Το ποτήρι είναι μισογεμάτο..

Τις δευτέρες πάντα τις μισούσα, ήταν αρχή της εβδομάδας, αρχή για το σχολείο, αρχή στην δουλεία, όλα από την αρχή γενικώς. Για να αποφύγω την αρνητική της αύρα το έβλεπα αλλιώς το θέμα, εβδομάδα είναι θα περάσει, έλεγα! Άλλες φορές κυλούσε τόσο αργά που ήταν πιο αργή και από την καθυστέρηση και άλλες σαν νερό, το οποίο απολαμβάνεις με μεγάλη ευχαρίστηση μετα απο 2 ώρες "χτυπήματος" στο γυμναστήριο.
Σήμερα ξύπνησα με περίεργη διάθεση, μουντή! Aρνητική ενέργεια και όρεξη μηδέν. "Ωραία λεω, καλά ξεκινήσαμε, και είναι ακόμα Δευτέρα". Είχα αρκετό καιρό να ξεστομίσω τη συγκεκριμένη έκφραση, και αυτό με προβλημάτισε. Σηκώθηκα έστω και δύσκολα, καθώς μάτι και σώμα(δεν είναι απο πυλό, ενημερωτικά) αρνιόντουσαν επίμονα να με υπακούσουν. Σύρθηκα λοιπόν να ετοιμάσω εναν καφέ, μπας και ανατρέψω την κατάσταση! Τελείωσε ο εσπρέσο? Α.. το σύμπαν συνωμοτεί σήμερα! Όχι, δεν θα περάσει το δικό σου!
Νές, νές!οκ, κανένα πρόβλημα! Ανοίγω την tv, πέφτω πάνω στα ζώδια στον ANT1. " Δεν θα ήθελα να είμαι ιχθύς αυτήν την εβδομάδα", ακούω τη Λίτσα να λέει.." Ααααα δεν θα με τρελάνετε εσείς σήμερα, δεν μπορεί κάτι θα βρεθεί να μου φτιάξει τη διάθεση. Εξακολουθώ να ελπίζω σε κάτι θετικό!
Χτυπάει το τηλέφωνο, αυτό μου έλειπε τώρα! Πρέπει να πάς για τα χαρτιά φωνάζει η μαμά.. Χριστέ μου, έλεος! Μα βαλτοί είστε όλοι? Σήμερα κιόλας? Συγκρατούμαι.. Τελικά έχω υπομονή που ούτε εγω δεν ξέρω που την είχα αποθηκευμένη! Με εκπλήσσω ώρες ώρες!
Ωραία, και τώρα τι? Αράζω στο κρεβάτι.. Η ώρα είναι 9.30, δίπλα στο κομοδίνο το μάτι μου πέφτει σε μια φωτογραφία. Απέραντο γαλάζιο και 4 άνθρωποι σε μια παραλία έχουν ξεκαρδιστεί στα γέλια. Χαμογέλασα, και ταξίδεψα. Πάνε και 7 χρόνια! Ωραίες στιγμές. Πέρασε ο καιρός σαν νεράκι τρέχει. Ούτε κατάλαβα πότε φτάσαμε εδώ. Άλλαξαν πολλά, και θα αλλάξουν ακόμη περισσότερα. Και τότε έψαχνα, και ακόμη ψάχνω. Διέξοδο, χρόνο, στιγμές, αλήθειες! Δεν ξέρω αν με ενδιαφέρει τόσο η ανακάλυψη ή το ταξίδι σε αυτή την αναζήτηση. Νομίζω πως διαρκώς αναζητώ κάτι, που δεν θα μοιάζει με τίποτα απ’ όσα βλέπω τριγύρω. Τότε ήμασταν ελεύθεροι, δεν μας ένοιαζε τίποτα, μόνο να περνάμε καλά. Πλέον μαζευτήκαμε κάπως, άλλαξαν οι συνήθειες η καθημερινότητα, οι άνθρωποι που ήταν τριγύρω σου. "Άλλαξες και εσύ ,φίλη. Μην το αρνείσαι", φωνάζει ο άλλος μου εαυτός. "Δεν το αρνούμαι. Ορισμένες φορές νομίζω πως αντικρίζω άλλον άνθρωπο απέναντι. Βλέπεις η "πείρα" όπως όλοι μας θέλουμε να ονομάζουμε τα λάθη μας, σε αλλάζει. Σε κάνει πιο σκληρό, πιο προσεχτικό, πιο καχύποπτο, πιο.. πιο!
Παρ'ολα αυτά κατάφερα να διατηρήσω ανέπαφη την ψυχή μου. Για την δική σου δεν ξέρω, ψάξτο λίγο, όχι μέσα στα καλώδια γιατί είσαι και αφηρημένος"
Απλώνω το χέρι μου και παίρνω την φωτογραφία στα χέρια μου. Πόσο ανέμελες μέρες..! Ρωτάω τον εαυτό μου, "αν μπορούσες να γυρίσεις πίσω το χρόνο θα το έκανες"? Μπα..
Κάθε ηλικία έχει τα καλά και τα κακά της. Τότε ήταν διαφορετικές οι μαλακίες από τις τωρινές. Πιο αθώες! Οι τωρινές είναι μαλακίες μέν αλλά συνειδητοποιημένες οι περισσότερες. Τα παραμύθια που άκουγες τότε ήταν διαφορετικά απο αυτά που σου πουλάνε στις μέρες μας. Τότε είχες μια αλάνα να κάτσεις στο παγκάκι να τα πείς με σένα, με την κολλητή σου με όποιον σου έκανε κέφι.. Τώρα άντε και βρίσκεις, που θα παρκάρεις, θα μπορεί ο εαυτός σου ή θα είναι κουρασμένος? Ο κολλητός μπορεί ή δουλεύει?
Πετάχτηκα πάνω, πετώντας στο πάτωμα το πάπλωμα, κίνηση η οποία εξοργίζει την μαμά, αλλά δεν με απασχολεί ιδιαίτερα! Πήγα την κούπα του καφέ στο νεροχύτη, και φρόντισα να βάλω την φωτογραφία στη θέση της. Την ώρα που πήγα να κλείσω το κινητό, βλέπω τον αριθμό του ζεύγους απέναντι, "κερνάμε εσπρέσο, σε περιμένουμε και σου έχουμε και μια έκπληξη"! "Τελικά.. πρέπει να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο 'φίλη'" μονολογώ.. Καλή μας εβδομάδα!