Περι-στολής-λόγος

Δεν τα πήγα και ποτέ καλα, με την εξουσία, ίσως γιατι μισώ τη προσταχτική και ότι περιλαμβάνει τη λέξη πρέπει. Σε καυγάδες - φασαρίες δεν έμπλεξα ποτέ μου, και απορώ τώρα που το σκέφτομαι πως τη γλυτωσα σε μερικές περιπτώσεις που μου έρχονται πρόχειρα τώρα στο μυαλό. Προφανώς, κάποιος άγγελος θα με φύλαγε ποιος ξέρει.
Με τα όργανα της τάξης, θα έλεγα πως έχουμε μια σχέση, αναρχικού - αστυνομικού, δηλαδή ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί και στους δυο,ή μηπως με τα όσα παρακολουθήσαμε το τελευταίο διαστημα στην Αθήνα, υπάρχουν και χειρότερα? Τελικά δε ξέρεις ποιοί τους μισούν περισσότερο, ή ποιοι απλά αντιτίθεται στη λογική του "ειμαι το κράτος μέσα στα μπλέ και αν σου αρέσει".
Σε παλαιότερο forum,που έδινα το παρών συστηματικά, είχα τη δική μου στηλη,με ιστορίες της "στολής", όπως την είχα ονομάσει. Εχω ξέχάσει πόσες απο δαύτες διαβασα,και πόσο πικρόχολα σχόλια είδα εκει μέσα απο πολύ κόσμο,ανώνυμο και επώνυμο. Δε θα πώ ποιος φταίει και γιατι έχουν φτάσει τα πράγματα σε τόσο άσχημο σημείο, θα μιλήσω για τις δικές μου προσωπικές εμπειρίες με τα αστυνομικά όργανα. Ιστορίες κυριολεκτικά, τρέλας!Θα μπορούσα να γράφω για μέρες, έχω τόσα να αναφέρω ,που αμφιβάλλω αν και εγω η ίδια μπορώ να τα θυμηθώ με τη κάθε λεπτομέρεια. Σιγουρα δε θα ξεχάσω με τίποτα ένα βράδυ στη παραλιακή λεωφόρο, και ωρα 4.00 το πρωί, όταν με σταμάτησαν για αλκοτέστ(ποιον εμένα) οπου η διαδικασία εξελίχθηκε σε,αν εχω περάσει ΚΤΕΟ(που δεν το χα περάσει),για να καταλήξουν να με ρωτάνε τι ομάδα είμαι προκειμένου να με αφήσουν να φύγω.Οκ γκόμενα θα μου πείτε, αν ήταν άνδρας θα την είχε φάει.. Πιθανώς θα απαντήσω. (τη κλήση τη γλίτωσα, δόξα τη πανάθα).
Μικρολίμανο, ένα χρόνο πρίν όπου φεύγοντας απο μια τρισάθλια βραδιά, παρατηρώ ενα περιπολικό, να έχει κλίσει το αυτοκίνητο μου.. Ωραια λέω.. δέσαμε τώρα! Συγκρατώντας τα νεύρα μου, ζήτησα οσο πιο ευγενικά μπορούσα(το βλέμμα μου με μαρτύρησε ωστόσο),να μετακινήσουν το περιπολικό, προκειμένου να φύγω.. "Α μια και σε βρήκαμε, δε μου δίνεις και τα χαρτιά σου για έναν έλεγχο ",λέει ο μίστερ ξερόλας. Για να μην πολυλογώ, εδωσα αναγκαστικά τα χαρτιά, οπου μετα η συζήτηση πήγε στο τι δουλεια κάνεις, και πότε θα πιούμε καφε(κατα τ'άλλα..εν ώρα εργασίας)
Καραϊσκάκη, τελικός κυπέλλου Ελλάδος Παναθηναϊκός-Πανιώνιος(αναθεματισμένε Ναλιτζή),και εγω αν και με 39,5 πυρετό, βρισκόμουν εκεί. Στη δίπλα θύρα μετά το γκόλ, τα πράγματα αγρίεψαν και μαζί ξύπνησαν και τα όργανα της τάξης, τα οποία για να μπούν στη διπλανή θύρα, πέρασαν απο αυτή στην οποία βρισκόμουν και εγω.. Αποτέλεσμα, οι ψιλές.. να πέφτουν βροχή, ακομα και σε μικρά παιδια. Ακόμα νοιώθω το ρημάδι το γκλόμπ στη πλάτη μου(εσένα στη φυλάω).Κυριολεκτικά ένα αίσχος και μισό.
Οδός Σουλίου,και ώρα 2.00 επιστρέφοντας στο σπίτι, μέσα σε ενα απο τα πιο σκοτεινα στενά του Αγίου Δημητρίου βλέπω με δυσκολία(καθότι έχουμε και έναν αστιγματισμό βρε αδερφέ) ένα χέρι να γνέφει. Ε ρε γλέντια λέω πάλι αποψε.. Σημειώνω ότι τα μαλλιά μου ήταν λιτά κάτω. Αφού μου άδειασαν όλο το αυτοκίνητο, λές και ήμουν ξάδερφη του Μπίν Λάντεν ένα πράγμα, άρχισαν τη γνωστή καραμέλα οι δύο από τους τρεις, τι δουλειά κάνεις κτλ κτλ. Μετά απο τις απαραίτητες διευκρινήσεις ,μου ζητήθηκε σε απόλυτα σοβαρό ύφος το τηλέφωνο μου. Αδαής τότε έδωσα το σταθερό του σπιτιού μου, και έπειτα με άφησαν να φύγω. Την επόμενη ακριβώς ημέρα όπου ξαναπέρασα απο το ίδιο σημείο, και πάλι το ίδιο μπλόκο, με τους ίδιους ανθρώπους. Αυτή τη φορά τα μαλλιά ήταν πιασμένα. Πάλι απο την αρχή η ίδια διαδικασία, πάλι οι ίδιες ερωτήσεις, μέχρι που φτάσαμε και πάλι στη δουλειά. Ρε παιδια λέω,κάθε μέρα τα ίδια θα σας λέω... Αααα είσαι η δημοσιογράφος.. Ναι ναι, με μπέρδεψαν τα μαλλιά σου και δε σε γνώρισα. Και κάτσε να δεις που το χω που το χω, μονολογεί ο αρχίμπατσος. Α να το. Και βγάζει τον οδηγό πόλης όπου είχε σημειώσει το τηλέφωνο του σπιτιού μου...
Και πόσα ακόμα..Και ναι οκ θα μου πείς και αυτοί άνθρωποι είναι, όταν τους συμφέρει όμως θα απαντησω!Τα σέβη μου