήθηκε ποτέ της. Το πίστευε, τον πίστευε και υλοποίησε την επιλογή της. Από τότε είναι μαζί και ευτυχισμένοι
Βέβαια υπάρχουν χιλιάδες άλλα τα οποία δεν έχουν τόσο ευτυχή κατάληξη, αλλά ποιός είπε ότι όλα τα παραμύθια έχουν happy end? Εγω πάντων όχι!
Ποιός ξέρει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον...Τα καλοκαιρινά σέβη μου!

ps σε λίγες ώρες θα διαβώ την πύλη των ποταμών.Φόρος τιμής σε εσένα εκεί πάνω. Γιατί τελικά τίποτα δεν αξίζει παραπάνω από σένα, από μένα και από την οικογένεια μας. Το έμαθα για τα καλά...

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.