Προχωράμε...

Nα μαστε πάλι, μετά από αρκετό καιρό. Χρειαζόμουν αποσυμπίεση και όχι πίεση. Οπότε, δεν ασχολήθηκε με τίποτα άλλο πέρα από εμένα. Κατέβασα ταχύτητα και χαλάρωσα το "γκάζι". Δεν ηταν και άσχημα ομολογώ.
Μέσα σε όλο αυτό το διάστημα,συνέβησαν πολλά. Ένα ξεχωριστό κεφάλαιο - για μένα - έκλεισε, και μπήκε στο ντουλάπι των αναμνήσεων. Ελάχιστων και ανάμεικτων Πάμε παρακάτω μου έμαθαν να λέω και το κάνω. Παράλληλα πολλές ανακατατάξεις συνέβησαν στη δουλειά,πράγμα που με άγχωσε ολίγον αλλά κατάφερα να το κοντρολάρω. (απόρησα και εγώ με μένα)
Προχωράμε, πάντα προχωράμε. Είναι μια λέξη που μου έχει γίνει πια συνήθεια, καθημερινότητα. Υπάρχουν φορές που με μελαγχολεί και άλλες που μου δημιουργεί μια αισιοδοξία ότι ακόμα τα καλύτερα δεν έχουν χτυπήσει την πόρτα μου.
Πάντα οι καινούργιες αρχές με άγχωναν. Ήτε αφορούσαν σχέσεις, ήτε εργασία νέο περιβάλλον. Δεν ξέρω μπορεί να μην είχε τόση εμπιστοσύνη στον εαυτό μου τελικά, τώρα που το σκέφτομαι. Θυμάμαι πάντα να προσπαθώ να ψυχολογήσω τον ή τους απέναντι μου, έτσι ώστε να αποφεύγω καυγάδες και γκρίνιες. Ότι μ' έφερνε σε σημείο να γκρινιάζω με απωθούσε και μοιραία με οδηγούσε στην έξοδο, όσο και αν δεν το ήθελα κατά βάθος.
Οι καινούργιες αρχές σε οτιδήποτε πάντα μας δημιουργούν αφενός άγχη, αφετέρου όμως ανοίγουν καινούργια κεφάλαια στη ζωή μας. Για καλό υποθέτω πάντα. Άσχετα αν κάποιες φορές το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που προσδοκούμε. Σκοπός είναι να δεχόμαστε τα πράγματα ως έχουν χωρίς γκρίνιες και ηττοπάθειες και να προσδοκούμε σε κάτι ακόμα καλύτερο...Γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να ασχολείσαι με μαμακίες!!!Τα σέβη μου.


Υγ: Μέσα σε όλα πρόλαβα να ασχοληθώ επιτέλους και με την αγορά του αυτοκινήτου. Σε λίγες μέρες ευελπιστώ να το χω στα χεράκια μου!!!