Κοινωνική-συζήτηση

Με αφορμή τη λέξη αντικοινωνική που μου χρέωσαν πρίν λίγες μέρες, αναρωτήθηκα κατά πόσο αυτό αγγίζει την πραγματικότητα και κατά πόσο αν την αγγίζει αυτό επηρεάζει τις σχέσεις, όχι μόνο τις δικές μου με τους γύρω, αλλά και γενικά όλων εκείνων που αποφεύγουν τα πολλά "φώτα".
Σε κάθε τι που χρεώνομαι και μου κάνει εντύπωση, δε συνηθίζω να το πετάω στο καλάθι των άχρηστων. Αντίθετα ψάχνω τη πηγή του κακού, και σαφώς τη βελτίωση του, αν και εφόσον βέβαια το αποδεχτώ και κολλάει στα stadar τα δικά μου.
Αντικοινωνικός= απρόσιτος, απλησίαστος, λιγομίλητος! Μεταξύ μας.. μεταξά!
Απλησίαστη θεωρούμε στη δουλειά μου, που λόγω ανδροκρατίας εχω καταντήσει σαν τον νταλικέρη! Μιλάω σαν όλους προκειμένου να συνεννοούμαι! Και μην απορήσεις γιατι κάνω ότι και οι υπόλοιποι. Εκεί χρειάζομαι τα νεύρα μου σε ισορροπία! Αλλιώς θα διαβώ την πύλη στο Δαφνή πολύ σύντομα!
Απρόσιτη μπα, δε θα το έλεγα. Όπου γάμος και χαρά η Βασίλο πρώτη, αρκεί να είναι με τους ανθρώπους που θέλω εγω! Τωρα αν αυτο θεωρείτε αντικοινωνικότητα, ε οκ πάω πάσο!
Λιγομίλητη? Πλάκα κάνουμε? «Ας τη κάνει κάποιος να σκάσει» είναι η μόνιμη έκφραση φίλων. Οχι γνωστών, φίλων! Καλά και η μάνα μου τα ίδια λέει!(κουράγιο για πόσο θα με αντέχεις)
Βασικά δεν ξέρω αν θεωρείται αντικοινωνικότητα η επιλογή πλέον. Επιλέγω που θέλω εγώ να πάω, και όχι επειδή πρέπει να πάω! Επιλέγω ποιους θα δω, και όχι επειδή μου το επιβάλλουν.
Όταν ήμουν μικρή σε ηλικία 10 - 12 ετών με θυμάμαι, έναν άνθρωπο αρκετά κλειστό. Οκ ναι παρέες είχα, φίλους αρκετούς απλά δεν θυμάμαι να ήμουν ποτέ το επίκεντρο της παρέας. Αυτό συνεχίστηκε σε λιγότερο βαθμό πάντα μέχρι το τέλος λυκείου. Απο εκεί και πέρα τη σκυτάλη πήραν οι σπουδές και παράλληλα η δουλειά! Θυμάμαι την πρώτη μου μέρα σαν εργαζόμενη, και μου έρχεται να βγάλω σπυρια! Μαζεμένη, σε ενα χώρο άκρως ανδροκρατούμενο, η μικρή ψαρούκλα να προσπαθεί να καταλάβει σε τι νερά κολυμπάει! Το πρώτο τρίμηνο ήταν εφιάλτης. Μέχρι και να τα παρατήσω σκέφτηκα, όλα εκείνα τα οποία κατάφερα με πολύ κόπο. Έβριζαν με το χειρότερο τρόπο, τις γυναίκες τις έβλεπες σαν τη μύγα μες στο γάλα και εγω η παντελώς απο άλλο πλανήτη,, να πρέπει να αντεπεξέλθω σε μια εντελώς διαφορετική λογική και νοοτροπία!
Και όμως ούτε τα παράτησα ούτε έτρεξα να φύγω απο εκεί. Έμεινα, προσαρμόστηκα, και μπορώ να πω πως άλλαξα παντελώς λογική. Κοινώς άλλος άνθρωπος! Τώρα το γεγονός οτι βαριέμαι τις κοινωνικές εκδηλώσεις, τα δήθεν πάρτι που δεν έχουν ουσία, εε αυτό είναι κουσούρι απο αλλού.. Κατά τα άλλα, ακόμα κρατάμε την κοιλιά μας από τα γέλια σε περίπτωση μάζωξης της gate 4!(τώρα που το σκέφτομαι τομάρια, πρεπει να κανονιστεί ένα taboo night!Πάρτε και πάμπερς μαζί σας όμως γιατί βαριέμαι να σφουγγαρίζω)
Γνωρίζω αρκετό κόσμο που δεν μπορεί τα πολλά. Αρκείται στα λίγα και στην ουσία. Δεν ξέρω κατα πόσο είναι σώφρον ή όχι αυτο, εμένα με εκφράζει. Διαλέγω τους ανθρώπους που μοιράζομαι, και κρατώ επαφή - σε σημείο χαβαλέ με όλους τους υπόλοιπους!Αρα κολυμπάω σαν κανονική περίφανη - τσιπούρα! Το καλό της υπόθεσης είναι οτι δεν εφησυχάζομαι ποτέ. Αυτό το γουστάρω και στους γύρω μου. Γυρίζω γύρω, γύρω ψάχνοντας για κάτι άλλο, πιο.. δε ξέρω, σαν το προφιτερόλ της ταινίας μάλλον μέχρι να βρώ αυτο που δέχεται πιο εύκολα ο ουρανίσκος μου. Μωρέ λες?
Αντικοινωνική ή κοινωνική δε ξέρω, αυτό που σίγουρα ξέρω είναι οτι τουλάχιστον είμαι αληθινή, όπως και πολλοί άλλοι τριγύρω θέλω να πιστεύω με τους οποίους μοιράζομαι τον εαυτό μου "Βρε παιδί μου μην είσαι έτσι, έχε λίγο διπλωματία στη ζωή σου, για να μην την πατάς, σε όλους τους τομείς",σχολίασε η μανα μου ένα πρωϊνο.. Δεν μου αρέσει το θέατρο, απάντησα!!
Καταλήγω λοιπόν στο ότι, ναι όκ μπορεί να είμαι λίγο μαζεμένη, λίγο κάπως λίγο αλλιώς λίγο, λίγο..Μηπως τελικά να είχες δίκιο? Αλλά πάλι σκέφτομαι:Είναι ωραίο να είσαι παντού, αλλά ακόμη πιο ωραίο να είσαι εσύ! Τα σέβη μου!