Το σύνδρομο της επανάληψης

"Η επανάληψη είναι η επαναληπτική επανάληψη επαναληπτικών μοτίβων, που μέσα από την επαναληπτική συμπεριφορά τους, επαναλαμβάνουν επανειλημμένα την επαναληπτική φύση τους".(Όσκαρ Ουάιλντ)
Επαναλαμβάνω, άρα αυτό απολαμβάνω. Την επανάληψη λαθών, όχι απαραίτητα αρνητικών εκείνη την δεδομένη στιγμή, ωστόσο ο εγκέφαλος αρνείται να δεχτεί το διαφορετικό με αποτέλεσμα οι ίδιες συμπεριφορές, αντιδράσεις, αποφάσεις να ανακυκλώνονται δημιουργώντας ένα παροδικό συναίσθημα, αρνητισμού το οποίο εν συνεχεία αποβάλλεται με ένα μοναδικά ανεξήγητο τρόπο. Αποτέλεσμα: Η επανάληψη να επανέρχεται πιο ακμαία από ποτέ.
Δεν χάζεψα, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Απλώς από χθες που έχει κολλήσει στο κεφάλι η συγκεκριμένη λέξη. Η οποία μπορεί να αποτελείται από μόλις εννέα γράμματα, ωστόσο έχει τεράστια δύναμη και επιρροή σε όλους.
Βαθιά μέσα σου γνωρίζεις ότι κάτι θα σε σκοτώσει ήτε συναισθηματικά ήτε εργασιακά, ήτε σε επίπεδο ανθρωπίνων σχέσεων. Μέχρι εδώ όλα καλά Το καταλαβαίνεις. Βρίσκεις την δύναμη (αν την διαθέτεις) να το αποβάλεις, ακόμη και βαθιά μέσα σου δεν το θέλεις. Στον δρόμο σου κάτι αντίστοιχο θα βρεθεί και ενώ έχεις την προηγούμενη εμπειρία κατά νου, επαναλαμβάνεις τα ίδια λάθη. Πχ. Ξέρεις ότι ένας συγκεκριμένος τύπος ανθρώπου - συντρόφου είναι έτη φωτός μακρυά από τα δικά σουτ στάνταρ, μια συγκεκριμένη δουλειά μπορεί να σε καταστρέψει οικονομικά και κοινωνικά, όπως και το να συγχωρέσεις έναν φίλο-η ο οποίος σε πρόδωσε με τον χειρότερο τρόπο. Και στις τρεις περιπτώσεις , τις οποίες λίγο πολύ όλοι μας έχουμε δώσει δυναμικό παρών, ο ζημιωμένος κατά ένα μεγάλο μέρος είσαι εσύ καθώς ενώ βλέπεις συνεχίζεις και συνεχίζεις και δυστυχώς δεν κερδίζεις σε αντίθεση με την durasell η οποία σύμφωνα με το διαφημιστικό, ακόμα και τώρα συνεχίζει(γαϊδουρινή αντοχή). άρα λαϊκιστή, τα θέλει ο "κ...ος" σου!
Ότι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει, κάτι παραπάνω ήξερε ο Αριστοτέλης. Οπότε άδικα πολλές φορές αρνούμαστε να δεχτούμε το αυτονόητο, το δεδομένο, δηλαδή κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος τον ίδιο μας τον εαυτό.

Κατανοώ. Κανέναν δεν ωφέλησε η επανάληψη. Αντίθετα πολλές φορές τον έφερε σε σημείο να προχωρά σε ακραίες συμπεριφορές, πολλές φορές "καταστροφικές". Στην ουσία όμως ο συγκεκριμένος άνθρωπος ποτέ δεν μπήκε στην διαδικασία να αποδεχτεί τον ίδιο του τον εαυτό οπως ακριβώς είναι. Προσπαθεί αν τον αλλάξει με μια σειρά απαγορεύσεων οι οποίες μένουν μόνο στα χαρτιά του μυαλού του. Με την πρώτη ευκαιρία θα επαναλάβει τις ίδιες συμπεριφορές και τα ίδια λάθη. Γιατί , έτσι του αρέσει! Δεν είναι στο χέρι του να το αλλάξει. Οτι άλλο και αν κάνει, θα ναι μισό, ποτέ ολοκληρωμένο
Οτι επαναλμβάνουμε , λοιπόν μας καθορίζει. Το κατάλαβα για τα καλά, λίγο πριν τα άντα (πάλι καλά). Ποτέ δεν είναι αργά για κανέναν να αποδέχεται την αλήθεια ωμή, γυμνή, και ποτέ δεν είναι αργά να απολαύσει επαναλαμβάνοντας λάθη - σωστά. Γιατί η επανάληψη έχει και την θετική της πλευρά! Τα σέβη μου.