Ανάγκη, σαν παιδί!

Ο Μανώλης Φάμελλος είναι ιδιαίτερη φωνή, αυτό δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε διεξοδικά. Οι γνώστες και οι λάτρεις του συγκεκριμένου είδους, μουσικής ξέρουν.

Χθες φρόντισαν να μου θυμίσουν τον χαρταετό, ένα εξαιρετικό τραγούδι, που σε ταξιδεύει, ακόμα κ' όταν και εσύ ο ίδιος, δεν θέλεις να κουνηθείς από την θέση σου. Έχει ένα μαγικό τρόπο ρε παιδί μου αυτή η μελωδία, αυτός ο στίχος.

Σε έχω ανάγκη σαν παιδί, τραγουδά. Ανάγκη, πόσο εύκολη λέξη και πόσο δύσκολη να την ξεστομίσεις. "Εχω ανάγκη να σε δω, έχω ανάγκη να σου μιλάω, σ'εχω ανάγκη σαν παιδί".

Πολλά τραγούδια γράφτηκαν πάνω στη συγκεκριμένη λέξη. Πολλοί άνθρωποι είχαν ανάγκη από κάτι ή κάποιον , ή αναγκάστηκαν να κάνουν κάτι.

Ο Μανώλης Φάμελος μοιράζεται συναισθήματα. Συνήθως την ανάγκη την συγχέουμε με το συναίσθημά

"Έχω ανάγκη από σένα, ανάγκη να αισθάνομαι ότι ζω". Ανάγκη ακόμα και αν είναι ψευδαίσθηση. Γιατί μπορεί να το αποζητάμε, χωρίς ωστόσο να υπάρχει κανένα αποτέλεσμα Οπότε παραμένει, απλά μια ανάγκη. Μάλλον του να εκφραζόμαστε!

Αυτό πιθανολογώ, ότι θέλει να πει και ο καλλιτέχνης μέσα από το τραγούδι. Το φανερώνουν και οι στίχοι από μόνοι τους.

"έλα ας περπατήσουμε

μακριά απ' το θόρυβο

τις πληγές να κλείσουμε

έχουμε όλο τον καιρό

Εκείνος έχει το θάρρος της έκφρασης, έχει το θάρρος του να μιλήσει για τα συναισθήματα του, να ζητήσει, να γκρεμίσει τα τοίχοι και τους εγωισμούς και αφήσει την καρδιά του να μιλήσει και όχι την λογική του. Το έχει ανάγκη, σαν παιδί. Πόσοι απο εσάς και μπορείτε και θέλετε να το κάνετε? Να εκφραστείτε ελεύθερα, χωρίς εγωισμούς?

Πολλές φορές η λογική δεν μας αφήνει να δούμε τι πραγματικά θέλουμε. Άλλες πάλι φορές το συναίσθημα δεν μας αφήνει να δούμε λογικά! Είναι αντιφατικό,ομολογώ Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Παιδιά, δεν είναι κακό, να μάθουμε να μοιραζόμαστε με λόγια όσα νοιώθουμε. Αρκεί να μην το κάνουμε πιπίλα, σε ότι βρεθεί μπροστά μας, μόνο και μόνο λόγω έλλειψης, ανωριμότητας και ανασφάλειας, γιατί πάντα υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις ανθρώπων. Όπως παντού υπάρχουν εξαιρέσεις στους κανόνες. Άλλο αν οι κανόνες, δεν μας αρέσουν καθόλου!

Οι ανάγκες μου χρόνια τώρα περιορίζονται σε απλά πράγματα. Έχω ανάγκη από μένα, από μια αλήθεια, και από ζωή. Εμμένω στο τραγούδι που έγραψα στον πατέρα μου, κάποτε. Ο στίχος το έλεγε καθαρά "η μοναδική αλήθεια στη ζωή μου είσαι εσύ". Προφανώς του το επέτρεψα . Το είχα ανάγκη, σαν παιδί... Τα Ανοιξιάτικα σέβη μου!

ΥΓ: Εξαιρετικά αφιερωμένο στα "αναπάντεχα της ζωής", που μας κάνουν να χαμογελάμε με αισιοδοξία...

ΥΓ2: Κοριτσάκι, η θάλασσα, δεν είναι φουρτουνιασμένη πια, δες το και από αυτή την πλευρά. Εγώ είμαι πάντα εδω, κυρίως για τα δύσκολα! Στα εύκολα μπορείς και μόνη σου!