Ιδιόκτητη κατανάλωση υπαλλήλου.

Εντάξει το δέχομαι όλοι έχετε να κάτι να αναφέρετε.Με την ιδιότητα του ιδιοκτήτη,του πωλητή,του καταναλωτή.Και όλοι σαφώς έχετε δίκιο(ειναι ελληνικό προνόμιο αυτό)
Ο άμοιρος ιδιοκτήτης,άνοιξε το μαγαζάκι του έβαλε απο τη τσεπούλα του καμια 200αριά χιλιάρικα ευρώπουλα,ή τα δανείστηκε με επιτόκιο που χαρακτηρίζεται και ως "τσεκούρομα" για πιο λόγο βρε αδερφε?Να βγάλει τα προς το ζήν του, και να γλυτώσει απο το αφεντικό που του τα πρηζε καθημερινά.Αφεντικό του εαυτού μου θέλω να είμαι, κλασσική και χιλιο-ειπωμένη ατάκα,αλλο που στο τέλος επιστρέφει στο αφεντικό και πάλι λόγω καταρρευσής ονείρου.
Ο/Η άμοιρος-ή υπάλληλος απο την άλλη, καμία όρεξη δεν έχει να τρώει στα μούτρα κάθε μέρα το αφεντικό,καθώς και τις γεροντοκόρες - μπάκουρες στο απέναντι γραφείο,αλλα τι να κάνει,εχει πόσα στόματα να θρέψει(αναλογα με τη περίσταση).Άρα, γράφει το αφεντικό αν δε θέλει να αναλώνεται σε καθημερινούς καυγάδες και παίρνει με το μέρος του - της τις γεροντοκόρες - μπακούρες,Επίσης αν και θέλει να σπάσει στο ξύλο τον ηλίθιο πελάτη που δε ξέρει που πάνε τα τέσσερα,ή έχει κακογ@@@θει οποτε του φταίνε όλα,του μιλάει πιο ευγενικά απο ποτέ,αν δε θέλει να χάσει και πάλι τη δουλεια του..Το οτι φεύγοντας του απονείμει το βραβείο της ανοιχτής παλάμης(ποσο να αντέξει ο άνθρωπος),είναι άλλου παπά ευαγγέλιο που έλεγε και ο πατέρας μου!
Ο καταναλωτ(ούλης) απο την άλλη,τι θέλει κ'αυτός?Να ψωνίσει βρε αγάπη μου,όχι γ'αυτόν,για τη φουκαριάρα τη μανουλα του,αλλα όλα ειναι πανακριβα!Κόψτε κάτι επιτέλους,δεν εχουμε να φάμε!Η κλάψα πάει συνεφο,οποτε κάτι γλυτώσαμε και σήμερα.Η καταναλώτρια δέ(η κυρία του κυρίου με τη φορολογική-βιβλίο) αα όλα κ'ολα.Θέλει κάτι που να μην έχει στην ντουλάπα της η Σία η Κάθι η κυρία στρατηγού και η κυρία γιατρού!Δε θα ξεφτιλιστώ εγω αγάπη μου!Αλλο αν ο κυριος στρατηγός έχει βγάλει καπνούς απο τα αυτιά!
Μεγάλωσα σε βιβλιοπωλείο..Θυμάμαι τον εαυτό μου να κοιμάται σε ενα δωμάτιο στο δεύτερο όροφο του μαγαζιού το μεσημέρι,καθώς οι γονείς μου το κρατούσαν ανοιχτό και τα μεσημέρια .Εκεί διαβαζα,εκεί φωναζα,εκεί παρατηρούσα, εκεί σχεδόν τα πάντα.Εξυπηρετούσα απο τα δωδεκά μου χρονια,και απορούσα με τη διαφορετικότητα των ανθρώπων.Άλλος δεν κοιτούσε ποτε τη τιμή,άλλος εκπληπαρούσε για εκπτωση,άλλος περίφανος,άλλος κουβαρντάς.Τοσες διαφορετικές κατηγορίες ανθρώπων. Πέρασα και απο τα τρία "πόστα".Και καναλωτή και ιδιοκτήτη,και υπαλλήλου.Κατέληξα στο γεγονός πως τελικα και στις τρεις κατηγορίες, μιλάμε για ανθρώπους.Το θέμα ειναι κατα πόσο μπορείς να διατηρείς εσυ τις ισορροπίες σε οποια κατηγορία και αν ανήκεις.Τα σέβη μου