Ανασφάλεια ή άρνηση?

Σάββατο βράδυ. Μόλις τελείωσα απο έναν εξαιρετικό απο άποψη παρέας- καφέ. Γέλασα αρκετά, όχι οτι ήμουν άκεφη αλλά οταν είσαι γύρω απο θετικούς ανθρώπους πάντα η ενέργεια σου εκτοξεύεται. Στο δρόμο για την "ευτυχία" χτυπάει το κινητό. Η μελαχρινή έχει τις κλειστές της. "Πάλι μόνη μου" γράφει. Γενική επιστράτευση ενέργειας προκειμένου να ανεβάσουμε την άκρως πεσμένη μελαχρινή, δεν χρειαζόταν. Δυο κουβέντες αληθινές αρκούσαν.
"Βγές για σένα, για να γουστάρεις εσυ. Μάθε να μην εξαρτάσαι απο κανένα προκειμένου να περνάς καλά και χαμογελάς" μιλώντας καθαρά για φιλικές σχέσεις. "Ξέρεις πόσες φορές το έχω κάνει και πέρασα αληθινά?"
Η περίεργη διάθεση της φαινόταν απο τον καφέ. Λιγομίλητη για την κοπέλα που ξέρω τόσα χρόνια. Πιεσμένη απο πολλά, αλλά πάντα εκεί για όλους. Προδομένη απο "λέξεις" σιχτιρίζει που ακούει και δεν την ακούν. Εικόνες βουβές απο το παρελθόν της τρυπούν ενίοτε το μυαλό, και δεν την αφήνουν σε ησυχία. Και μέσα σε όλα ο έρωτας που "ψάχνει" μέσα σε ανθρώπους που δεν μπορούν να νοήσουν το μέγεθος της ευαισθησίας του συγκεκριμένου ανθρώπου. Πολλά λάθη συσσωρευμένα, για να μπορείς να βρείς την ισορροπία σου. Δεν είσαι μόνη, ποτέ δεν ήσουν. Την μοναξιά την διαλέγουμε μόνοι μας, και δεν θα βρείς πολλούς να βάζουν σε ισχύ τέτοιο σχέδιο. Δεν αντέχεται αφενός και αφετέρου δεν γεννήθηκε κανείς που να θέλει να πορεύεται μόνος του, πόσο μάλλον εσυ που έχεις να προσφέρεις να μοιραστείς να μιλήσεις και αγαπήσεις και δεν στο "επιτρέπουν".
Νομίζω οτι δεν είναι καθαρά θέμα εμφάνισης, να ξέρεις. Ίσως ένα ρολάκι κομπάρσου να παίζει, εκεί έχεις δίκιο. Επίσης νομίζω πως στην ουσία κανείς δεν σε καταλαβαίνει, γιατί πιθανόν ποτέ να μην μπήκε στη διαδικασία να το κάνει. Θεωρείσαι "δεδομένη" στο έχω ξανα τονίσει. Οχι με την κακή την έννοια, αλλά με εκείνη που φωνάζει, είμαι πάντα εδω πρόθυμη και έτοιμη να δώσω ότι έχω και δεν έχω. Είτε σε φιλικές σχέσεις είτε σε προσωπικές. Κάτσε και σκέψου, όπως σου ξανα ανέφερα, σε κάθε σχέση παίρνεις και ένα μάθημα. Οποιαδήποτε σχέση είναι αυτή. Σκοπός του μαθήματος είναι να σε διδάξει. Όπως και στο σχολείο. Μαθαίνεις και στο τέλος εξετάζεσαι. Αν ήσουν καλός μαθητής και ακροατής, θα περάσεις. Αλλιώς θα ξαναπεράσεις μια βόλτα το Σεπτέμβρη.. Στη δική σου περίπτωση δίνεις το παρών κάθε χρόνο , στην ίδια τάξη, με διαφορετικό "τμήμα" βέβαια, αλλά πάντα με τα ίδια αποτελέσματα. Άρα: Η αποφασίζεις να ακούσεις.. ή συνεχίζεις να διδάσκεσαι τα ίδια πράγματα με κλειστά αυτιά και με τα ίδια πάντα αποτελέσματα!
Να θυμάσαι πως μόνη σου δεν είσαι και ούτε ήσουν ποτέ. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκει έξω που σ' αγαπούν και που θα σε αγαπούν ακόμα και αν δουν έναν διαφορετικό άνθρωπο στη συμπεριφορά του. Αλλαγμένο. Αυτόν που θα ανοίξει τον κάδο των σκουπιδιών και θα πετάξει το δικό του "κουτί" που θα τον απαλλάξει απο το παρελθόν, την ανασφάλεια και τα γιατι που ξέρω καλά οτι ακόμα σε βασανίζουν.
Με προβλημάτισες χθές. Και νομίζω οτι είναι καιρός να προβληματιστείς και εσυ. Οχι για το τι έγινε, αλλά για το τι φταίει και το τι κάνουμε απο δώ και πέρα. Κοίταξε τη φωτογραφία του γάμου, με το κεραμυδι φουστάνι, και κοίταξε με τώρα 2 χρόνια μετα. Μέτρα διαφορές! Νομίζω οτι είναι καιρός να αρχίσεις να δουλεύεις την επόμενη πιο λαμπερή σου φωτογραφία.. Είμαι πάντα εδω, χωρίς να κρίνω. Καθένας κρατάει τη ζωή στα χέρια του αρκεί να τα έχει «γυμνάσει» σωστά.. Τα σέβη μου


ΥΓ. Μοναξια= έλλειψη παρουσίας του ανθρώπου(ων) που μπορεί(ουν) να γεμίσει(ουν) τη ζωή σου. Νομίζω οτι αυτό φταίει για πολλά απο οσα νοιώθεις.Και νομίζω οτι διορθώνεται.. 1 Μαρτίου σήμερα και οι "πεταλούδες" βρίσκονται παντού, και πολυ περισσότερο στο στομάχι μου. Η Ανοιξη μπήκε για τα καλά, ο ήλιος δίνει το δικό του ρεσιτάλ γεμίζοντας φως τις καρδιές όλων και εμένα έχει αρχίσει να μου μυρίζει καλοκαίρι! Άνοιξε καλά τα μάτια σου!Καλό μας μήνα!