Κάθε "λιμάνι" και καημός.

Το έλεγα από καιρό."Είσαι ανάποδο , πλάσμα κορίτσι μου". Κολλάς εκεί που δεν πρέπει, ξεκολλάς από εκεί που πρέπει, έχεις μαυρίλες όταν όλοι είναι μέσα στην τρελή χαρά, και χοροπηδάς σαν κατσίκι όταν το 90%του πλανήτη έχει κατεβάσει ρολά λόγω κακής διάθεσης! Τι να πει κανείς για την περίπτωση σου, σηκώνει τα χέρια ψηλά!
Το θετικό της υπόθεσης είναι ότι ο έχων θετική ενέργεια - καλή διάθεση βοηθά τους υπόλοιπους οι οποίοι νομίζουν ότι ήρθε το τέλος του κόσμου! Όχι ρε παιδιά, δεν ήρθε. Πιστέψτε με θα το είχα καταλάβει! Δεν θα μπορούσα να φάω τοστ!(ο μόνιμος πόνος μου)
Θα μπορούσα να απαριθμήσω αρκετούς λόγους οι οποίοι σήμερα θα μπορούσαν άνετα να μου ρίξουν την διάθεση. Άσχημος χθεσινός ύπνος, και παράλληλα τραγικό ξύπνημα, για αρχή. Τα υπόλοιπα δεν είναι άξια λόγου. Κάποιοι άνθρωποι σημαντικοί για μένα με είχαν ανάγκη. Πραγματική ανάγκη και όχι πλασματική. Αυτό από μόνο του ήταν ισχυρό κίνητρο για να χαμογελάσω πονηρά και συνάμα ανακουφισμένα μετά από αρκετό καιρό.
Στο δρόμο για την δουλειά τα πρώτα μαντάτα έφτασαν σε μορφή μηνύματος "Ωραία, λέω καλά πάμε, να δούμε η συνέχεια αν θα ναι ανάλογη" . Στην δουλειά, παραδόξως τα πράγματα ήταν ήρεμα και εξακολουθούν να είναι, χωρίς γκρίνιες! Λες και όλο το σύμπαν συνωμότησε, για να πιάσει η ευχή που έκανα πριν με πάρει ο Μορφέας αγκαλιά, ξημερώματα μετά από ένα αρκετά φορτισμένο βράδυ. Προφανώς κάτι ξέρει παραπάνω το "σύμπαν".
Η Μαρία, άνοιξε καινούργιο κεφάλαιο στη ζωή της, τελικά μια ημέρα νωρίτερα(όσο γρηγορότερα, τόσο καλύτερα) και η "Σβούρα" επιτέλους κατάλαβε ότι αυτό το άγιο παιδί που έχει δίπλα της, είναι καιρός να του δώσει την πρέπουσα σημασία! (Νωρίς το θυμήθηκες, άτιμη τοξοτίνα - πεισματάρα). Όσο για εμένα είχα να ασχοληθώ με την ευρωλίγκα( εε παιδιά, 5 αστέρια είναι αυτά, θα το αναφέρω για πολύ καιρό ακόμη)
Όλα λοιπόν πήραν τον δρόμο τους. Εκείνες νομίζω, βρήκαν το μονοπάτι που έψαχναν, το λιμάνι που αναζητούσαν καιρό. Πέρασαν πολλά δεν αντιλέγω, αλλά και στις 2 περιπτώσεις το αποτέλεσμα τους αποζημιώνει. Είναι πιο γεμάτες από εικόνες. Σκόνταψαν, έπεσαν , πόνεσαν, ένιωσαν, γέλασαν, έκλαψαν. Άρα, έζησαν! (Σβούρα θυμάσαι? Πως να ξεχαστεί, τέτοια έκφραση για αντίο...)
Δεν ξέρω αν όλα αυτά συνέβησαν όχι τυχαία, αυτή την περίοδο προκειμένου να μην σκέφτομαι. Μπορεί και να είναι συμπτώσεις. Επαναλαμβανόμενες, αλλά συμπτώσεις θα πω. Προς το παρών αφήνω την "ελληνική αστυνομία" να κάνει τη δουλειά της όπως ξέρει αυτή καλύτερα...(λέμε τώρα) ή τουλάχιστον να προσπαθήσει! Την Μαρία να ξεκινήσει να χτίζει από το μηδέν το δικό της παρόν και μέλλον, και την σβούρα να το "ζήσει" στον μέγιστο βαθμό. Όσο για μένα, θα είμαι κάπου τριγύρω! Έχω σχέδια...!Τα σέβη μου


ΥΓ: Σ'ευχαριστώ, όχι μόνο γιατι βοήθησες να καταλάβω αυτά που αρνιόμουν να δω, αλλά και γιατί μπόρεσα επιτέλους να παραμερήσω τον εγωισμό μου χωρίς να με πειράξει. Ακόμη και εγώ, μπορώ να αλλάξω τελικά.