Καλό ταξίδι Αντώνη Μπόκτορ...

Νομίζω πως δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από το να αποχαιρετάς ένα φίλο σε ένα αψυχο μέρος, γνωρίζοντας ότι δεν θα τον ξαναδείς μπροστά σου έτοιμο να σε λιντσάρει για κάποια βλακεία που έκανες.. Δεν θα σου ξανά χαμογελάσει μιλώντας σε διάλεκτο - τεχνικών, φωνάζοντας γιατί πάλι κάποιο καλώδιο τράβηξες από την θέση του μέσα στην ατσαλοσύνη που σε διακατέχει. "Χέσε μας ρε Αντώνη,τελειομανή", ήταν η μόνιμη έκφραση στο στόμα μας, ειδικά όταν φώναξε σε ώρες αιχμής "αθλητικών βαρβάτων ημερών" όπου η μόνη μας έννοια ήταν να βγει η δουλειά με οποιοδήποτε κόστος.
Αυτή ήταν η διαφορά του Αντώνη. Ήθελε το τέλειο αποτέλεσμα οπτικό ή ακουστικό χωρίς να χρειάζεται να γυρίσει όλο το σύμπαν ανάποδα Και το κατάφερνε πάντα, βάζοντας ακόμη και εμάς τους ίδιους σε μια σειρά.
Τον Αντώνη τον γνώρισα το 1998, όταν εργαζόμουν στον sport fm, κάνοντας την πρακτική μου. Συναντιόμασταν τα πρωινά του Σαββατοκύριακου. Εκείνος πίσω από την κονσόλα - την μόνιμη αγάπη του και εγώ πίσω από μικρόφωνο..Σε αποσύνθεση και οι δυο από ξενύχτι,αλλά πάντα γεμάτοι όρεξη.
Την πρώτη μου μίνι εκπομπή στο ραδιόφωνο την μοιράστηκα μαζί του, μέσα στην δική του ραδιοφωνική ώρα. Ακομπλεξάριστος, σε βοηθούσε να στηθείς φροντίζοντας με τις συμβουλές του να βελτιώσεις τις αναπνοές σου ώστε να έχεις το καλύτερο αποτέλεσμα.
Οι επαγγελματικοί μας δρόμοι χώρισαν το 2000 και ξαναβρεθήκαμε έξη χρόνια, αυτή τη φορά όχι ραδιοφωνικά αλλά τηλεοπτικά, στον ΣΚΑΪ. Ο άνθρωπος για όλα, από το να φροντίσει για το τέλειο της μετάδοσης μέχρι να μιλήσει στον παρουσιαστή προκειμένου να ηρεμήσει το σύστημα το οποία ήταν έτοιμο να εκραγεί από την πίεση της δουλειάς.
Δεν μ' αρεσουν τα αντίο, δεν τα γούσταρα ποτέ. Άλλωστε το "ποτέ" είναι μια λέξη για να εμπλουτίζει όπως έχω πει το ελληνικό λεξιλόγιο. Δεν υπάρχουν ποτέ, υπάρχει θέλω και εμείς Αντώνη θέλουμε να σε θυμόμαστε έτσι πως τριγυρνούσες στα σκαλοπάτια. Πάνω κάτω σαν σβούρα, περήφανος, ζωντανός γεμάτος ενέργεια. Και να σαι σίγουρος πως κάπου στα σκαλιά του δευτέρου ορόφου και πάλι θα καπνίσουμε στη ζούλα μισό τσιγάρο. Πάλι εκεί θα σε βρω για να φτιάξεις το χαλασμένο μικρόφωνο...Καλή αντάμωση φίλε Αντώνη.