Strange - lonely(ness) - Days..

Σίγουρα σε πολλούς απο εμάς έχει τύχει,αφού ξυπνήσουμε,και μετα το καθιερωμένο τέντωμα,να γνωρίζουμε αμέσως πως θα κυλήσει πάνω - κάτω η μέρα!Και σαφως η παροιμία "η καλή μέρα απο το πρωί φαίνεται",δεν είναι καθόλου τυχαία.
Σήμερα, η μέρα ήταν περίεργη απο το πρωι..Η διαθεση πεσμένη με το που άνοιξα τα μάτια μου,και κατάλαβα οτι η σημερινή μέρα δεν ενδείκνυται για τρελά κέφια - ουάου εξόδους και Party animal καταστάσεις για να αρχίσω να ασχολοούμαι με το μετα..So..what.Θα ασχοληθώ λίγο με εμένα,ψιθύρισα..Και οταν λές στον εαυτό σου θα ασχοληθείς μαζί του..παίζει και να κάνει το δικό του party απο μέσα του..(ναι ναι επιτέλους θα ασχοληθεί μαζί μου)
Μια τέτοιου είδους μέρα,αν δεν μπορείς να μείνεις σπίτι λόγω δουλειας-γκομενας - ου γκρινιάρη,κτλ κτλ,οκ ακολουθείς μέν το πρωτόκολο,αλλα όχι με την ίδια ευλάβεια όπως τις προηγούμενες ημέρες..Για παράδειγμα,θα σηκωθείς μέν..αλλα όχι ω σαν τον άλλο Superman των προηγούμενων ημερών(πεταγομαι ντύνομαι-φευγω σε 10 λεπτα)..Βαριέσαι να φτιάξεις καφέ,βαριέσαι να ντυθείς,βαριέσαι να πληθείς,κοινώς βαριέσαι τα πάντα και τους πάντες!
Οπότε η δική μου σημερινή - βαρετή-μουντή-ημέρα,περιείχε χουζούρι που ποτε δεν κάνω,κρεββάτι άστρωτο,και προετοιμασία για δουλεια που άγγιξε τη μία ώρα..Ρυθμοί χελώνας..Κάθε ώρα που περνούσε απο τη στιγμή που μπήκα στο "oρυχείο"του Φαλήρου,φαινοταν αιώνας.Οποτε αποφάσισα, με το δικό μου τρόπο να δώσω έστω και χωρίς να έχω την απόλυτη ελευθερία,χρόνο στον εαυτό μου...
Όσοι έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν την μέρα της απόλυτης ελευθερίας, είναι τυχεροί.Ξυπνημα,καφές,χουζούρι,βόλτα και μια καλή κουβέντα με τον εαυτό τους,που σίγουρα θα τους έχει πολλά μαζεμένα,γιατι δεν του δίνουν τη πρεπουσα σημασία.Στο τέλος της ημέρας σίγουρα θα έχει βγεί κάτι θετικό απο την όλη ιστορία..(ή μήπως όχι?)
Για όλους τους υπόλοιπους που πρέπει να ζούμε τις ανιαρές μέρες μέσα στη καθημερινότητα που επιβάλλει το πρόγραμμα,νομίζω πως το να μάθουμε πως να κοντρολαρουμε τον εαυτό μας καλύτερα,βοηθάει στην ανόρθωση(οχι της Κυπρου) αλλα του ηθικού μας..Κάπως έτσι λειτούργησα και εγω σήμερα.Έκλεισα το τηλέφωνο,χουχουλιασα στην καρέκλα της δουλειας(ο διευθυντής ευτυχώς έλειπε),είδα όσα greys anatomy επεισόδια είχα χάσει μέσα στην εβδομάδα(νάναι καλα τα παιδιά απο το ΙT) και έκανα μια πολύ καλή κουβέντα με εμένα που είχα κοντέψει να ξεχάσω πόσο εποικοδομητική μπορεί να γίνει.
Λίγο πρίν το ρολόϊ,χτυπήσει "ώρα για αναχώρηση",ψήνομαι μέχρι και να βγώ βόλτα.. Τα σέβη μου.