Είμαι Δ.Υ και είμαι καλά!

Και όταν λεω Δ.Υ εννοώ πάντα τον κλασσικό δημόσιο υπάλληλο! Το τύπο που από το πολύ ξύσιμο, έχει ματώσει, αυτό που έχει ανάμεσα στα πόδια του.Ξυπνάει στις 7.30 το πρωί για να είναι στο γραφείο υποτίθεται στις 8.00 αλλά τελικά είναι στις 8.30, και τελικά ξεκινάει δουλεια στις 9 . Ε μέχρι τη μια που κλείνουν οι δημόσιες υπηρεσίες, έχει κάνει το μισάωρο διάλειμμα του, έχει πάει και 2-3 φορές στη τουαλέτα. Άρα υπολόγισε: Μια ώρα αργότερα στη δουλειά μισή ώρα το διάλειμμα και από 10 λεπτά η κάθε επίσκεψη στη τουαλέτα, γλιτώσαμε 2 ώρες και δουλεύουμε σύνολο μόλις δυο! Και γαμώ! Για να μην γίνω εντελώς κάφρος και υπολογίσω και το καμάκι στη πιτσιρίκα που έχει έρθει στην υπηρεσία σαν δόκιμη ή και ακόμα στην ξανθιά που βρίσκεται απέναντι και περιμένει να την εξυπηρετήσει..
Μετά το θάνατο του πατέρα μου είχα νομικά-λογιστικά–δημοσιουπαλληλίστικα τρεξίματα που σιχαίνομαι μέχρι αηδίας. Μέσα σε αυτό το διάστημα είδαν τα μάτια μου τα απίστευτα μέσα στις δημόσιες υπηρεσίες που επισκέφτηκα. Ανθρώπους εν έξαλλο, υπαλλήλους σε φάση "όχου δε γαμιέσαι ρε φίλε, κοιμάμαι ακόμα". Και μέσα σε αυτό το χάος, να πρέπει να καταθέσω χαρτιά, να κλείσω και να ανοίξω προσωπικές υποθέσεις. Θεέ μου μονολόγησα μια μέρα στο ΤΕΒΕ, θα δείρω άνθρωπο εδώ μέσα! Μια ουρά πάνω απο πενήντα άτομα, μητέρες με παιδιά στην αγκαλιά όπου δεν τις υπολόγιζε κανένας, τις άφηναν και περίμεναν στις ατελείωτες ουρες. Για να μην μιλήσω για μια έγκυο η οποία ήταν λουσμένη στον ιδρώτα και κανείς, μα κανείς δεν της έδινε προτεραιότητα! Εγκεφαλικό με πιάνει με τέτοια! "Μα δε σεβόμαστε τίποτα ρε πούστη" μονολόγησα, με την διπλανή μου να κουνάει καταφατικά το κεφάλι της και να μου λέει: Αχ κορίτσι μου σιγά μη σεβαστούν, όλοι βιάζονται να γίνει η δουλειά τους, δεν κοιτούν δίπλα τους!"
Η κυρία ήταν κοντά στα 65 με 70 όπως την έκοψε το μάτι μου. Περίμενε υπομονετικά στην ουρά για μια προσωπική της υπόθεση, παρότι φαινόταν να μην τη βαστούν τα πόδια της. Εγώ, ευτυχώς για μένα, δε χρειάστηκε να περιμένω στην ατελείωτη ουρά. Ένα άλλο γραφείο από τη μέσα πλευρά μπορούσε να λύσει το πρόβλημα μου. Πάλι καλά μονολόγησα, ωστόσο η ατελείωτη εικόνα του χάους δεν με άφησε αδιάφορη.
" Συγνώμη αλλά είναι ντροπή έγκυος γυναίκα να περιμένει στην ουρά! Αν πάθει τίποτα θα τρέχετε και δε θα φτάνετε" είπα στο καλό κυριούλη επιδεικνύοντας τη ταυτότητα μου.. Η κυρία εξυπηρετήθηκε άμεσα... Και σκέφτομαι με το ταπεινό ξανθό μου μυαλό: πρέπει να τους τρομοκρατείς αναφέροντας τους το επάγγελμα σου για να λειτουργεί το σύστημα ως οφείλει? Εκεί έχουμε φτάσει!Αίσχος που λέει και ένας παλαβιάρης. Φίλος δε θα το λέγα. Έχουμε διαφορετική οπαδική άποψη, όπως και πολλά άλλα "διαφορετικά", αλλά η ατάκα, έχει μείνει!
Επανέρχομαι στον κυριούλη, ο οποίος ομολογώ ενήργησε άμεσα και επανέφερε σε μια ισορροπία την κατάσταση του νευρικού μου συστήματος. Η ουρά μπορεί να παρέμενε αλλά μέσα στο απόλυτο χάος υπήρχε περίπτωση να μαζέψω και καμία οπότε δεν το συνέχισα παραπάνω. Ο κυριούλης λοιπόν, φρόντισε να με εξυπηρετήσει άμεσα, να μου αναφέρει την έκπληξη του για την εκλογή του πρώτου αφροαμερικάνου προέδρου των Η.Π.Α, να μου πει για τον Ολυμπιακό, για τη βία στα γήπεδα, για το Σωκράτη Κόκκαλη και πόσο έχει προσφέρει στην ομάδα, όπως και όλα όσα τον απασχολούσαν! Κατά τα άλλα ήταν εν ώρα εργασίας. Η δουλειά μου απαιτούσε την προσοχή του για 10 περίπου λεπτά. Η επαφή μας κράτησε μισή ώρα. Είχε απορίες ο άνθρωπος και οι μονολεκτικές απαντήσεις μου δεν τον κάλυπταν! Δηλαδή πόση υπομονη μπορεί να έχει ένας άνθρωπος αναρωτιέμαι συχνα.. Δε φαντάζεσαι, μου απαντουν . Άβυσσος ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου. Άβυσσος και Ανάβυσσος, των άλλων! Η δική μου δεν κρατάει ούτε μέχρι το Καλαμάκι!
Αφού λοιπόν εκτέλεσε με το καλύτερο τρόπο το καθήκον του σαν σωστός και πάνω απ' όλα επαγγελματίας Δ.Υ, ο κυριούλης με παρέπεμψε σε μια ξινή στο απέναντι γραφείο για να μου βάλει μια υπογραφή.. Το λάθος μου ήταν ότι την πλησίασα να την ρωτήσω το αυτονόητο.. "Εδω θα μου υπογραψετε το χαρτί?", για να λάβω την απάντηση - Έβερεστ: "Περάστε απ' έξω κυρία μου, και θα σας υπογράψω" Μα δεν έχει χώρο δε βλέπετε λεω, το απ' εξω θα κάνει τη διαφορά της υπογραφής?", " Ναι το απ' έξω θα τη κάνει, απαντά" Θέλεις άμεσα άνδρα μονολόγησα.. Σ' έχει χτυπήσει στον εγκέφαλο! Τελικά η ξινή - αγαμ**η, υπέγραψε, σφράγισε και εγώ την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια, παρατηρώντας τον υπόλοιπο κόσμο να με κοιτά.. Ξέρω τι λετε από μέσα σας σκέφτηκα.." Τυχερή τελείωσες, εμείς πότε?"
Το σύστημα του δημοσίου δυστυχώς μπάζει από παντού. Δε λεω υπάρχουν και υπάλληλοι που κάνουν σωστά τη δουλειά τους, όπως ένας που μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση στο ΙΚΑ της Δάφνης. Η μοναδική περίπτωση δημόσιου υπάλληλου - υπόδειγμα! Θα μου πείς παντού υπάρχει ένας μύθος.. Τα σέβη μου..