Ο Άγιος Βαριε(ντίνος)

Άργησα, αλλά, όπως λένε ότι οι γιορτές κρατούν 40 μέρες κάπως έτσι λειτουργούν και τα blog, με συμφέρει να λέω!
Αυτον τον Βαλεντίνο του 2009 ή Βαριεντίνο που συνηθίζω να λεω όπως είχα προαναφέρει, τον πέρασα σε ένα γάμο. Όπως έμαθα εκ των υστέρων δεν ήμουν η μόνη που έδωσα το παρών μια τέτοια "ιστορική μέρα" σε γαμήλια τελετή, καθώς αρκετοί απο φίλους και γνωστούς είχαν επίσης από γάμους μέχρι βαφτίσια! Έχει πέραση βλέπω η μέρα!
Ο γάμος ήταν υπέροχος, τουλάχιστον για μένα, λόγω της αγάπης που τρέφω στα δύο παιδιά.
Το "και στα δικά" έδινε και έπαιρνε, και εγώ ως κλασσική ψαρούκλα κολυμπούσα σε μέρη που περνούσα απαρατήρητη, απέφευγα τα τραπέζια που με ρωτούσαν προσωπικές λεπτομέρειες και ζητούσαν επίμονα ένα όνομα, ημερομηνίες γάμου, αρραβώνα κτλ! Ανακατωσούρα! Ευτυχώς υπήρχε άνετη πεντακάθαρη τουαλέτα για να ξεφεύγεις και να αναπνέεις, καθαρό.. σαπούνι!
Γέλασα αρκετά, με τα ζευγάρια που έδωσαν το παρών, ενώ προφανώς θα ήθελαν να βρίσκονται σε κάποιο μαγαζί, ή σπίτι, ανταλλάσσοντας καρτούλες, αρκουδάκια, όρκους αγάπης φροντίδας κτλ κτλ και αυτό φαινόταν από τον τρόπο που λειτουργούσαν μέσα στο χώρο. Και μόνο που το γράφω, εξακολουθώ να γελάω. Οκ τα χω κάνει και εγώ αυτά, στο παρελθόν, και σε μικρή ηλικία. Έβαλα μετά μυαλό όμως, και χαίρομαι ιδιαιτέρως γ' αυτό! Γιατί? Γιατί πολύ απλά θεωρώ πως ο βαριεντίνος είναι μια ωραιότατη εμπορική και τίποτα άλλο, γιορτή! Η γιορτή των ανθοπωλείων, των μαγαζιών εσωρούχων, των κοσμημάτων και πολλών άλλων καταστημάτων που υμνούν τον έρωτα μέσα απο την τσέπη μας. Θα μου πείς, μην αγοράσεις τίποτα! Ποιος την ακούει όμως την άλλη.. Θα του φέρει το βάζο στο κεφάλι μόλις μπει το αγόρι από την πόρτα τον οποίο παρεμπιπτόντως θα κοιτάει στα χέρια και όχι στα μάτια!
Βαριέμαι πάντα εδώ και 2-3 χρόνια την συγκεκριμένη μέρα. Δεν διαφέρει τίποτα από τις υπόλοιπες. Αν αγαπάω, αγαπάω όλες τις ημέρες της εβδομάδας, όλον το μήνα, όλον το χρόνο! Αν θέλω να κάνω δώρο δε χρειάζεται να περιμένω γιορτές - γενέθλια- Βαριεντίνους κτλ. Θα πάω να πάρω ένα δώρο, τέλος! Δηλαδή που το περίεργο της υπόθεσης? Πρέπει εκείνη την συγκεκριμένη μέρα να εκφράσω τον έρωτα ή την αγάπη μου σε έναν άνθρωπο? Τις υπόλοιπες δηλαδή τι θα κάνω? Θα τον έχω γραμμένο στα παλιά μου prada?
Μια φίλη πρίν κάμποσα χρόνια χώρισε γιατί ο γκόμενος δεν τις πρόσφερε λουλούδια και δεν τις πήρε τίποτα απολύτως την συγκεκριμένη μέρα. Γελάω ακόμα που το σκέφτομαι. Είχε γίνει "βυσσινί" όταν ο δύσμοιρος άνοιξε τη πόρτα του σπιτιού και δεν κρατούσε απολύτως τίποτα! Καλά τότε ήταν 23. Για ρώτα την τώρα.
Αν με ρωτήσεις μια τέτοια μέρα τι θα ήθελα να κάνω, ειλικρινά δεν ξέρω να σου πω. Νομίζω ότι κάνω και τις υπόλοιπες. Δουλεύω, και ζώ όπως εγω θεωρώ ότι με καλύπτει και τους καλύπτω. Δεν μ' αρέσουν τα λόγια έχω ακούσει αρκετά, και πλέον πιστεύω ελάχιστα όσο και αν δείχνω το αντίθετο. Άρνηση νομίζω λέγεται? Ίσως. Άρα δεν θα εκφραστώ, ίσως δείξω, ίσως κοιμηθώ κιόλας. " Οταν νοιώσεις κάτι πολύ δυνατό τότε απο μόνη σου θα θελήσεις να κάνεις όσα χλευάζεις" σχολίασε μια φίλη πριν 2 μέρες. Τα έχω ξανά ακούσει αυτά και δεν πιάνουν, απάντησα. "Ξεροκέφαλη"!(γελάμε)
Δεν αδικώ τους ανθρώπους που λειτουργούν έτσι τέτοιες μέρες, κάποιοι απο αυτούς είναι πληγωμένοι, κάποιο θέλουν να ξεχάσουν την ημερομηνία, κάποιοι αρνούνται να βγουν απο το σπίτι για να μην βλέπουν παντού ζευγάρια. Στον αντίποδα δεν μπορώ να χλευάσω και την άλλη πλευρά. Καθένας όπως την βρίσκει!Τα χάπια μου παρακαλώ!


ΥΓ.Προσπαθώ μάταια να θυμηθώ την τελευταία συγκεκριμένη ημερομηνία που την πέρασα έτσι όπως πραγματικα ήθελα εγω. Νομίζω πως ισως να μην υπήρξε ποτέ δεν φταίει το αλσχάϊμερ. Δεν ξέρω τι εύχομαι για το μέλλον. Μάλλον περισσότερη ειλικρήνεια, λιγότερα ψέμματα, και αγάπη σε αυτο που είμαι εγω. Με τα ελλατώματα και τα προτερήματα μου.Είναι κάτι που πραγματικα μου λείπει.