Απέναντι μου κλαίνε από τα γέλια με ένα βίντεο στο you tube. Ο Ανδρίκος έχει τα δικά του τρεχάματα (βρε αγόρι μου και εσύ σταμάτα να σαι τόσο γοητευτικός και ευθύς... "στέλνοντας" κόσμο. Αφού ξέρεις, στις-στους δήθεν δεν αρέσει αυτό), ο Νικόλας έχει το μυαλό του στις εξόδους, ο Νίκος μου άνοιξε τα μάτια αναφορικά με την "μπουμπού" ο μόνος λόγος για τον οποίο θα κοιτούσα τόσο επίμονα άνδρα Ολυμπιακό και ο Άρης ασχολείται με το φαινόμενο Σουλτάν. Για να μην να αναφερθώ στον μεγάλο απόντα της ημέρας, Πανάγαθο, που σέρνεται στους καναπέδες. Και μην ρωτήσετε πως το ξέρω, πάνε πολλά χρόνια που ξέρω να σε διαβάζω ρεεεεεεεε!
Ημέρα Τρίτη, τόπος γραφής Φάληρο. Διάθεση τέλεια, άγχη πολλά αλλά who gives a fuck. Ζούμε για να ασχολούμαστε με μαλακίες και κάπου αφήσαμε στην άκρη την ουσία του πράγματος.
Σταμάτησα για 10 λεπτά να ασχολούμαι με το οτιδήποτε και παρατηρούσα τους γύρω μου. Καθένας και μια ιστορία. Ένας χαβαλές, μια ερώτηση που ζητά απάντηση. Μια απορία, μια ατάκα, μια στιγμή, πολλές προσωπικότητες ανθρώπων. Ποτέ δεν κάθισα να ασχοληθώ παραπάνω από όσο χρειαζόταν με τους ανθρώπους που με περιτριγυρίζουν στην δουλειά. Κ'άς είναι οι μόνοι άνθρωποι που βλέπω τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Αυτοί με τους οποίους θα τσακωθώ αληθινά, θα ηρεμήσουμε αμφότεροι λίγο αργότερα, που θα βγούμε και κάθε έξοδος θα αφήσει ιστορία ειδικά όταν είναι παρόν ο Νικόλας. Καταστάσεις του παρελθόντος ίσως δεν μου επέτρεπαν να αφεθώ παραπάνω από όσο προβλεπόταν. Ναι ζήλια λεγόταν της εκάστοτε σχέσης μου. Τόσο γελοίο που αγγίζει το γραφικό!
Οι άνθρωποι που μας περιτριγυρίζουν σε καθημερινή βάση στην εργασία μας είναι και αυτοί που ζούμε περισσότερο από όσο μπορεί να θέλαμε αλλά και προβλεπόταν. Γιατί έτσι είναι η δουλειά. Πολλές προσωπικότητες μαζί σε ένα μικρό χώρο, διαφορετικές ιστορίες, διαφορετικοί χαρακτήρες, άνθρωποι, ηλικίες, και αρμοδιότητες. Κολυμπάς, ακούς , συμμετέχεις , γίνεσαι μέρος μιας παρέας που αν είσαι τυχερός μπορεί να μείνει και μια ζωή. Καλή ώρα σαν και εμάς (κοντεύει 10ετία και συνεχίζουμε). Κ' ας γκρινιάζω συχνά. Κ' ας έχεις ακούσει τα απίστευτα από το στόμα μου!!!Για ακόμη μια φορά μου έκανε καλό να σε ακούω να "¨μου τα χώνεις". Δεν το γουστάρω γενικώς. Με νευριάζει, αλλά στο συγκεκριμένο κομμάτι είχες απόλυτο δίκιο. Το στοίχημα τρέχει ακόμα. Και πίστεψέ με, θα το κερδίσω. Έναν καφέ είπαμε? Μπα.Θα σε χρεώσω φίλε μου...
TIP ΗΜΕΡΑΣ: "Ό,τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει..."- Αριστοτέλης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.