Είναι όμορφη η εξοχή δεν λέω. Με έμαθε ο πατέρας μου να την αγαπώ. Βουνό, περπάτημα, πολλά λουλούδια τριγύρω και αναζήτηση του "κάτι το διαφορετικό" να τραβήξει το μάτι μου προκειμένου να το φυλάξω στην φωτογραφική μηχανή μου και μαζί και την μνήμη μου.Στο χωριό της Ρεούλας τα πράγματα κύλισαν όπως αρμόζει στην λέξη. Χωριό. Πουλάκια, καφές στην 8,30 το πρωί (δεν μπορούσες να κοιμηθεις και περισσότερο) μπόλικο γέλιο και παιχνίδι με τα 2 μωρά που συντρόφευαν την παρέα και πολύ χαμόγελο από την μητέρα μου, με μια και μόνο διακοπή. Κάτι ήταν και αυτό. Η αρχή...
Ομολογώ ότι αρνί και κατσίκι το αποφεύγω και το ίδιο έκανα και φέτος παρά τις έντονες πιέσεις του στυλ "είναι εξαιρετικό χάνεις"! Εγώ είμαι σταθερή αξία. Τρώω μετά την νηστεία ΜΟΝΟ ότι μου έχει λείψει πραγματικά! Δηλαδή, μια σοκολάτα! :) Ξέρω, συμφέρω. Το ακούω συχνά!
Οι διακοπές του Πάσχα τελείωσαν, αν και φέτος περιείχαν πολλές εκπλήξεις, κυρίως τηλεφωνικές από ανθρώπους που δεν περίμενα. Τουλάχιστον κάποιοι διαθέτουν ακόμη φιλότιμο. Όπως και να χει, το φετινό Πάσχα ήταν όντως; διαφορετικό. Δεν είχε κλάματα, όπως πέρυσι, κανέναν σενάριο του "τι μπορεί να έφταιξε", γιατί" και ένα σωρό άλλα ερωτήματα που με ταλάνιζαν την περσινή περίοδο. Μήπως τελικά έφτασε η ώρα? Θα δούμε. Εσύ πάντως έστω και μυνηματικά ήσουν δίπλα μου και σ' ευχαριστώ! Και του χρόνου ακόμα καλύτερα! Τα σέβη μου!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.